[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Προσεγγίσεις στο πρόβλημα του ρατσισμού] > [Mετανάστες-Πρόσφυγες, H δική μας θέση]
(Μετανάστες-Πρόσφυγες, Η δική μας θέση)
Είμαστε Έλληνες κι αυτό δεν είναι λίγο πράγμα. Το όνομά μας, η ταυτότητά μας, η ελληνικότητά μας, ολάκερη η Ελλάδα, όπως ήταν, όπως είναι και όπως πρέπει να είναι στο μέλλον, είναι το βαρύ μας φορτίο. Δεν επιτρέπεται, βέβαια, να ξεχνάμε το παρελθόν, το αίμα που έχυσε μια ανθρωποθάλασσα , αγωνιστών στον αγώνα για διατήρηση της ελευθερίας, των δικαιωμάτων και της ίδιας της πατρίδας.
Αυτή την πατρίδα όμως την αποχωρίστηκαν συχνά οι Έλληνες στην αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, έχοντας για μόνα τους όπλα τα όνειρα μιας καλύτερης ζωής. Όνειρα που κάναμε πριν αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια που προκάλεσαν τα ρατσιστικά κινήματα των ευρωπαϊκών και μη χωρών εναντίον των μεταναστών.
Σήμερα οι όροι έχουν αντιστραφεί: εμείς είμαστε τα “αφεντικά”, εμείς δεχόμαστε μετανάστες, ανθρώπους που άφησαν κι εκείνοι την πατρίδα τους στην προσπάθειά τους, όχι μόνο να έχουν καλύτερη ζωή, αλλά προπάντων να επιβιώσουν.
Ανέκαθεν ο μετανάστης αντιμετώπιζε μια πληθώρα προβλημάτων. Στις μέρες μας τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει αντίθετα τα προβλήματα έχουν οξυνθεί. Πρώτα απ’ όλα ο μετανάστης φτάνοντας σε μία ξένη χώρα, νιώθει μειονεκτικά αντιμετωπίζοντας το άγνωστο. Δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις μιας διαφορετικής νοοτροπίας και έτσι προσπαθεί να μιμηθεί ξένους γι’ αυτόν τρόπους ζωής, που δεν του ταιριάζουν. Καταλήγει, λοιπόν, στο να δημιουργεί μια ψεύτικη εικόνα που δεν πείθει, πράγμα που προκαλεί υποψίες για το ποιόν του. Νιώθει οτι οι ελευθερίες του υπονομεύονται, γιατί δεν εκφράζει αυτά που πιστεύει, φοβούμενος ότι δεν θα αρέσουν και οτι θα αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Συνεπώς, κυριεύεται από αίσθημα ανασφάλειας και απειλής.
Συγχρόνως, εύλογο είναι να νιώθει νοσταλγία για την πατρίδα και για ο, τι άλλο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, αφού γνωρίζει καινούρια έθιμα και αντιλήψεις, στις οποίες δυσκολεύεται να προσαρμοστεί. Επιπρόσθετα απογοητεύεται και φοβάται ότι και αυτός ο ίδιος θα αλλοτριωθεί, οτι θα εθιστεί στις αντιλήψεις και συνήθειες της νέας χώρας, οτι θα ξεχάσει την εθνική του ταυτότητα.
Ο μετανάστης πέφτει συχνά θύμα εκμετάλλευσης διάφορων επιτήδειων, που όχι μόνο προσφέρουν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, αλλά εξίσου απαράδεκτες χρηματικές αμοιβές. Σύμφωνα με ομολογίες των ίδιων, αρκετοί εργοδότες συχνά αρνούνται να πληρώσουν τον εργαζόμενο μετανάστη, όταν εκείνος δεν έχει την “πολυπόθητη” άδεια παραμονής στη χώρα. Τέτοιες καταστάσεις τον κάνουν να υποχωρεί, γνωρίζοντας οτι ο νόμος δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα σ’ ένα λαθρομετανάστη. Χάνει την ιδιαιτερότητά του ως άτομο και μαζικοποιείται, δηλαδή παύει να είναι άτομο με ενδιαφέροντα, ιδέες και ιδανικά και μετατρέπεται σε άβουλο πλάσμα χωρίς δικαιώματα, αλλά ταυτόχρονα με πολλές υποχρεώσεις. Τα παραπάνω πολλές φορές τον αναγκάζουν να οδηγηθεί σε παράνομες διεξόδους. Πρέπει, Όμως, να γίνει αντιληπτό οτι o μετανάστης, ακόμα και αν εγκλιματιστεί, δεν το κάνει επειδή είναι μετανάστης, αλλά επειδή βρίσκεται στη θέση που βρίσκονται καθημερινά πολλοί που μπορεί και να βρίσκονται στην πατρίδα
Τώρα ο μετανάστης, αν δεν αναζητήσει τον “εύκολο” τρόπο επίλυσης των προβλημάτων του, θα προσπαθήσει να αλλάξει την άσχημη εικόνα και αντίληψη που έχουν σχηματίσει οι αυτόχθονες γι’ αυτόν. Εκείνοι υποστηρίζουν οτι ο μετανάστης είναι αιτία για διάφορα προβλήματά τους, όπως η ανεργία, η μείωση των αποδοχών, η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά και οτι αποτελεί ‘μίασμα’ για την κοινωνία και την εθνική τους καθαρότητα. Μ’ αυτόν τον τρόπο, τον κάνουν να νιώθει οτι δεν έχει δικαίωμα “ύπαρξης” και να αναπτυχθεί κοινωνικά, πνευματικά, επαγγελματικά.
Όπως προαναφέρθηκε, ο ελληνισμός γνωρίζει καλά τη γεύση της ξενιτιάς. Εάν λοιπόν εμείς οι ίδιοι ως Έλληνες αντιμετωπίζουμε ρατσιστικά, άνανδρα και απάνθρωπα τους μετανάστες, δε Θα ήταν σα να προδίδαμε τους ξενιτεμένους παππούδες και γιαγιάδες μας; Δεν θα ήταν σα να προδίδαμε την ίδια μας την ιστορία ή ακόμα την ίδια μας την Ελλάδα; Μια χώρα η οποία ανέκαθεν ήταν επιφορτισμένη με το βαρύ καθήκον να είναι ο μοναδικός σύνδεσμος πολιτισμών, μια χώρα που υπήρξε σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, μια χώρα που ένωσε πολιτισμούς και ενστερνίστηκε παραδόσεις, που δέχτηκε πάντοτε στους κόλπους της με αληθινή αγάπη και φροντίδα τους ασθενέστερούς της, μια χώρα που απλόχερα μοίρασε τα φώτα της στον κόσμο. Δε θα ήταν αυτό προδοσία;
Αλλά ούτε και ως άνθρωποι έχουμε δικαίωμα ρατσιστικής αντιμετώπισης των μεταναστών. Γιατί είναι καθήκον μας να συνειδητοποιήσουμε πως ο μετανάστης δεν είναι παρά θύμα των προβληματικών καταστάσεων μιας παγκόσμιας κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που εύκολα μπορεί να αντιστρέψει τους όρους από τη μια στιγμή στην άλλη και να φέρει κι εμάς αντιμέτωπους με τα σύγχρονα προβλήματα του μετανάστη, τον οποίο συχνά περιφρονούμε.
Ας ευχηθούμε λοιπόν πως ποτέ ξανά δε θα πέσουμε θύματα ρατσιστικών αντιλήψεων, όχι πια μόνο ως Έλληνες ή απλά ως άνθρωποι, αλλά κυρίως ως νέοι. Ως νέοι που διεκδικούμε έναν καλύτερο κόσμο, που δε θα επιτρέψουμε την εισβολή ανεγκέφαλων ρατσιστών στο δικό μας κόσμο. Ως νέοι που δε θα ανεχτούμε άλλα εγκλήματα, άλλες γενοκτονίες, άλλα δάκρυα και άλλες ήττες. Ως νέοι που δε δεχόμαστε συμβιβασμούς. Η ευκαιρία δεν επαναλαμβάνεται. Κάθε δισταγμός είναι καταστροφή. Δεν κάνουμε παζαρέματα. Θέλουμε τον κόσμο και τον θέλουμε ΤΩΡΑ.
[Κεντρική σελίδα] > [Επιμέρους θέματα ευαισθητοποίησης] > [Προσεγγίσεις στο πρόβλημα του ρατσισμού] > [Mετανάστες-Πρόσφυγες, H δική μας θέση]