Το ατύχημα στο Three Mile Island

[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Oι Xρήσεις της Πυρηνικής και οι Συνέπειές της] > [To ατύχημα στο Three Mile Island]

(Το ατύχημα στο Three Mile Island)

Tο χειρότερο ατύχημα εμπορικού αντιδραστήρα συνέβη στις 28 Μαρτίου 1979 στο νησί των Τριών Μιλίων, του οποίου το μήκος δηλώνεται από το ίδιο του το όνομα. Βρίσκεται στην Πελσυλβάνια, 300 χλμ. μακριά από τη Νέα Υόρκη. Κύρια ασχολία των κατοίκων του νησιού ήταν η γεωργία. Η ήρεμη αγροτική ζωή τους, όπως και ή ζωή των κατοίκων των γειτονικών πόλεων, διαταράχτηκε από το ατύχημα της Μονάδας 2.

Η Μονάδα 2 ήταν το ήμισυ ενός ζεύγους αντιδραστήρων πεπιεσμένου ύδατος 1000 PW. Τη λειτουργία των δύο αυτών μονάδων είχε αναλάβει η πυρηνική μετοχική εταιρία GPU. Δύο κυκλώματα που περιείχαν νερό υπό πίεση, απέκτησαν θερμότητα από την πυρηνική καρδιά του αντιδραστήρα και μ’ αυτή έθεσαν σε κίνηση τους στροβίλους που παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια. H Μονάδα 2 ήταν σε λειτουργία λιγότερο από τρεις μήνες από τον καιρό του ατυχήματος. 0 αντιδραστήρας άρχισε να λειτουργεί το 1978 αντί για το 1979, επειδή η GPU θα είχε σημαντικά φορολογικά προνόμια.

Το ατύχημα ξεκίνησε στις 4.00’ το πρωί, όταν οι χειριστές συνάντησαν διακοπές στροβίλου και αντιδραστήρα. Τέθηκε σε λειτουργία η κατευθυνόμενη ώαλβίδα ανακούφισης, η οποία εν αγνοία των χειριστών, κόλλησε και προκάλεσε πτώση της πίεσης και αυτόματη αναστολή λειτουργίας. Η δεξαμενή ξεχείλισε και το δοχείο συγκράτησης πλημμύρισε με ραδιενεργό νερό. Μετά από αλλεπάλληλα ανθρώπινα λάθη, η Θέρμανση στον πυρήνα του αντιδραστήρα τινάχτηκε στα ύψη, ράβδοι καυσίμων έσπασαν και ραδιενεργά αέρια απλώθηκαν στον ουρανό.

Επακολούθησε πλήρης σύγχυση. Οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαταλείπουν την περιοχή τους, ενώ τα στελέχη της GPU προσπαθούσαν να μειώσουν στο ελάχιστο το μέγεθος του ατυχήματος και διέδιδαν αντιφατικές πληροφορίες. Επιχείρησαν με κάθε μέσο να αποκρύψουν την πραγματική ένταση του ατυχήματος, καθώς έδιναν την εντύπωση πως το ατύχημα ήταν μικρότερης σοβαρότητας. Όμως τις αληθινές διαστάσεις και προεκτάσεις του ατυχήματος τις γνώρισαν οι κάτοικοι του νησιού, καθώς και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών. Ένιωθαν έντονη μεταλλική γεύση, καούρες στο δέρμα, κάψιμο και δυνατούς πόνους στα μάτια, ναυτία, εμετούς, διάρροια, έβγαζαν εξανθήματα, είχαν αυξημένο αριθμό αιμοσφαιρίων, πάθαιναν λοιμώξεις του Θυρεοειδούς και σε πολλούς από αυτούς εκδηλώθηκε καρκίνος. Το ποσοστό των θανάτων από καρκίνο σε περιοχές γύρω από το σταθμό ήταν πολλαπλάσιο του εθνικού μέσου όρου. Η βρεφική θνησιμότητα είχε γνωρίσει δραματική αύξηση. Οι πολίτες είχαν ψυχολογικά προβλήματα, αρκετό άγχος, κατάθλιψη και επιθετικότητα. Τα οικονομικά και κοινωνικά κατάλοιπα του Θρη Μάιλ Άιλαντ κατάφεραν βαρύ πλήγμα στην πυρηνική βιομηχανία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Έτσι η εφιαλτική πραγματικότητα του Θρη Μάιλ Άιλαντ προσγείωσε τους Αμερικάνους και τους ξύπνησε από το Όνειρο του σχεδίου δωρεάν παροχής πυρηνικού ηλεκτρισμού

ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΑ