May mga nagtuturo ngayon na ang kanilang ipinatutupad ay ang sampung utos ng Dios. Ayon sa kanila, ito raw ay isang batas na nararapat na ipatupad hanggang sa panahon nating ito. Isa rito ay ang pangingilin ng Sabbath o sa ikapitong araw. Ang kanilang argumento, diumano ang Panginoon Jesus Cristo raw ay naparito hindi upang sirain ang ang kautusan kungdi upang ganapin. Sa puntong ito, pinalilitaw nila na maging ang Panginoon Jesu Cristo ay napasailalim ng sampung utos at nangilin ng sabbath. Ang kanilang pinagbabatayan ay ang nakasulat sa Mateo 5:17 na ganito ang sinasabi:

 “…Huwag ninyong isipin ako’y naparito upang sirain ang kautusan o ang mga propeta: ako’y naparito upang sirain, kungdi upang ganapin…”

     sa talatang ito, pinalilitaw nila na ang kautusan gaganapin dito ng ating Panginoon Jesu Cristo ay ang sampung utos. Ito po ay isang napakalaking pagkakamali na hindi mauunawaan ng napakaraming mangangaral sa panahon natin.

 Bakit po namin sinasabi na isang malaking pagkakamali na sabihin ng kahit na sino na ang tinutikoy sa Mateo 5:17 ay ang sampung utos? Una hindi po nararapat na basta tayo nakabasa ng kautusan ay bigyan natin kaagad ng sariling interpretasyon na ito ay ang sampung utos. Kungdi nararapat na isipin muna natin itong mabuti at saliksikin ang kasulatan. Ikalawa dapat din natin pansinin sa talata na hindi lamang kautusan ang tinutukoy kungdi maging ang mga propeta. Ano kung ganon ang kahulugan nito ayon sa biblia? Hindi po tayo nararapat magbigay ng atin sariling interpretasyon. Ang nararapat po lamang ay Saliksikin natin ang Banal na Kasulatan gaya ng mababasa sa

 Isa. 34:16

 “…Inyong saliksikin sa aklat ng Panginoon, at inyong basahin: kahit isa sa mga ito ay hindi magkukulang, walang mangangailangan ng kaniyang kasama; sapagka’t iniutos ng akin bibig, at pinisan sila ng kaniyang Espiritu

     ang una nating nararapat na maging katanungan ay ganito; sino ang pinag-uukulan ng kautusan? Tama ba na sabihin natin na kasama ang ating Panginoon Jesu Cristo sa pinag-uukulan ng sampung utos? Ang maliwanag na kasagutan ay mababasa natin sa I Tim. 1:9

 “…Yamang nalalaman ito, na ang kautusan ay hindi ginawa dahil sa taong matuwid , kungdi dahil sa mga walang kautusan at manguguglo, dahil sa masama at mga makasalanan, dahil sa mga di banal at mapaglapastangan, dahil sa nagsisipatay sa ama at sa nagsisipatay sa ina, dahil sa mga mamamatay tao…’

     Pansinin po nating ang pangungusap ng Apostol na si Pablo, ang wika niya :

“…yamang nalalaman ito na ang kautusan ay hindi ginawa sa taong matuwid…”

    Samakatuwid, maliwanag po na ang kautusan ay hindi ginawa dahil sa taong matuwid, kungdi para sa masama. Kaya hindi natin nararapat sabihin na kasama ang atin Panginoon Jesu Cristo na pinag-uukulan nito. Bakit po? Sapagka’t kailan man, ang Panginoon Jesu Cristo ay hindi nagka sala o nasumpungan man ng daya ang kaniyang bibig gaya ng atin mababasa sa  I Pedro 2:22

 “…Na siya’y hindi nagkasala, o kinasumpungan man ng daya ang kaniyang bibig…’

    Maliwanag po  kung gayon na ang atin Panginoon Jesu Cristo ay hindi kabilang sa pinag-uukulan ng sampung utos. Paano natin ngayon sasabihin na ang kautusan sinasabi sa Mat. 5:17 ay ang sampung utos, samantalang sinasabi ng Apostol na si Pedro na ang Panginoon Jesu Cristo ay hindi nagka sala o kinasumpungan man ng daya ang kanyang bibig?

     Kung hindi ang sampung kautusan ang binabangit sa Mat. 5:17, alin kautusan ang sinasabi rito na tutuparin ng atin Panginoon? Muli po natin basahin ang talata upang atin maunawaan: Mateo 5:17
 
 “…Huwag ninyong isipin ako’y naparito upang sirain ang kautusan o ang mga propeta: ako’y naparito upang sirain, kungdi upang ganapin…”

     Dito ang maliwanag na tinutukoy na kautusan o mga propeta ay naka-ukol na tuparin at matupad sa kanya, samakatuwid baga’y ang mga “PROPHECY” o mga hula at kautusan na tungkol sa kanyang pagkakatawan tao, at hindi ang sampung utos. Ang katunayan sa bagay na ito ay mababasa Hebreo 10:7 na may ganitong sinasabi

 “…Nang magkagayo’y sinasabi ko, akoy pumarito (sa balumbon ng aklat ay nasusulat tungkol sa akin.) Upang gawin Oh Dios, ang iyong kalooban…”

     alin po ang utos na kanyang tutuparin? Hindi po ang sampung utos, kungdi ang mga hula at kautusan tungkol sa kanyang pagkakatawan tao. Sa mga taong hindi nakakaunawa ng kasulatan at mga walang tiyaga, pagkatapos nilang basahin ang Mateo 5:17, ay agad nilang pakakahulugan na ito raw ay sampung utos, na para palitawin nila na hanggang ngayon ay dapat parin na ipangilin ang ikapitong araw o ang araw ng pamamahinga. Huwag po tayong padaya, mga kababayan sa mga ganitong pilosopiya, sapagka’t sa Biblia po ay maliwanag na sinira ng atin Panginoon Jesu Cristo ang araw ng sabbath, ito po ay maliwanag natin mababasa sa Juan 5:16-18

 “…At dahil dito’y pinagusig ng mga hudyo si Jesus, sapagkat ginawa niya ang mga bagay na ito sa araw ng sabbath.

 Datapuwa’t sinagot sila ni Jesus, hanggang ngayo’y gumagawa ang aking Ama, at ako’y gumagawa.

     Dahil dito nga’y lalo ng pinagsikapan ng mga Judio na siya’y patayin, sapagka’y hindi lamang sinira ang araw ng sabbath, kungdi tinawag din naman na kanyang sariling Ama ang Dios na siya’y nakikipantay sa Dios…”

     Dito po ay maliwanag na sinira ng atin Panginoon Jesus ang pangingilin sa araw ng sabbath. Ibig lamang sabihin na hindi nga siya nasasakop ng batas na ito. Kungdi sa halip, ang sabbath ang nasa ilalim ng kanyang kapangyarihan. Ang katunayan sa bagay na ito ay mababasa natin sa Marcos 2:27-28:

 “…At sinibi niya sa kanila, Ginawa ang sabbath ng dahil sa tao, at di ang tao ng dahil sa sabbath
 Kaya’t ang anak ng tao ay panginoon din naman ng sabbath…”

    Dito po, maliwanag na ang sabbath ang nasa ilalim ni Cristo, at hindi ang Panginoon Jesu Cristo ang nasa ilalim ng sabbath. At nagpapatunay din ang talatang ito na hindi ang lahat ng tao ay obligado sa pangingilin nng sabbath. Sapagka’t ng sabihin na ginawa ang sabbath ng dahil sa tao – ibig lamang ipaunawa na mayroon lamang mga tao na siyang kinauukulan nito, at hindi lahat ng tao ay obligado nang mangilin ng sabbath.

    Kung ang sabbath ay hindi nauukol para sa lahat ng tao, sino ang pinag-uukulan nito? At bakit ito binatas? Basahin po natin ang sagot ng kasulatan sa Deut. 5:15 ay ganito ang nakasulat:

 “…At inyong alalahanin na ikaw ay naging alipin sa lupain ng Egipto, at ikaw ay inilabas ng Panginoon mong Dios doon sa pamamagitan ng isang makapangyarihan kamay at unat na bisig: kaya’t iniutos sa iyo ng Panginoon mong Dios, na ipangilin mo ang araw ng sabbath…”

 Malinaw po sa talata na ang mga Israelita ang inutusan mangilin ng sabbath at hindi ang lahat ng tao, sapagka’t ito’y tanda ng kanilang pagka alipin sa lupain ng Egipto. Ang katunayan pagdating sa panahon ng atin Panginoon Jesus,maging ang mga alagad ay nagsigawa sa araw ng sabbath. At ito ay mababasa sa Mateo 12:1 na ganito ang sinasabi:

“…Nang panahon yaon ay naglalakad si Jesus ng araw ng sabbath sa mga bukiran ng trigo; at nangagutom ang kaniyang mga alagad at nangagsimulang magsikitil ng mga uhay at nagsikain…”

 Balikan natin at basahin ang nakasulat sa Hebreo 10:7

 “…Nang magkagayo’y sinabi ko, narito ako’y pumaparito (sa balumbon ng aklatay nakasulat tungkol sa akin.) Upang gawin, oh Dios, ang iyong kalooban…”

     Aling po ang mga bagay na nararapat ganapin ng ating Panginoon sa Kanyang pagparito? Maliwanag na kanyang sinabi na yaong mga bagay na nasusulat tungkol sa kanya sa balumbon ng aklat, at hindi ang sampung utos. At ang isa pa sa maliwanag na ang patotoo sa mga bagay na ito ay mababasa natin sa Lucas 24:44 na ganito ang sinasabi

 “…At sinasabi niya sa kanila. Ito ang akin mga salitang sinabi ko sa inyo, nang ako’y sumasa inyo pa, na kinakailangan matupad ang lahat ng mga bagay na nangasusulat tungkol sa akin sa kautusan ni Moises, at sa mga Propeta at, sa mga awit…”

    Dito ay maliwanag na ang kinakailangang matupad at tutuparin Niya ay ang lahat ng mga bagay na nasusulat tungkol sa kanya sa kautusan ni Moises, sa mga propeta at sa mga awit, at hindi ang sampung utos na sinasabi nila. Sapagka’t bago paman nahayag ang atin Panginoon Jesu Cristo sa laman ay marami ng hula tungkol sa Kanya sa aklat ni Moises, sa mga Propeta at sa mga awit.

 Naririto ang ilan sa mga hula sa natupad sa kanya :

 Deut. 18:18
 
  “…Aking palilitawin sa kanila ang isang propeta sa gitna ng kanilang mga kapatid, na gaya mo; at akin ilalagay ang akin mga salita sa bibig niya, ay kaniyang sasalitain sa kanila ang lahat ng akin iuutos sa kaniya…”

Ang katuparan ay mababasa natin sa Gawa 3:22
 
 “…Tunay na sinasabi ni Moises, ang Panginoon Dios ay magtitindig sa inyo ng isang propetang gaya ko mula sa gitna ng inyong mga kapatid; siya ang inyong pakinggan sa lahat ng mga bagay na sa inyo’y sasalitain niya…”

    dito ay maliwanag ang pagpapatunay ng mga Apostol  na ang propetang hinulaan sa aklat ni Moises ay walang iba kungdi ang Panginoon Jesu Cristo. Mayroon paba tayong patotoo na ang Panginoon Jesu Cristo nga ang katuparan nito? Sa Juan 17:8 ay ganito ang pahayag a sinasabi:

 “…Sapagkat ang mga salita sa akin ay ibinigay mo ay ibinigay ko sa kanila; at kanilang tinangap, at nangakilala nilang tunay na nagbuhat ako sayo , at nagsipaniwalang ikaw ang nagsugo sa akin…”

 Juan 12:49

  “…Sapagka’t ako’y hindi naghsasalita ng mula sa aking sarili; kungdi ang Ama na akin ay nagsugo, ay siyang nagbigay sa akin ng utos, kung ano ang dapat kong salitain…”
 
 sa aklat naman ng mga Propeta ay ganito ang pahayag tungkol sa kanya :

Isa. 53:2-5

  “…Sapagka’t siya’y tumubo sa harap niya na gaya ng sariwang pananim, at gaya ng ugat sa tuyong lupa: walang anyo o kagandahan man; at pagka atin minamasdan siya ay walang kagandahan na mananais tayo sa kanya.
 Siyay hinamak at itinakwil ng mga tao; isang taong sa kapanglawan, at bihasa sa karamdaman: at gaya ng isa na pinagkublihan ng kanyang mukha ng mga tao, na siya’y hinamak, at hindi natin hinalagahan siya.
 Tunay na kaniyang dinala ang atin karamdaman, at dinala ang ating mga kapanglawan; gayon ma’y atin pinalagay siya na pinahampas, sinaktan ng Dios, at dinalamhati.

     Ngunit siya’y nasugatan dahil sa ating mga pagsalangsang, siya’y nabugbug ng dahil sa atin mga kasamaan, ang parusa ng tungkol sa atin kapayapaan ay nasa kanya; at sa pamamagitan ng kanyang mga latay ay nagsigaling tayo…”

 Ang katuparan ng lahat ng mga hulang ito ay naganap sa ating Panginoon Jesus, katulad rin ng ating mababasa sa aklat ng mga Awit 22:6,  16-8 na may ganitong nasusulat:

 “…Ngunit ako’y uod at hindi tao; Duwahagi ng mga tao, at hinamak ng bayan.

     Sapagkat niligid ako ng mga aso: Kinulong ako ng pulutong ng mga manggagawa ng masama; Binutasan nila ang aking mga kamay at ang aking paa.

     Aking maisasaysay ang lahat ng akin mga buto; kanilang minasdan at pinapansin ako: Hinapak nila ang aking mga kasuotan sa gitna nila, at kanilang pinagsapalaran ang akin kasuutan…”

     Anupa’t kung atin babasahin lahat ng mga hula sa ating Panginoon Jesus na nasusulat sa kautusan ni Moises, sa mga awit, at sa Propeta ay inaakala kong hindi magkakasyang basahin ito.

     Itoy ilan lamang sa mga patotoo upang patunayan namin sa inyo ang malaking kamalian ng ibang nagbabasa ng kasulatanat nagbibigay ng kanilang sariling interpretasyon, gaya ng kanilang ginagawang pagpapakahulugan sa Mat. 5:17, na di umano, ayon sa kanila, ito raw ay sampung utos. Marahil ay sapat na po ang mga talatang atin natunghayan upang kayo’y bigyan ng kaunting kaliwanagan sa bagay na ito. Umaasa kami na inyong ipagpapatuloy ang pagbasa ng lathain ito upang inyong lubos na maunawaan ang kalooban ng Dios .

     Sa paglitaw ng maraning mangangaral sa panahon nating ito, tunay na nakalilito kung sino ang nagsasabi ng totoo. Bawa’t isa’y may kani-kaniyang doktrina at utos na ipinatutupad sa kanilang mga inaakay, magkakaibang prinsipyo na di mo malaman kung sino ang nagsasabi ng totoo .

     May nagsasabing ang sampung utos daw ang ikaliligtas may nagsasabi naman na hindi na kailangan ang utos, ang kailangan daw ay manampalataya na lamang at tanggapin ang Panginoon Jesus bilang sariling tagapagligtas at ligtas ka na! Dinudugtungan pa ng iba na hindi naraw kailangan ang gawa at hindi na raw kailangan ang utos upang maligtas .

 Mayroon silang pinagbabatayan sa bagay na ito, at ito ay nakasulat sa Galacia 3:11, na may ganitong sinasabi:

 “…Maliwanag nga na sino man ay hindi inaaring ganap sa kautusan sa harapan ng Dios; sapagka’t ang ganap ay mabubuhay sa pananampalataya…”

 Pagkatapos nilang basahin, ay agad nilang binibigyan ng sarili nilang paliwanag. Ayan! Ang wika, maliwanag na sinuman ay hindi inaaring ganap sa kautusan sa harapan ng Dios. Kaya, ang wika ang kailangan ay manampalataya na lamang at tanggaping ang Panginoon bilang sariling tagapagligtas at ligtas ka na!, Hindi na kailangan ang utos at hindi na kailangan ang gawa. Ganyan nila kabilis na binibigyan ng sariling interpretasyon ang talata, lalo na ang mga grupo ng BAPTIST. Pero teka muna!, hindi nararapat na basta nakabasa tayo ng kautusan ay lahatin na natin. Dapat muna natin alamin sa pamamagitan ng kasulatan kung alin ang kautusan na hindi ikaaaring ganapsa harapan ng Dios.

 Sa Gawa 13:39 ay maliwanag ang pahayag ng kautusan kung alin ang kautusan hindi ika-aaring ganap sa harapan ng Dios.

 “…At sa pamamagitan niya ang bawa’y mananam-palataya ay inaaring ganap sa lahat ng mga bagay, ‘na sa mga ito’y hindi kayo aariin ganap sa pamamagitan ng kautusan ni Moises…”

     Dito ay maliwanag na sinabi ng Apostol na si Pablo kung alin ang kautusan hindi ikaaaring ganap sa harapang ng Dios. Ang wika niya, hindi kayo aariin ganap sa pamamagitan ng kautusan ni Moises. Samakatuwid kung mayroon mang kautusan hindi ikaaaring ganap sa harapan ng Dios ay walang iba kungdi ang sinasabing kautusan ni Moises.

     Alamin muna natin, alin itong kautusan ni Moises na ang sabi’y hindi tayo aariing-ganap? Sa Exodo 31:18, ganito ang nakasulat:

 “…At kaniyang ibinigay kay Mpoises, pagkatapos na makipagsalitaan sa kaniya sa ibabaw ng bundok ng Sinai, ang dalawang tapyas ng patotoo, na mga tapyas na bato, na sinulatan ng daliri ng Dios…”

      Ito pala yaong dalawang tapyas ng bato na ibinigay ng Dios kay Moises sa ibabaw ng Bundok ng Sinai, ma siyang kinasusulatan ng kautusan o sampung utos ng Dios. At ito’y nililiwanag ng kasulatan sa Deut. 4:13 na may ganitong sinasabi:

 “…At kaniyang ipinahayag sa inyo ang kanyang tipan, na kaniyang iniutos sa inyong ganapin, sa makatuwid baga’y ang sampung utos; ay kaniyang isinulat sa dalawang tapyas na bato…”

 At sa Malakias 4:4 ay sinasabi pa rin na :

 “…Alalahanin ninyo ang kautusan ni Moises na aking lingkod na aking iniutos sa kaniya sa Horeb para sa boong Israel, na may mga palatuntunan at mga kahatulan…”

     Maliwanag kung gayon na ang kautusan na sinasabi ni San Pablo sa Galacia 3:11 at Gawa 13:39 na hindi ikaaaring ganap ng tao sa harap ng Dios sa panahon ito ay walang iba kungdi ang sampung utos. Bakit po sinasabing hindi tayo aariin ganap doon? Sapagka’t may ibang utos na nakaukol sa atin sa panahon Cristiano. At ito ay atin mababasa sa Galacia 6:2 na ganitong pahayag:

 “…Mangagdalahan kayo ng pasanin ng isa’t isa, at tuparin ninyong gayon ang kautusan ni Cristo…”

     Papaano ngayon sasabihin ng mga pastor na hindi na kailangan ang utos, samantalang maliwanag na sinasabi ni Apostol na si Pablo na tuparin ninyo ang kautusan ni Cristo? Samakatuwid kung mayroon man tayong kautusan na dapat sundin sa panahon ito, walang iba kungdi ang kautusan ni Cristo, hindi ang kay Moises, at hindi rin ang kautusan ukol sa mga Patriarka. Ang katunayan sa bagay na ito ay mababasa natin sa Hebreo 1:1-2 na ganito ang sinasabi

 “…Ang Dios, na nagsalita ng unang panahon sa atin mga magulang sa iba’t ibang panahon at sa ibat ibang paraan sa pamamagitan ng mga propeta, ay nagsalita sa atin sa mga huling araw na ito sa pamamagitan ng kaniyang Anak, na siyang itinalaga na tagapagmana ng lahat ng mga bagay, na sa pamamagitan naman niya’y ginawa ang sanlibutan;…”

     Dito’y mauunawaan natin na sa iba’t ibang panahon, ang Dios ay may iba’t ibang paraan at kautusan ibinibigay sa tao. Ipinapakita ng banal na kasulatan na binubuo tayo ng tatlong yugto ng panahon. Ang unang yugto ay ang tinatawahg na Patriarka, ang ikalawa ay panahon Mosaico o panahon ng mga Israelita at ang ikatlo ay ang panahon Cristiano. Marapat lamang sa isang wastong pagsunod na kung ano ang batas na umiiral sa panahon na iyong kinaroroonan ay yaon ang dapat mong sundin. Sapagka’t sa dami ng utos ng Dios sa biblia, kung dimo alam ang  tamang paraan ng pagsunod ay tiyak magkakamali ka. At ganyan sa maraming pastor ngayon. At ang iba naman, nang may mabasang hindi na aariin ganap ganap sa kautusan ay nilahat na, at hindi raw mahalaga ang utos. Upang huwag tayong magkamali dapat na alam natin ang wastong pagsunod sa utos ng Dios. Maliwanag ang sinasabi ni San pablo sa kanyang pangangaral na ang Dios ay nagsalita sa mga huling araw na ito sa pamamagitan ng kanyang Anak, samakatuwid baga’y ang Panginoon Jesus. Hindi ang mga Propeta at hindi rin si Moises. Ang bagay na ito ay atin mabasa sa Mateo 17:3-5 na ganito ang sinasabi:

 “…At narito, napakita sa kanila si Moises at si Elias na nakikipagusao sa kaniya. At sumagot si Pedro, at sinabi kay Jesus, Panginoon, mabuti ang sa atin ang tayo’y dumito; kung ibig mo, ay gagawa ako dito ng tatlong tabernakulo; isa ang sa iyo at isa kay Moises, at isa kay Elias.

 Samantalang nagsasalita pa siya, narito, ang isang maningning na alapaap ay lumilim sa kanila: at narito ang isang tinig na mula sa alapaap, na nagsasabi, ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong kinalulugdan; siya ang inyong pakinggan…”

 Sa panahon natin ito’y ang Panginoon Jesucristo ang itinuturo ng Ama na siya nating nararapat na pakinggan. Siya ang guro at tagapagturo nating mga Cristiano.