Het moet augustus geweest zijn , de zon stond hoog, krekels zongen hun avondlied.Mijn naakte voeten wreven zich doorheen een grasveld en hielden hier en daar halt voor uitrukkende mieren.De vogels waren al ten ruste gegaan toen een koude bries het gras deed rechtstaan als waren het de haartjes op m'n arm bij een voorbijgejaagde noodkreet.

De schemering naderde maar nog net niet hard genoeg om de claire obscur van het in het gras liggende lijk tot schaduw te doen overgaan. Neen, op het vale witte lichaam leek een fel licht tot leven zijn gekomen, dat slecht hier en daar onderbroken werd door een inkzwarte schaduw die niets prijs gaf van de eronder-gehulde lichaamsdelen.

Ik trok m'n kamerjas steviger dicht toen de bries mijn pad kruiste. Daar lag hij dan, mijn zoon. In het gras verdronken zo dood als het einde. Een hevige stank leek van hem af te reizen, wellicht in de hoop ooit te vergaan. Maar de stank bleef waar hij was.Ik knielde voor Quintin neer ,gaf hem een laatste kus op het voorhoofd en stelde bij het rusten van mijn hand op zijn borst , vast dat er reeds wormen huisden in dat eens zo prachtige lichaam.De buik van de boom rustte op zijn linkarm en tegelijkertijd , als was de arm niet genoeg voor een boom , sliep de boom ook een beetje op Quintins hoofd. Wat de afscheidskus geven enigzins bemoeilijkte (zijn hoofd was gedraaid en kon pas na enig gemurmel onder de omverliggende boom bereikt worden).

De nacht viel toen ik weer opstond en mijn zoon achterliet in de woeste graszee, overboord gegooid door de natuur , wachtende op de kraan die de boom wekken zou.

'meisjes lezen Fancy'
Op aanraden van C.G. een vriendin en tevens klasgenote zou elk meisje wel aan een of ander puberaalroddel-boekje verslaafd geweest zijn."Meisjes lezen Fancy," zei ze zelfs letterlijk. Waarbij mijn vrouwelijkheid zichzelf de vraag stelde ooit meisje te zijn geweest.Dat ging als volgt;
"Zeg eum Kathy , mag ik eens een vraagje stellen?"
Ik antwoorde onmiddelijk: "natuurlijk mag jij dat -mijn vrouwelijkheid-als de vraag in de juiste context geplaatst word ". "Wel ja,"vervolgde mijn vrouwelijkheid:"heb jij soms ooit een Fancy of een joepie gelezen?"
Een lange stilte ontstond als een grijze hemel die weldra zou losbreken in een zonsvloed.Uiteindelijk zei ik ; "Neen".
"Neen?"
"Nee."
"Maar Kathy , waar kom ik dan vandaan?"

Met de vraag trok ik naar C.G. klasgenote en tevens wiskundige."Waar komt mijn vrouwelijkheid dan vandaan als ik geen Fancy's las?".
"Och stoem kiend val me na ne kier nie lasteg kzen bezeg me een vierkantsvergelaiking".
En zo bleef het mysterie onopgelost.

In dezer dagen van wildernis schrijf ik tot u allen
Al was het maar om te melden dat hare Kika een nieuwe droom heeft ; ooit door breken in het diSco-genre.(en Antwerpen vrij maken van rukkende bompa's voor de vitrine van 'naughty eye ', waar ik net op dat prachtige moment mijn eerste disco-pruik kocht).

Ja hoor , disco rules
ik wil disco shaken terwijl de zon ondergaat en reflecteerd op mijn rode (mini)glitterrokje.
Ach .
Deze blog is verwaarloosbaar.
Enkel bruikbaar misschien om alvast aan te kondigen dat er een nieuwe 'wormanimations' film komt (herinnert u zich ' zwarte koffie?'en 'heidi in den aldi').Deze keer geen hoofdrol denk ik (mits 4 boeren de hoofdpersonages zijn).Het word wellicht de eerste 'langspeelfilm' van Nils Morren (zn debuutje zoals hij het zelf noemt)en zal een zwarte komedie-horror-gehalte hebben van jewelste.Ach ach het zijn nog maar ideetjes (maar wel al om naar uit te kijken jullie onwetende talentenjagers) blabla etcetera.

acro een anno 2004
Kadergrote schaduwspelingen
Aan de rand geboren
Tussen ooglijn en
Horizon
yoghurtwitte sneeuwvlok

Verken uw gebied
Edele schaduwpartij
Rondom een mond , een oog
Compositorische reflectie
Aanhoor dit gezaag;
U bent van relatief esthetische oorsprong
Teweeggebracht door een toevalligheid
Een enkele keer verschenen op dit gelaat
Roekeloos
Eendagsvlieg
Nooit meer zult gij wederkeren.

Ros bief
O Pita ,
Ik ben een Ros bief en ik blindevink
schoolpsychiaters en lach hun uit.

O turkse specialiteit,
Ik ben een creme Volaille en ik
uilskuiken
schoolpsychiaters en zij vinden dat oke.

O Rita,
de schoolpsych heet Fonaine
als een klein fonteintje
op de grote oprit van Louis nummer 14.

Hij spuit geen water meer
hoe kan ik dan nog koken?
Hoe kan ik dan weer een lekker kippetje zijn
zonder m'n schat onder het bordje 'niet-roken'?

Bibber
Misschien heb ik niets meer te schrijven.Wie leest er in mijn(gods)naam ooit zomaar een blog? Geen kat.Zelfs ik doe dat niet.Blogs lezen, alsof een mens niets beters te doen heeft.En blogs schrijven , nog zoiets , wie doet dat nu? De debiliteit zelve!Denken jullie ook automatisch aan kinderboekillustrators bij het woord 'debiliteit'? Ik inderdaad wel.Niet dat zij debielen zijn.Ze zijn eerder flashers,onafgekickten want zie jij tegenwoordig nog kinderboeken waarin een blauwe zee, groen gras en een gele zon zijn afgebeeld? Zoekt niet gij heidene , ik zal het u vertellen ; dat zie je niet meer.Tegenwoordig is het 'creatief met kleuren en vormen', de hoofdpersonages van deze literatuur zijn vaak onrealistisch weergegeven en hebben alles behalve reeele kleuren.Ik begrijp echt niet hoe je dit creatief kan noemen. Kom nu , kleuterboeken , het begin der literair toegankelijkheid , de allereerste boekjes boordevol onwaarheden. Wat moet je antwoorden en vooral hoe ga je uitleggen aan je twee-jarige kleuter waarom de echte ijsbeer in de zoo niet praten kan? Neen , neen weg met die fantasietjes, de kleuterboeken in de toekomst die moeten-en daar pleit ik voor-verhalen over de geschiedenis , ja de geschiedenis. Realistische tekeningen van Hitler en Dutroux, kan een kleuter nog meer wensen? Ze moeten gekneed worden voor de grote wereld die vieze kleuters, en dat kan enkel en alleen met discipline en keiharde realiteit.We steken al die hedendaagse kinderboekillustraties weer in hun afkickcentrum en we gaan al de kinderboeken opstoken op een mooie zomeravond. We gaan kijken naar de rook en gaan die kinderboekverbranding laten tekenen door een ervaren tekenaar naar waarneming om vast te leggen in de opvoedendekinderlectuur.

KUTBENDE voorronde Antwerpen 2004
Het begon bij de categorie muziek,
hup Rita De Pita , Garbarek en ik het podium op gewapend met een duimpiano, een vuilbak en een molokai-rateltje.Kakafonie alom, veel gelachen etcetera.

Daarna richting een andere zaal waar ik met Rita De Pita als zijnde tweewormpjes uit onze slaapzak ontpopte op Indische raga's en tala's tot twee binnenstebuiten gedraaide slaapzakskes. (of hoe je het ook omschrijven wil)

Daarop volgde dan m'n txt-on-stage die ik terplekke improvisatorisch uit m'n mouw wist te schudden (Het was een soort van zelf-interview dat ik zelf niet goed vond, enkel m'n laatste zin was gemeend en vond ik dus zelf geslaagd).Na mijn txt-on zouden Rita De Pita en Steven Straciatella het podium overnemen (en dat deden ze verdomt goed!)

Ja en ook na dat zouden wij nog een keer het podium (welliswaar op een ander tijdstip en op een andere plaats) een podium betreden en dan wel voor 'performance'.En dat , dames en heren was pas genietbaar, een stukje improvisatie met (wederom) hare Rita De Pita , wat enorm fijn om doen was.Op zulke momenten twijfel je eraan om die geplande studie mode te vervangen door de toneelacademie (als hoger onderwijs).

Ach ja.

Dan prijs uitreiking; Rita De Pita eerste prijs voor txt-of-stage en 'Kika en Snil ' tweedes in de categorie video!Gilles De Winne eerste plaats hart.

Moe en migrainerig druip ik af richting een boerefuif van een pas 18 geworden barbiesortement-nicht(u kent dat type blond , hersenloos,giechelding, make-updoos)Ach ja, het is omdat het moet.

Heden ten dage ben ik 17.
Ook wel de pre anale volwassenheid gedoopt door de broer van Jezus.Toch zou ik hier kunnen neertypen hoe fantastisch het officieel ouder worden op slechts een dag verliep qua festiviteiten.Jammer genoeg was er geen festiviteit.In het prille begin van 25 februari 2004 zat ik met name op een bus zowat dood te vriezen, ik kwam van de Jasper Warlopmemorial en hoe hard er ook aan gesleuteld werd, echt vrolijk werd ik er niet van.Rita De Pita las een prachtige tekst voor en ik begeleide haar op piano(wat naar eigen zinnen eerder een storend element was),Vitalski's bijdrage was ronduit fantastisch.Maar punt, de rest van 25 februari was een nasluimering van dit gebeuren. En hoezeer de melancholische mantel ook doorwoog op m'n schouders en hoe veel mensen er ook vergaten dat ik slechts een keer per jaar herinnert wil worden , toch was dit de mooiste verjaardag ook.Het was precies 17 jaar geleden dat het nog sneeuwde deze dag (Kika is sneeuwboorling), het was ijzig en mooi. De beste vriend aan m'n zijde en Haitiaanse eenden bezetten de weg in het park onder een sneeuwlawine verschuilend tot het kasteel in het park verdween en slechts weer tevoorschijn kwam toen ik insliep op m'n rode voetbal omhult in een grote Gilles-pull.

Koude
Ik schiep de ijsbeer op dag negen en als allerlaatste schiep ik de mensch die later evolueerde tot zelfbewuste bosaap met een full-time job als iets compleets onnuttigs als ze niet zo talrijk gaan fokken waren natuurlijk.De ene werd veeboer, de andere werd nieuwslezer, iemand werd hoer en nog een andere kwibus vond nieuwe dingen uit om bijvoorbeeld de ijsbeertjes achterna te kunnen gaan.Zo ga ik het vandaag hebben over Cornelius Maxell, iemand waar te weinig van in de geschiedenisboeken staat vermeld. Deze zelfgedesiplineerde vader op leeftijd weide z'n leven aan het ontwikkelen van materialen die de mensch zou kunnen helpen te overleven in de ijsbeervrieskou.Zo vond hij uit ; de oorverwarmers,de raketschoenen, de st-bernardsclan en tenslotte ook het thermisch ondergoed. En daarvoor wil ik mezelf nogmaals bedanken,
dank je god
om de mensch te schapen ,
dank je schapen
om het thermisch ondergoed te menschen.

Week waarin 7 februari viel
Rik De Leeuw uitgelachen op de tram, waarop hij met veel te veel belangstelling naar mijn rastabowlingschoenen staarde.Ziek geweest in het begin van de week.(koorts,ijlen)Zaterdag GILL en AIR(wat heeft de wereld meer nodig?). Wijl ik dit typ hoor ik goddelijk herkenbare veel te simpele Ben Harper geluidjes, ben ik vrolijk.Ja heden ten dage ben ik zeer vrolijk. Uitermate goed gemutst.Zondag met Gill naar kutbende-Gent. (het is omdat het voor de deur is).Wild enthousiast wordt je ervan, de txt on stage was zo slecht in Gent,wat onrespectvol tot veel gelach zorgde.Rut de TRUT viel op, heeft de arrogantie van een overbesekst viswijf en gaat dus een glundere toekomst tegemoet (daar hoor je nog van , geloof me).Wel begon het idee 'Kika je moet eens iets gaan doen voor die kutbende'vaker en vaker op mij af te komen. gill bedacht een pracht van een oneliner die ik zal brengen als txt-on stage. Het moet eens gedaan zijn met die pseudo-zware onderwerpen voor die categorie. De dood is afgezaagt en saai, de ik-persoon nog meer. Wil je wat goed doen, voer dan desnoods een openbare conversatie met jezelf in plaats van over het sterven van de plaatjes en de opkomst van de zon te kullen.Ach ja, ik vraag het mijn Goeroe Rita De Pita of het toegestaan is een one-liner te brengen.En dan (tromgeroffel en applaus)laat ik jullie, lezers van deze ongeloofelijk fantastische blog (applaus voor mezelf dus; als enige lezer wel te verstaan)meteen weten of ik een one-liner doe of als het niet mag een two-liners breng.bLABLABLA.

Net of het een kat schelen kan wat er in mijn multischizofrene wereld gevormt wordt. En die spellingsfoute billenkletserij wordt niet eens opgemerkt,zelfs niet door de kat.Want pas op, onze kat die is pas slim.Omdat jullie nu gissen naar de redenen hiervoor of naar de tests die hieraan vooraf gingen zal ik als verassingselement niet laten weten hoe het komt dat ik zeker weet dat de kat slim is. (buiten het feit latend dat ik God ben en dus alles weet).Ik zou graag deze cirkelredenering met de passer mooi dicht trekken maar een (of meerdere )hersenkronkels beletten mij dat. Deze hersenkronkels denken met name aan heel wat anders dan katten momenteel. Aan wat denken ze dan? Ze denken bijvoorbeeld aan jeuk op mijn rug of aan een dreupende neus.Een onbekende druipende neus, want de mijne druipt niet , hij bloedt.De druipende neus irriteerd de persoon die aan de neus hangt en die persoon voelt zich geneigd toe te slaan en voor eeuwig komaf te maken van zijn irritante neus. Maar dan plots komt de gedacht op in de persoon met de druipende neus dat, mocht hij zijn neus afhandig maken dat dit de natuur niet ten goede zou komen.Want dan zou de persoon zonder neus met de ethische vraag zitten ;
moet dit nu bij rest of bij tuinafval? En daarom beslist hij dus zijn neus te behouden.Ja , daar denken mijn overige hersenkronkels soms aan.Aan de ingebeelde man met de neus.En soms , heel soms overweeg ik net die hersenkronkels weg te snijden maar dan denk ik aan wat zij soms denken en dan bedenk ik mij wijselijk,
want ik ben god.