Z perspektywy współczesnej wydaje nam się czasami, że Dolny i Górny Śląsk utraciliśmy po rozbiciu dzielnicowym na rzecz bliżej nieokreślonych "Niemców", z czym kojarzy się raczej Marchia Branderburska i późniejsze państwo pruskie niż jakikolwiek inny organizm polityczny ówczesnej Europy Środkowej. Tymczasem prawa do Śląska utraciła Polska na rzecz Królestwa Czech.

  Porozumienia z monarchami czeskimi z dynastii Luksemburgów pozbawiły Kazimierza Wielkiego praw do utrzymywania w zależności od Polski jakichkolwiek księstw piastowskich na Gornym i Dolnym Śląsku. Miejscowi książęta składali odtąd hold monarchom z dynastii Luksemburgów, a zachodnia granica obszarów polskich, które zjednoczył Władyslaw Łokietek, stała się na przeszło czterysta lat granicą przyszłej Rzeczypospolitej. Po śmierci króla Czech Jana Luksemburskiego (1346) i cesarza z bawarskiej dynastii Wittelsbachów Ludwika, korony obu wladców przejął Karol Luksemburski, który znany jest w historii jako cesarz Karol IV. Kazimierz zawarł z nim traktat przyjaźni, uznając aneksję przez koronę czeską całego Śląska (1348). 

  W ten sposób ziemie Śląska dostały się w obręb cesarstwa, a w następnych wiekach znalazły się w granicach państwa Habsburgów. Kulturowe i ekonomiczne wpływy niemieckie na Śląsku wywodziły się przez kilkaset lat z Czech i Austrii. Jak wszystkie warstwy uprzywilejowane i grupy rządzące w państwach zależnych od Wiednia, również Piastowie śląscy łatwo się zgermanizowali. Nikłe ślady polskości pozostały na Śląsku tylko na wsiach izolowanych od wpływu miast.

Śląsk dostał się pod panowanie Prus dopiero po ataku Fryderyka II pruskiego na państwo cesarzowej Marii Teresy - w 1742 roku. Część Górnego Śląska wróciła do Polski w latach 1919- 1921, Dolny Śląsk po drugiej wojnie światowej, nie w 1945, lecz praktycznie w 1947 roku, po wycofaniu z tego obszaru sowieckiej administracji okupacyjnej.

Tak więc w związku z Polską ziemie Śląska pozostawały w latach 966-1348 (382 lata), w związku z Czechami i Austrią od 1348 do 1742 (394 lata), pod panowaniem pruskim w latach 1742-1945 (203 lata), a w warunkach PRL trwają przy Polsce (całkowicie spolonizowane w okresie 1947-1952) od chwili opuszczenia tych obszarow przez wojska Rzeszy Niemieckiej.
 
Jerzy Łojek, Kalendarz Historyczny
(Polemiczna historia Polski), Alfa, Warszawa 1994

--------------