Με γυμνό πόδι στα πλούσια τα λουλούδια,
με ξέπλεγα στις αύρες τα μαλλιά της,
πετά η τρελή Χαρά με τα τραγούδια,
παιδούλα δροσερή σα μοσχομπάτης.

Σαν πεταλούδα βελουδένια χνούδια
τινάζει απ' τα πολύχρωμα φτερά της
και στα τετράξανθά της τα πλεξούδια
κάτι αντιφέγγει σα μεσημεριάτης.

Και τη χαρά της δεν κρατάει στα στήθια,
μα εκεί που τρελά κράζει: τι μου λείπει;
νά σου πετιέται από τα κουφολίθια

η γριά η Ηχώ και της φωνάζει: η λύπη!
είμαι γριά και ξέρω~ μόνον αν πάθης,
μπορείς και τί' ναι η χαρά να μάθης.

(Σκαραβαίοι και τερακότες)