| Born in Talaga, Tanauan, Batangas on July 23,1864 of poor parents,
and later hampered for life by paralysis, Apolinario Mabini nevertheless
grew up to be a good writer, lawyer and patriot. He is known as the Sublime
Paralytic and the Brains of the Revolution. He was
the second of the eight children of Inocencio Mabini and Dionisia
Maranan.
Inspite of poverty, Mabini obtained a teaching certificate in March 1887 and finished law in 1894. He was admited to the bar in 1895. His misfortune came in 1896, when he contracted fever, which permanently paralyzed him. Still he did notarial work in his invalid's chair and supported the reform movement so that he was imprisoned until June 1897. When the Filipino-American war broke out, Mabini inspired his countrymen to fight and die for freedom's sake. He penned his famous True Decalogue. Mabini served as General Emilio Aguinaldo's adviser. He advised Aguinaldo
to change the dictatorial form of government to revolutionary. He organized
the municipalities, and provinces, and the judiciary and the police forces,
and formulated army regulations. When the revolutionary congress convened
at Barasoain, Malolos, Bulacan, he was Aguinaldo's Prime Minister.
Beleiving that he had no other choice and that he could better serve
his countrymen by returning to the Philippines, Mabini took his oath of
allegiance to the United States on February 26,1903. He died in Nagtahan,
Manila on May 13,1903 at the age of 39.
|
Ipinanganak sa Talaga,Tanauan Batangas noong ika- 23 ng Hulyo, 1864
ng mga pulubing magulang at pinahirapan habang buhay ng paralitiko,
si Apolinario mabini ay lumaki pa rin bilang isang magaling na manunulat,
abogado at makabayan. Kilala siya bilang Dakilang Paralitiko
at Utak ng Rebolusiyon. Siya ang pangalawa sa walong anak
ni Inocencio Mabini at Dionisia Maranan.
Sa kabila ng kahirapan, si Mabini ay nakatamo ng sertipiko bilang guro noong Marso ng 1887 at nakatapos ng abogasiya noong 1894. Siya ay tinanggap sa Hukom noong 1895. Minalas siya noong 1896 nang nagkasakit siya ng trangkaso na siyang naging sanhi ng kanyang pagiging paralitiko nang pang-habang buhay. Sa kabila nito ipinagpatuloy pa rin niya ang trabahong notariyo at sinuportahan niya ang kilusang reporma na siyang naging dahilan ng kanyang pagkabilanggo hangang Hunyo ng 1897. Nang dumating ang himagsikang Pilipino at Amerikano,
Si Mabini ay nagsilbing tagapayo ni Heneral Emilio Aguinaldo. Pinayuhan niya si Aguinaldo na palitan ang diktadurang anyo ng panahalaan sa rebolusiyonaryo. Inayos niya ang mga bayan at probinsiya at ang husgado at mga puwersang pulis, at nilkha niya ang mga alituntunin ng hukbong sandatahan. Noong nagpulong-pulong ang Rebolusiyonaryong Kongreso sa Barasoain, Malolos, Bulacan siya ang naging Pinunong Ministro ni Aguinaldo. Tumulong siya sa pag-likha ng Saligang Batas. Samakatuwid, nararapat lamang na tawagin siyang "Utak ng Rebolusiyon." Nagpatuloy pa siya sa pag-likha ng mga artikulo sa pagtaguyod ng reporma habang nagtatago, subalit siya ay hinuli ng mga Amerikano noong ika-10 ng Septiyembre,1899. Pagkatapos na siya'y palayain noong ika-23 ng Septiyembre, 1900; siya ay nanirahan sa Nagtahan, Manila, kung saan siya ay sumulat para sa mga lokal na pahayagan. Noong ika-5 ng Enero, 1901 siya ay pinalayas sa Guam dahil sa kanyang mga sinulat gaya ng "El Semil de Alejandro" sa "El Liberal." Sa paniwalang wala na siyang ibang paraan at dahil sa akalang mas madali siyang magsilbi sa kanyang mga kababayan kung siya ay bumalik sa Pilipinas, siya ay nangako ng pagkampi sa Estados Unidos noong ika-26 ng Pebrero, 1903. Siya ay namatay sa Nagtahan, Manila noong ika-13 ng Mayo, 1903 sa gulang na 39. |
 |
|---|