Ιδεα με ματια την αγρια σ'εδεσε πια απ'τ'αντερα
στο τσακισμενο αρμα της και σε τραβαει μακρυα.
Σε σερνει στις λασπωμενες ομορφιες‚
μιας γης ασπλαχνης και μανας σου.…
Δεν σε γεννησε το χωμα της,
σε ξερασε στον παραδεισενιο βουρκο!
Ασπλαχνη μανα μεθυσμενη
ξερασε μας τα παιδια σου -
ειναι η πλατη σου ολο πληγες‚,
βαθειες νυχιες του ηλιου…,
πατερα αλητη αλητη κι αχρηστου…,
μια μας θυμαται,μας ξεχνα,
κρυφοκοιτα τα βραδυα
την νυχτα ολογυμνη
νωχελικα σαν που ξαπλωνει
στ'αδιαφορα τσιμεντα μιας πολης
δροσερα τα μαυρα απ'την βρωμα,
δροσερα φρεσκοπλυμμενα,
δροσερα τσιμεντα μιας πολης‚
μεταξενιας‚ -
της λασπης η μεγαλη ομορφια.
Ξαπλωνει η νυχτα
κι εσενα εραστη προσμενει
κακογουστο σκοπο σφυριζοντας σαν ερθεις‚
φαλτσα την τραγωδια σου να 'ξιστορεις‚
μ'ευγενικα χαμογελα τους τυλιγμενος‚ -
ημιδιαφανος μανδυας.‚
Αποψε ομως καπου εχεις κρυφτει,
σ'ενα χαντακι εχεις χαθει
μ'αγκαθια, τριανταφυλλα εχεις τυλιχθει,
οχι,αποψε δεν προκειται να ερωτευτεις‚!!!
Δωστε μου εκεινον τον σταυρο σας‚
κι εγω μακρυα,
μακρυα θα σας τον παρω‰,
να μην τον βλεπετε πια!!!
Μακρυα,μακρυα,
στις λασπωμενες ομορφιες μιας μανας‚
δεμενος απ'τα εντερα
στο τσακισμενο αρμα μιας ιδεας‚,
ιδεας εραστης και θανατοποινητης.
Ξερναμε μανα γη αποψε!
Βιαια απαλλαξεμε απ'το
αφορητο στομαχι σου,…
στις οµορφες λασπες αποψε θελω να χορεψω!!!