Kortfilmpjes.
Toevalligerwijs had ik daarnet meneer Snil (ook door het leven wandelend onder de naam Nils Morren, een ex-klasgenoot)op een msn-lijn. Zoals bijna altijd als wij converseren , ging het ook deze keer over films, voornamelijk het zelf ineensteken van een film. ( u herinnert zich wellicht de kassuccesen 'Heidi in den aldi' en kunstbende inzending 'zwarte koffie' waarvoor we zelfs een beloning mochten ontvangen)Vele ideeen varen razendsnel door mijn hoofd , vooral absurde en visuele. Snil heeft zo'n waanzinnig fijn concept voor een film (hij hoopt z'n eerste 'lange' film)en dat wordt iets minder absurd en iets cynischer. Vele scenes zie ik al wezenlijk voor me opdraven, goed bezig dus die knul. Er is natuurlijk ook een idee voor de nieuwe kutbende-kortfilm. En wat voor een idee! Ik verlekker me erop en ik betrap me op het feit dat ik mezelf kwalijk neem niet zelf de eigenaar van een degelijke videocamera te zijn. Als druppel op de emmer zag ik daarnet 'STOVEC' een geweldig inventief en nieuw stukje film . (Lekker smaak-en stijlvol, een begingeneriek die me aan Saul Bass doet denken is niets minder dan een compliment!)Ach , dat mijmeren ook altijd. Ideeen, ik wil wat schrijven , ik heb zin om te acteren maar vooral zin in scripts en regie!


HET JEUKTTT

Er is goed nieuws en slecht nieuws.
Er is goed en slecht nieuws, maar ik ga het niet vertellen. Je oma zei dat ik wel een wandelingetje kon gebruiken, ik vertelde dat ik daar geen zin in had. Ik vroeg me af wie zich wielrende voor een bolletjestrui. Ik alleszins ni?t, geen h??r op m 'n hoofd denkt eraan enige inspanning te doen voor een trui, als ik een trui wil dan roep ik je oma wel. Je oma is een vrouw naar m 'n hart, dat moet je weten. Greet heet ze, je oma. Zal ik je vertellen hoe ik haar leerde kennen? Of vind je me een te verwaarlozen ouwe peet die je kop met zeuren afzaagt?
Zou je dat vinden Lilly? Zou jij dat ooit gedacht hebben? Ach , kleine Lilly, ik ga een wandelingetje doen. Lang geleden dat ik nog aan deze oever liep, hij is een tijdje afgesloten geweest , dat weet je wel. Ik ruik de bloemen en zie hoe bomen zachtjes wiegen tot de vogels op de takken slapen. Ik vraag me af, zovele dingen. Ik vraag me af of oma dit aankan. Toen ik gisteren terug kwam van m 'n wandeling zat ze op de knie?n in de tuin, de rug naar mij. Ik ging achter haar staan , mijn hand zocht een weg naar haar hoofd , ik voelde hoe ze snikte Lilly en tranen huilde zoals lang geleden, toen je nog klein was. Herinner je je dat nog kleine meid? De warme winterdag die afscheid nam van je moeder?

Ach, ik staar de vissen uit het water en even verschiet ik wanneer een oude vriend m'n naam roept, ik draai me om en ik zie Carlos. Met Carlos ga ik de laatste tijd soms kaarten,
Hij woont hier sinds kort maar ik ken hem al lang. Ook nu vraagt hij of ik mee kaarten wil en voor ik het weet vraagt harten zeven of ik harten ??n heb. Ik heb ??n hart zeg ik. Ik zeg het zelfs luidop, Carlos verstaat me niet en vraagt of ik luider praten wil.

`Ik kwam Carlos tegen,'was het antwoord op oma's vraag. Ze begreep het. Wat een lief mens is zij.

`Ga een wandelingetje maken, het zal je goeddoen,'is wat ik zei. Geen reactie. Het hoeft ook niet. Ach Lilly, , jij luistert ??k niet naar wat ik zeg, h?? Ach, ach. `Geen zin,' een late repliek is b?ter dan g??n repliek natuurlijk. Ik weet nog niet welke kleur ik de terrasmuren ga verven, wat is jouw lievelingskleur Lilly? Was dat niet paars? Paars zou wel mooi zijn, ja paars daar hou ik wel van. Ik neem me een tuinstoel van waarop ik een kolonie miertjes vanonder m 'n schoen zie opdraven. Enkelingen dragen broodkruimels , enkelingen dragen ?lles , de anderen doen niets. Is dat niet altijd zo? Sommigen blijven achter met zoveel schuld op hun schouders, anderen dragen ni?ts. Ik weet nog goed dat je twee maanden geleden vertelde hoe oneerlijk alles was, dat heb jij gezegd Lilly. De televisie die in huis speelt , draait een oud verhaal af , van winners en verliezers. Het wordt paars h? die muur?

Ik hoor hoe de deur voorin het huis dichtvalt, dof. Ja opa draagt wat mee , m 'n kind, maar dat hoor ik enkel aan z'n daden. Hoe z'n voetstappen zwaarder klinken in de avond als ik al in bed lig, als was het een vreemde die ons huis nachtelijk bezoekt en de weg kwijt is.

Misschien moet ik maar eens beginnen met de bloempotten op het terras aan de kant te schuiven om zo de muur vrij te maken. Ik neem eerst de begonia's van de vensterbank
En ik zie de reflectie van een oude vrouw, ze heeft rimpels en ze heet Greet, als ik verder kijk, doorheen het glas zie ik jou Lilly, je lacht op je eigen doodsprentje. Herken je mij?

Ik ben je oma Lilly, maar je opa is nu dichter bij jou. Je opa is naar het park, Lilly.
Ik weet niet of hij al bij je kan , waar je koos voor het water. Ik vroeg hoe je sterven wou en jij zei; `water', weet je dat nog Lilly? Het was een warme winterdag, je was nog klein. Die dag dat jij me troosten kwam om je ?igen moeder.

Een waterlelie was het laatste dat jij zag Lilly omdat je zien wou wat je moeder zag, die ene
Winterdag.

Vakantie-gevoel
Het moest er eindelijk eens van komen, en vandaag kwam het ervan ;
Ik trok papie's overal aan , ma's klompen en begaf me richting de kippenren. Moeizaam , onder begeleiding van een weigerende hersenmassa opende ik het poortje. Daar stonden ze dan ; Julia de Haan, duifkip en duifkip twee. Ze keken me aan als cowboys wiens territorium voor het eerst in jaren werd binnen gevallen door verkrachtings-klare Indianen. Ik was geen Indiaan en zij waren geen cowboys dus de pluimen vlogen in het rond en als je goed keek zag je nog ergens een achterpoot uit hun pluimwerk hangen alvorens ze verdwenen in hun broedhok. Op handen en voeten kroop ik verder de ren in, klaar voor het komende gevaar.Want gevaar zou er komen, o ja! Als iemand een neus voor gevaar heeft , dan ben ik het wel! Misschien denkt u nu , dat ik gewoon gevaar aantrek, maar dat ging niet meer, ik had al een overal aan.Wat het ook mogen zijn, ik stond op handen en knien in de kippenren en het gevaar was nabij. De over-het-net-hangende boombladeren leken hun takken te willen duwen in de ren, als grijpende handjes. De ruimte werd steeds kleiner , maar ik zette dapper voort , hand voor hand kwam ik dichter bij m'n doel en dichter bij het einde van de ren. Toen ik was waar ik wou zijn, overviel me plots een zeldzame lichtinval die me wel deed denken aan een Franse avondzon en citronella-kaarsen.Ik besloot me er bij neer te zetten. Mijn achterwerk bedankte me vriendelijk. (sympatiek ben ik nu eenmaal)
Ik keek naar de broedende kip die zich in een uithoek van de ren had gevestigd , lekker onbereikbaar van boven uit (waar een net hing).
De broedende kip keek me vragend aan. Het kon natuurlijk ook filosofisch zijn, maar welke kip neemt de moeite om filosofisch naar Kika te kijken? Het leek alleszins niets voor mijn kippen. Ze keek dus vragend. Vroeg ze zich af waarom m'n achterwerk me bedankte? Vroeg ze zich af waarom ik op bezoek kwam in een overal? Wie zal het zeggen? Ik stak m'n hand uit naar mijn gevederde vriendin en de gevederde vriendin schrok zo hard op dat ze zich stande pede bij de andere gevleugelden voegde , ver weg in het kippenhok. 'eenzaam , verlaten en alleen,' zong Vitalski , maar zong hij ook dat het vier eieren waren? Ze lagen daar maar wat ei te wezen, maar zoals het in de natuur hoort was er al sprake van natuurlijke competitie; het eerste ei had alreeds een gaatje waaruit een snaveltje stak dat desondanks zijn onwetendheid toch al een taal aan het oefenen was. 'Kippen kennen geen taal , geef het op,'dacht ik nog, maar van gedachten lezen had ie ook niets weg , het beest ratelde door. Ik zat en ik luisterde en toen ik even in gedachten wegzonk en plots weer helder door m'n ogen keek, zag ik het gevaar.
Op een houten steunpilaar zat een bie, een weps of ook wel nen hommel genaamd. (ook al zijn die dingen niet helemaal gelijk)Maar u begrijpt het profiel : een angel-ding met vleugels en een geel-wit-patroon.
Ik zei ; 'hoi' en stoof de ren uit.

Oproep aan de Spanjaarden
Beste meneers Spanjaard,
Indien een der jullie roodhuiden toevalligerwijs een duo kaalkopjes tegen komt, gelieve dan hen te voorzien van hekjes.( Ze dienen dringent een plasje te doen)Een der kaalkopjes is nogmeer kaalkopje dan de andere , hij is z'n pet vergeten. Dat is het fijnste kaalkopje van de twee, maar of het hem goed gaat , dat durf ik niet te bevestigen. Z'n beste vriendinnetje is namelijk een paard, alleszins dat laat ze soms zo uitschijnen. Wat ze dan precies wel is , weet enkel God.Ik kan wel vertellen dat ik heb van horen zeggen dat ze leeft op mentos .(meerbepaald de gele met de cif-smaak)Dat is natuurlijk haar recht.
Maar dat geheel ter zijde , wat ik wil zeggen meneers Spanjaards, nog enkele dingen;
Wees lief voor de kaalkopjes en minder warm dan dat de blonde madam op de tevee ons wijsmaakt, laat de kaalkopjes genieten en fratsjes uithalen.
Laat ze zeepzop in fonteinen doen en laat ze alsjeblieft af en toe eens horen tot in Belgien.

Veel dank,
Kika Augustus de derde.

Poedelfuckerij.
Ach , laat u vooral niets wijsmaken , ultieme rust bestaat niet meer. Gooi die zweetabsorberende pluimenzak die uw hoofd ondersteund in de dichtstbijzijnde container. Neen, inderdaad rust was slechts een grapje. En ik kan het weten, ik ben al weken rusteloos.
Hoe dat komt, hoor ik iemand vragen? Ik gok op poedels , laten we al het slechte van de wereld op de poedels steken. In china bijvoorbeeld vind je er weinig tot geen. Massahysterisch zie je dan soms op Europese luchthavens scheeloogjes scheelogend heen de petshops lopen om daar gegarandeerd een heuse kitchpoedel de hunne te maken. Na een tijdje ontdekken ze dan (en dat hangt nog wel eens af van hun begripssnelheid) dat poedels achter oude in tijgervelletjes-gerokte-menopauze-dames horen te lopen. O , ja en daar komt dan maar weer eens het hoge zelfmoordcijfer van Belgie aangeslopen. Poedels deden het , ik heb het altijd al gezegd. Poedels rijden ?s nachts in tractors rondom je huis, zij houden je wakker. Zijn het vliegtuigen die de dakpannen van je huis doen shaken als waren het salsaballen op weg naar Cuba? Neen, het waren de vliegtuigen niet , het zijn de poedels. Poedels die hoogstnodig een manicure nodig hebben of gewoon vluchten van het seksueelmisbruik dat een tijgervelletjeswijf hun aandoet. Wat gebruiken ze om te vluchten? Nachtvluchten, boven jouw huis. Zo slim zijn ze wel ; nachtvluchten inschakelen want naar ik gehoord heb is dan het tarief voor lelijke huisdieren goedkoper (heeft iets met weinig licht te maken meen ik me te herinneren).

De nacht is niet slaapbaar meer. Er is honger in de wereld en in je buik, je voeten zijn te lam en je ijskast is te poedel. Je denkt na over eventuele mogelijkheden. Is de buurvrouw nog wakker? Heeft ze m ?n huissleutel? Heb ik haar GSM -nummer? Wie zal me voeden in de donkere nachten? Wie kent de werken van barmhartigheid nog? De hongerigen voeden , laten we daarmee beginnen. Geef mij een poedel in tomatensaus. Zelfs mijn nachtelijk denkproces word gestoord door poedels. Fuck poedels. Heil aan de cavia. Vraag me niet waarom maar ik voel het tot in m ?n rechterelleboog; de cavia zal de opmars betekenen van de rust. Zij zullen sereniteit creeren in de wildste chaos, zij zullen de dorstigen voedden en de hongerigen laven , de doden verzorgen en de zieken begraven,weg met de poedel, de cavia is in het land!
En vermijd Europese luchthavens wanneer een Chinees vliegtuig strand.

Zo.
Vakantie dus , fijne rustige dingen.
En onderhouden van een huis tijdens vakantielijden der ouders.Rotte dingen vakkundig uit de koelkast verwijderen, in het zonnetje zitten met iemand fijn.(niet als in een verwerpelijk soort 'iemand' maar de 'iemand' waarvan je uit respect niet heel de tijd z'n naam uit het raam gooit omdat hij net iets te veel waard is etc.)Slapeloze nachten en vroeg opstaan. Enorm veel tekenen en schilderen (normalerwijs is tekenen in de vakantie enkel in nood , nu heb ik al n vierde van een nieuwe schetsboek gevuld)Veel denken en best gelukkig zijn, denken een soort van tijdelijke goeie rust gevonden te hebben.Jezelf wijsmaken dat je nog eens een goed lang verhaal schrijven moet en intussen de twee nog-niet gelezen Brusselmannetjes verslinden omdat ze zo makkelijk leesbaar zijn. Niets op tv zien, (met uitzondering van wereldnieuws, reportages over armoede of seks,videoclips en uiteraard als ik ergens een interview met een mode-ontwerper tegenkom terug zappen)Hoofdpijnen hebben (de laatste tijd vooral in de vroege ochtend; 2 uur is het meestal)Gitaar spelen.Cd'tjes luisteren.O ja en het steeds maar uitstellen van het bestellen van het Franse werkboek voor volgend jaar (het zal wel niets te maken hebben met het feit dat ik het nodig heb om mijn vakantietaak te kunnen beginnen , neen natuurlijk niet!)Ach.

Now Playing: donizetti-una furtiva lagrima (caruso)
Vandaag gelezen ; the legendary Caruso ( of meneer Melancholie) deelt de verjaardag met Kika. Daarom ga ik de volgende minuten extra blij zijn om een domme datum en opzoeken of er nog fijne menschen den 25 sten van den tweeden maand ter wereld floepten.Aha , daar heb je er nog een; AUGUSTE RENOIR ook hij deelt een verjaardag met God.
jIPPIOE ? WAT BEN IK BLIJ
INDIANEN DANSJES
cake
en limonadee
en de samsonrock
mpf
Dat dus.

Wat wil die kat toch van me?
Ik weet het echt niet,
onze kater Wodan slaat wartaal uit
iets van 'maw' en van die typische katuitstotingen,
maar hij blijft het echt constant herhalen.
Heeft ie pijn? Heeft ie een lijk zien liggen? Is hij vrolijk? Is hij geil?
Ik weet het niet.
Wat ben ik dom.

Dagen
Mijn harde hoeven draaien zich in het warme zand,
maar de dag is koud. Het ijzer brandt tegen mijn voet.Ik sta en fluit een deuntje onder de roze bloesems van mijn kerselaar. Zal ik me afvragen waarom ik me schuldig voel? Schuldig aan de wereld en aan de dingen, schuldig omdat ik nooit bid voor het slapen gaan.Ik ben gedoopt, weet je. Gedoopt in grote emoties in slechts een week tijd. Een week vol liefde , agressie, angst , verdriet en schaamte.

Graag wil ik bedanken , de bloemen op mijn graf. Want hij die ze daar zachtjes liet vallen, hij was de enige die iets liet vallen. Wat kijk ik graag naar de overlevenden , hier vanuit mijn zware kist.
Ik voel me schuldig hier aan onnutigheid en toezien hoe de wereld word verscheurt door Saturnus de zonen-eter, de zonen van ons allen.

Ik kijk naar een muur.
De muur kijkt naar mij.
De muur fronst,
ik sluit mijn ogen.
Ik ben geen paardebeest noch dode.
Ik open de ogen,
De muur kijkt naar mij.
En ik vertel de muur over het fijne Dourfestival , over de zon en de fijne sfeer.Ik vertel de muur over pole pole Gent en hoe ik daar coctails leerde maken (caiperinja, mujito, cuba libre, jeke jeke, zazou en mambo)Ik vertel de muur over de mensen daar en dat mijn broer de gek helemaal uit Antwerpen kwam om een door Kika gemaakte mujito te kunnen drinken.Ik vertel hoe een camera-ploeg van jim-tv voor mijn voeten liep toen het druk was in de bar (en dat ik wellicht ergens op een achtergrond gestresseerd aan ;kijkend hip en jong vlaanderen word getoond)Ik vertel de muur ook dat ik voor het eerst thuis was op 21 juli en dat ik voor het eerst in m'n gehele leven het vuurwerk aan het kasteel in m'n geboortedorp had kunnen zien maar dat ik enkel de popcornplofjes aanhoorde omdat ik me schuldig voelde aan zovele dingen, zoveel dingen samen.

En de muur aanhoorde
De muur aanhoorde Fahrenheit 9/11, spiderman (haha , ja spiderman!)
en zelfs harry potter (verassend maar waar , die is leuk)

De muur aanhoorde Senieltjes.
De muur keek naar me en blies heel zachtjes mijn haren uit m'n ogen.

Ballerina