| Introductie tot de nieuwe 8 weekly | Wandelgangen gaat toch door! | Man loopt met
fles in achterste |
S-W EPISODE I
Een filmrecensie |
 Voor
je ligt de 8 Weekly in een nieuw jasje. Is dit de oude 8 Zuid Weekly herrezen
uit de as? Ja en nee.
Allereerst is de toevoeging 'Zuid' weggehaald. De '8' slaat nu niet meer op een studentengang, maar op de acht wekelijkse items op dit webmedium. Vanaf vandaag zal de 8 Weekly elke week de lijdensweg van je studentenleven verlichten met gek nieuws, roddels, een cartoon, filmrecensies, leuke uitspraken en links naar grappige sites op het internet. Ook zal de oude soap Wandelgangen (tm) verdergaan. Door al deze veranderingen wordt de 8 Weekly geschikt voor een groter en algemener publiek. Hierbij staat dus ook de oproep om deze link (http://come.to/8weekly) aan door te sturen. Kijk voordat je dat doet eerst maar wat we in huis hebben. HAVE FUN! |
 Man
loopt weken met fles in achterste
Een 43-jarige visser uit Honduras heeft twee weken rondgelopen met een elf centimeter lange fles in zijn achterste. De man zegt geen idee te hebben hoe de fles daar terecht is gekomen. Hij weet alleen nog dat hij iets in zijn onderbuik voelde nadat hij in een dronken bui in slaap was gevallen. Omdat hij in de weken erna last kreeg van zijn stoelgang (goh...) ging de man naar het ziekenhuis. De fles is operatief verwijderd. (Volkskrant) |
 Fedde
niet meer te verslaan in F1
'Superfedde' blijkt onversaagbaar
in de 8 Weekly formule 1 poule. Keer op keer weet hij zijn directe tegenstanders
tot waanzin te drijven. Volgens zijn belangrijkste achtervolger, Stephan
van Wijck (The Pretender), heeft Fedde gewoon het beste team dat bijna
mogelijk is.
|
FOKKE & SUKKE Eigenlijk zegt de cartoon hiernaast al genoeg. Fokke en Sukke zijn twee Nederlandse stripfiguurtjes, getekend en verzonnen door een stel studenten. Er rollen de ergste en ranzigste grappen uit. Voor oneindig lachen, en meedoen aan een wedstrijd, klik op het logo hieronder:  |
FOKKE & SUKKE
|
(Yasser Arafat) (Will Durst)
|
STAR WARS EPISODE I: ALLEEN DE SPECIAL EFFECTS OVERTUIGEN "Turmoil has engulfed the Galactic Republic", begint de film. Doch ook de aarde was hevig in beroering vanwege de premiere van deze film. Volgende maand draait Episode I in vele Nederlandse bioscopen. De film is het eerste deel in de Star Wars serie van George Lucas (eerder zijn deel 4-6 verschenen). De film bewijst dat Lucas zijn gevoel voor drama en voor special effects nog niet kwijt is. Episode I is gemaakt in de traditie van de oude Star Wars films uit de jaren zeventig. In die vergelijking komt hij subliem uit de bus, doch in vergelijking met hedendaagse films is het verhaal schrikbarend zwak. De special effects zijn echter genoeg om de film alsnog tot een succes te maken. De fans moeten er absoluut heengaan, het 'gewone publiek' moet weinig meer verwachten dan een avondje sterrenoorlog. |
 |
  |
| AFLEVERING 1: ECHT?
Hoe weet je of iets echt is? Gelukkig wist Thijs zeker dat hij droomde. Hij stond voor zijn raam en zag de eerste raketten inslaan in de grote studentenflat vlakbij. Terwijl de inslag zijn maag en zijn deur deed trillen, bleef hij rustig voor zijn open raam staan kijken. Het was een droom. Hij wist zeker dat hij het zo overleven – allicht. Hij zou zo ontwaken en om het verhaal lachen. Raketten op Selwerd 2, het was Sarajevo niet. Hij moest toch maar eens minder vaak naar Netwerk kijken. Omdat hij zeker was van ontwaken was het bijna vermakelijk om te zien hoe mensen eerst totaal naar buiten stroomden en naar de rode brandgloed boven het Noorder plantsoen keken. Ergens vlakbij sloeg een bom in. Een regen van miljarden glinsterende splinters glas kletterde in slow motion op gillende buren. Het praten en kijken was opgehouden, iedereen zocht zo snel mogelijk een goed heenkomen. Op straat bleef een oude man liggen in de scherven. Thijs had zelf niets gevoeld, en inderdaad waren zijn ramen als enige in de hele straat heel gebleven. Het verbaasde hem niets, het was immers een droom? Hij stelde zich voor wat de mensen nog zouden doen, binnenshuis. Wat doe je in de laatste minuten van je leven? Het overgrote deel zal zeggen dat ze doodkalm in bed gaan liggen, of gaan puzzelen, zoenen, nog één keer vrijen, of zelfmoord plegen. Dat is niet waar. Als het er echt op aankomt en Russische bommen regenen op Groningen, dan rent iedereen naar zijn tv en radio, en dan naar de kelder. Nonchalant probeerde hij het even; de tv deed het nog. Het NOS journaal, dat inmiddels was overgegaan op een nood-zendmast, bracht verwarde beelden. Bommen regenden op elke grote stad, op elk gehucht in het land – en niet alleen in het land – in heel de wereld! Washington, New York, Mexico stad, Hongkong en Moskou… het was overal een vuurzee. Over politieke spanningen werd niet gesproken – wel over…kometen? Thijs boog zich geïnteresseerd naar voren (Station Noord werd op datzelfde moment veranderd in een rokende krater, schokgolven deden hem wankelen toen hij ging zitten). Zou deze droom dan toch nog interessant worden? Uit de verwarde reportage bleek dat niemand enig idee had wat er aan de hand was. Er werd eerst van Russische raketten gesproken, maar de Russen wisten blijkbaar van niets. Thijs wierp nog eens rustig een blik naar buiten, waar een volgend projectiel zich klaarmaakte voor inslag. Hij fronste zijn wenkbrauwen – het irriteerde hem dat hij niet kon zien wat het was – een steen? Een raket? (een vogel? Vliegtuig?) Voordat het journaal een oplossing had, werd gemeld dat de belegering overal heviger werd en – met een flits en en vlam was het beeld sneeuw. Hilversum lag waarschijnlijk ook plat. Weer liep Thijs naar het raam – hij vroeg zich af hoe Yang dit meemaakte – en verschillende vrienden. Na jou, in zijn droom dan. Ineens werd aan de hemel een donkere wolk zichtbaar, die snel groter werd. Hemel… nu werd het echt gaaf – dat was geen wolk, dat waren duizenden en duizenden projectielen – zoveel dat de lucht er zwart van zag! Als een sprinkhanenplaag kwamen ze naderbij, voortgestuwd door een gigantische schokgolf. Thijs maakte zich op voor de Apocalyps – hem zou niets overkomen, en het zou een machtig schouwspel zijn, al die vlammen. Voor een droom dan – hij moest er niet aan denken dat dit iemand in het echt zou overkomen. En alsof dat niet gedacht had moeten worden, voelde hij hoe zijn vloer trilde onder de schokgolven. Hij werd opgestuwd en tegen het plafond aan gegooid – of kwam het plafond nu naar beneden? Hij wist spoedig niets meer. ‘Zie je wel’ dacht hij toen hij zijn ogen opende. Wat was het nog
donker – ach, hij had zijn wekker ook niet horen gaan. Hoe laat was het
eigenlijk? Pas toen hij zich wilde omdraaien realiseerde hij zich dat hij
niet meer in zijn bed lag. En dat hij in plaats van zijn muffe bedlucht,
stofgruis inademde. Hij hoestte rochelend en probeerde overeind te komen.
No chance. Hij probeerde na te denken, maar op de een of andere manier
lukte dit maar heel langzaam. Pijn. Nee, hij had geen pijn. Was alles heel?
Voorzichtig probeerde hij zijn benen te bereiken – yep, hij was tot zijn
tenen oké. Eindelijk wenden zijn ogen wat aan het donker. Boven
hem bevond zich zijn oerlelijke turkooizen klerenkastje. Zijn kleren lagen
overal verspreid over hem heen – vandaar dat het had geleken alsof hij
in bed lag! Wat er zich achter hem bevond kon hij niet zien, maar hij kon
wel voorzichtig vooruit kijken – de holte waarin hij lag – als door God
gespaard – liep voor hem nog een end door. Hij berekende dat hij op de
begane grond lag, bij de keuken in de buurt. Op de één of
andere manier was de bovenverdieping ingestort en – in een flits kwam de
hele droom bij hem terug. Er ontsnapte weinig meer dan een schorre kreet
aan zijn uitgedroogde keel, maar enkele seconden staarde hij met wijdopen
ogen de duisternis in. ‘God, het kon toch niet echt gebeurd zijn?’ prevelde
hij. Hij wist zo zeker dat het allemaal een droom was geweest. Op de één
of andere manier hadden droom en werkelijkheid zich met elkaar vermengd
misschien – maar daar wilde hij niet eens aan denken. Een misselijkmakende
golf van angst borrelde in hem op. Het enige wat hem scheidde van totale
ontreddering en een plas kots, was het feit dat hij dit alles nog niet
zeker wist. Het huis kon ook gewoon zijn ingezakt of zo. Scherp luisterde
hij of hij iets van stemmen hoorde, of het stoten van scheppen. Reddingswerkers,
die naar hem op zoek waren. Niets. Het was doodstil.
Voor de volledige Wandelgangen-site met alle afleveringen van het vorige jaar, klik hier. |
 |
Fedde,
The Pretender, Blackstar, Fasted. Voor de volledige uitslag na Hongarije,
