Koude
Ik schiep de ijsbeer op dag negen en als allerlaatste schiep ik de mensch die later evolueerde tot zelfbewuste bosaap met een full-time job als iets compleets onnuttigs als ze niet zo talrijk gaan fokken waren natuurlijk.De ene werd veeboer, de andere werd nieuwslezer, iemand werd hoer en nog een andere kwibus vond nieuwe dingen uit om bijvoorbeeld de ijsbeertjes achterna te kunnen gaan.Zo ga ik het vandaag hebben over Cornelius Maxell, iemand waar te weinig van in de geschiedenisboeken staat vermeld. Deze zelfgedesiplineerde vader op leeftijd weide z'n leven aan het ontwikkelen van materialen die de mensch zou kunnen helpen te overleven in de ijsbeervrieskou.Zo vond hij uit ; de oorverwarmers,de raketschoenen, de st-bernardsclan en tenslotte ook het thermisch ondergoed. En daarvoor wil ik mezelf nogmaals bedanken,
dank je god
om de mensch te schapen ,
dank je schapen
om het thermisch ondergoed te menschen.

Week waarin 7 februari viel
Rik De Leeuw uitgelachen op de tram, waarop hij met veel te veel belangstelling naar mijn rastabowlingschoenen staarde.Ziek geweest in het begin van de week.(koorts,ijlen)Zaterdag GILL en AIR(wat heeft de wereld meer nodig?). Wijl ik dit typ hoor ik goddelijk herkenbare veel te simpele Ben Harper geluidjes, ben ik vrolijk.Ja heden ten dage ben ik zeer vrolijk. Uitermate goed gemutst.Zondag met Gill naar kutbende-Gent. (het is omdat het voor de deur is).Wild enthousiast wordt je ervan, de txt on stage was zo slecht in Gent,wat onrespectvol tot veel gelach zorgde.Rut de TRUT viel op, heeft de arrogantie van een overbesekst viswijf en gaat dus een glundere toekomst tegemoet (daar hoor je nog van , geloof me).Wel begon het idee 'Kika je moet eens iets gaan doen voor die kutbende'vaker en vaker op mij af te komen. gill bedacht een pracht van een oneliner die ik zal brengen als txt-on stage. Het moet eens gedaan zijn met die pseudo-zware onderwerpen voor die categorie. De dood is afgezaagt en saai, de ik-persoon nog meer. Wil je wat goed doen, voer dan desnoods een openbare conversatie met jezelf in plaats van over het sterven van de plaatjes en de opkomst van de zon te kullen.Ach ja, ik vraag het mijn Goeroe Rita De Pita of het toegestaan is een one-liner te brengen.En dan (tromgeroffel en applaus)laat ik jullie, lezers van deze ongeloofelijk fantastische blog (applaus voor mezelf dus; als enige lezer wel te verstaan)meteen weten of ik een one-liner doe of als het niet mag een two-liners breng.bLABLABLA.

Net of het een kat schelen kan wat er in mijn multischizofrene wereld gevormt wordt. En die spellingsfoute billenkletserij wordt niet eens opgemerkt,zelfs niet door de kat.Want pas op, onze kat die is pas slim.Omdat jullie nu gissen naar de redenen hiervoor of naar de tests die hieraan vooraf gingen zal ik als verassingselement niet laten weten hoe het komt dat ik zeker weet dat de kat slim is. (buiten het feit latend dat ik God ben en dus alles weet).Ik zou graag deze cirkelredenering met de passer mooi dicht trekken maar een (of meerdere )hersenkronkels beletten mij dat. Deze hersenkronkels denken met name aan heel wat anders dan katten momenteel. Aan wat denken ze dan? Ze denken bijvoorbeeld aan jeuk op mijn rug of aan een dreupende neus.Een onbekende druipende neus, want de mijne druipt niet , hij bloedt.De druipende neus irriteerd de persoon die aan de neus hangt en die persoon voelt zich geneigd toe te slaan en voor eeuwig komaf te maken van zijn irritante neus. Maar dan plots komt de gedacht op in de persoon met de druipende neus dat, mocht hij zijn neus afhandig maken dat dit de natuur niet ten goede zou komen.Want dan zou de persoon zonder neus met de ethische vraag zitten ;
moet dit nu bij rest of bij tuinafval? En daarom beslist hij dus zijn neus te behouden.Ja , daar denken mijn overige hersenkronkels soms aan.Aan de ingebeelde man met de neus.En soms , heel soms overweeg ik net die hersenkronkels weg te snijden maar dan denk ik aan wat zij soms denken en dan bedenk ik mij wijselijk,
want ik ben god.

Melo-Vich
Het moet deze ochtend gebeurt zijn. Tot de grote schrik der mensheid (en dus enkel betrekking hebbende tot mezelf), las ik tot mijn grote verbazing de eerste zin van de hoogmeesters der schrijvers Max J.Molovich. Ik citeer (of kopier, noem het zoals u wenst);"Stond ik vannacht rond een uur of drie gezellig een paar danspasjes te maken met deerne I., voelde ik ineens, vanuit het niets, twee volle lippen zich met alle kracht tegen de mijne drukken".

Zoals u allen zelf kan opmaken is , dat deze jonkheer drastisch verandert is in zijn 'zijn'.Dit dient op zijn minst uitgespit en onderzocht worden me dunkt.Want de heer Molovich dient aanzien te worden als een volksheld , een levende mythe, een bekendheid met prestige,als de alles-overwinnaar en bovendien ook als een waar genie.De aanzet van zijn werk dat nu al felomstreden en genomineerd is voor de nobelprijs voor literatuur, kan dus nooit beginnen met iets meligs als een kus (al dan niet een verdwaalde)of laat staan door gezellige danspasjes (er wordt met name niets over bier gemeld wat deze zaak enorm verdacht maken).

Ik , als God zou eigenlijk op de hoogte moeten zijn van deze mysterieuse zaak, maar vergeeft u mij het uitbuiten van neger-engelen die voor mij een oogje in het zeil moesten houden. Ik zal ze bij deze waardig straffen door hun geen avondkoekje te geven en hun op te sluiten in hun hok.

Wat de zaak betreft heb ik bewijzen gevonden dat de krachtige hersenspier van zijne Max J.Molovich wel eens bestraald zou kunnen zijn door buitenaardse wezens.Dit vermoeden kwam tot stand bij het meermaals doorlezen van de beruchte zin. Valt het u ook op dat die 'twee volle lippen' uit het niets kwamen? Uit het niets?!Ja, er is een zwaar vermoeden bij uw alles-voordenkende Godheid (dus jullie hoeven het gewoon aan te nemen en ja te knikken)dat op dat precieze moment de instraling plaatsvond. Stel nu dat deze stijlvirtuoos te diep verzonken was in de ogen van hare I., dan zou deze onoverwinnelijke held wel eens ongehindert een straling van een ruimteschip kunnen opgevangen hebben ter hoogte van zijn schedel. Natuurlijk klinkt dit allemaal een beetje onrealistisch , een held als Molovich die deze straling moedwillig toelaat, dat klinkt niet bijzonder heldhaftig en opmerkzaam. Vandaar dus dat ik de heer Molovich als medeplichtige aanzie. Het kan niet anders dan geheel vrijwillig geweest zijn.Dan stel ik mij nog enkel de volgende vragen ; waarom werkt de Max J. Molovich mee met de buitenaardse wezens en vooral waarom doet hij gezellige danspasjes voor de eigenlijke misdaad? Was hij zo opgetogen bij de mogelijke komst van zijn groene vriendjes?

Klaaglied van een witte tornado
En wij zingen dit treurlied
want kuisen willen we niet
De grijze zaag geeft een vod
en kuisen doen wij ,
wij zijn zot.

Want wij zijn witte tornado's
een hele week lang,
stinkende refters
in godvergeten verdoemenis.
want wij zijn witte tornado's

En na deze week
klikt het slot
de grijze in haar refterburcht
smeken zal ze
en stikken
in haar refterlucht

Antwerpen marginaal.
Ik ben het kotsbeu die 'trendjeugd' met hun afschuwelijke Kammestraatkleding en hun flashy armverwarmers aan. Spuugzat ben ik het. Antwerpen marginaal , en ze zijn er nog trots op ook, ze ervaren het als een modefenomeen om massaal te ogen als schooiers in ontbinding.Hun zaak, dat dacht ik eerst ook. Maar daarnet zette hare Rita De Pita mij aan het denken omtrent de 'barbie is a slut'-generatie die als teken van hun rebelsheid hun haar blondeert en hun nagels roze lakken. Nu heb ik iets van ; dit gaat fout en er kan weinig aan gedaan worden, jammer genoeg.Laten we er even vanuit gaan dat er wel wat aan gedaan kan worden; ik zou het me niet eens kunnen inbeelden.(zelfs ik niet)Antwerpen marginaal jochei! Het handelsmerk van de koekestad. Lang leve het zwerfvuil , de zwervers en de krotten. Lang leve the pissing underground, lang leve de Chicagoblokken, lang leve de Joden. Gij allen , trek jullie 'laundryday'shirt aan en wees trots verdorie.

Maandagpleziertjes.
'Schat, geef de peper eens aan', schuurde mijn stem langs ultramoderne plexi-keukenkasten.Ik sneed een kilo bisceps aan flarden.Mijn keukenengel schoot mij de peper te hulp en voor ik het wist had ik heerlijke spagettisaus het leven geschonken.Het huis naast het onze glimlachte sober door het keukenraam. Ik was de gordijnen vergeten hun bekje dicht te kloppen en nu stonden ze daar zo open te gapen.Mezelf aanmanende toch de gordijnen te sluiten, sleepte ik voet na voet naar de plaats van de misdaad.Toen ik de garagepoort -die immers nooit op slot was-naar de hemel liet rijzen, bemerkte ik de immense bloedplek , daar waar ik de buurman een kettingzaag verkocht. Ik dwaalde verder het bevallige stulpje door en voelde m'n hart een tel overslaan toen ik de gordijnen bij elkander bracht. De schaduw wierp zich in volle macht over mij.

En ik verwierp de blik van deze omvangrijke schaduw , bracht mijn silhouet weer in een omarming van de avondzon. Groef een put in m'n ziel en dumpte het lijk van een oude buurman erin als klonk Mozart's requiem happerend in de cd-speler door de lege kamers van een zinkend schip.

'dichtendag'
(opdracht;het schrijven van een -ahum-gedicht bij een kunstwerk)

"The descent from the cross", ROGIER VAN DER WEYDE

http://gallery.euroweb.hu/html/w/weyden/rogier/19graphi/6descent.html

Hij hangt
meneer,
hij hangt op mijn geweten.

Hij steunt
meneer,
hij steunt
op wie hem niet is vergeten.

Het schouwspel
van pijn
voor het doek valt.

"Portrait of Sylvia Von Harden" OTTO DIX

http://kittensinunderpants.com/features_articles/reviews/taschen_otto_dix.html

Ik heb
dringent
een nieuwe lamp nodig
dacht Sylvia

en ze stak een sigaret op.

Ik heb
dringent
een nieuwe groene lamp nodig
dacht Sylvia

en ze doofde haar sigaret
in haar coctail.

"Fourteen discs" PATRICK HERON

http://www.abstract-posters.info/abstract/10071360-27.htm

In alle kleuren
en technieken
zijn zij samengekomen,
rondjes zo rond

Drijven ze niet
op verfblauwe meren,
de expositie tegemoet?

"Merry Jesters" HENRI ROUSSEAU

http://www.masterpiece-paintings-gallery.com/rousseau-jesters.htm

Wij zijn twee
uitgestorven diertjes
in een reuzengroot woud
en soms sterft dat woud
rond
kwart voor tien

Wij zijn twee
uitgestorven diertjes
en soms zien we
onze andere uitgestorven vriendjes
rond
kwart voor tien

Wij zijn twee
uitgestorven diertjes
en soms heel soms
komt de jager
en blaast de kogels uit
om
kwart voor tien.

"What the water gave me" FRIDA KAHLO

http://www.artsforge.com/agallery/tub.html

-stinkvoeten-
En ik verdrink
mijn beide
voeten in
een waterwereld

En wanneer
ze diep
onder het wateroppervlak
zich ontdoen
van zand en stanken,
met heimwee
mijmeren over
lang verleden
tijden
Dan zal ik het bad verlaten.

RDP,
Triest,
vandaag is mijn tekenpen tenondergegaan aan het schrijven.
Ik heb enkel nog tekenpotloden nu,
maar die zijn zo uitgombaar en inktloos.
Wie zal er nu zwarte vlekken maken op mijn blad,
en vooral
wie zal er nu tekenen met woorden?

Wasper Jarlop huppelt telkens weer
met cowboyboots
doorheen m'n gedachtes.

veel beterschap-schap-schap.
Ik wil nog laten weten
dat
de accupuncturist
zijn zen-boeddhistische krachten
naar mij uitzond zonder ooit als adreskaartje doorgegeven te zijn geweest.

En ik zou graag laten weten
dat de
bruine stukjes in de slagroomtaart
slechts een browneycake was.

Dat wij de afwas deden
en dat we altijd blijven giechelen
onder die tafel

want weet je
de dingen waren zo erg nog niet
en als je ginds daarboven zwemt
tussen de meeuwen
wees dan voorzichtig en laat
dat bad niet overstromen
want het ijs ligt hier al hard genoeg
het hoeft echt niet meer te sneeuwen.

Bedenking op 28 jan 2004
Et quand
je suis
mais je ne comprend pas
pourquoi

Vraag.
Is de onderstaande tekst (deze datum) brengbaar op een zekere 28( ?) augustus in een arenberg? Waarom wel/niet?

(O Hare Pita; een blonde Arenbergslavin sloeg bijna tilt toen ze hoorde dat ik de Kika Volaille ben; ik heb een vaag vermoeden dat jij d'r ergens voor iets tussen zit.)