Wekelijks Internet Magazine - Nieuws, gossip, funfacts en soap - mail redactie - jaar 2, afl. 2, 27-8-99 
 
BULGAREN ZIEN SEX IPV ECLIPS! DOWNLOAD DOOM LEVEL! THE MUMMY: B-film met humor Op bezoek bij VROUW MARIA?
 
DE KOP ERAF 

Zo, de kop is eraf. Met de publicatie van nummer twee krijgt de 8 WEEKLY ook wat meer een eigen vorm - opmerkzame figuren zullen opmerken dat het blaadje wat meer kleur en afwisseling heeft gekregen. Nu is het alleen wachten op de lezers. De mailinglisten bestaan uit enkele tientallen adressen, maar veel (potentiele) lezers zijn nog op vakantie. Vandaar dat de voorgaande 8 WEEKLY's altijd bereikbaar zullen blijven op de site - klik op de banner onderaan voor de krant van de vorige week. 
Nogmaals, suggesties, vragen of superideeën om dit project een groter succes te maken zijn altijd welkom. Willen jullie meer films? Meer links, meer sport of iets anders? Stuur een meeltje naar de (tweekoppige) redaktie. Antwoord zal er altijd komen! Stort je nu maar op onderstaande rommel. Gevarieerd is het zeker! Vergeet de strip niet - hij is gaaf!
 
 
BULGAARSE TV MIST ECLIPS DOOR SEX 

De Bulgaarse televisie blijkt op 11 augustus de zonsverduistering te hebben gemist doordat het camerateam naar de opnamen keek van een erotisch nachtprogramma. Daarin had zich spontaan een stel gemeld dat wilde laten zien 'hoe je sex bedrijft tijdens de zonsverduistering'. Het hoofd van de Bulgaarse staatstelevisie heeft zich bij de kijkers verontschuldigd en het camerateam disciplinaire straffen opgelegd.
GAMEZ: 
Download hier een doomlevel! 


Het spel DOOM kent bijna iedereen. Het is uitstekend geschikt voor de gefrustreerde student die zich na twee dagen leren eens even lekker wil afreageren. Verken, bewapend met een pistool, duistere gangen en krochten, en meet jezelf met wrede en snelle monsters. Vorig jaar bracht de 8 WEEKLY een zelfgemaakt DOOM - level uit, dat lijkt op een studentengang. Hieronder wordt dit level je nogmaals aangeboden. Het is te spelen met DOOM 2 (te downloaden), en zonder cheats moeilijk te voltooien! Durf jij ons level aan? Klik dan op het plaatje!
 
 
 
 
DE VROUW MARIA  

Geen katholieke site hoor! Wel interessant, luister maar: In oktober 1771 verging het Nederlandse schip 'Vrouw Maria' vlak voor de kust van Finland in een ziedende storm. Op zich is dat niet zo speciaal. Wat de zaak zo mooi maakt is dat het schip vol lag met schatten, bestemd voor de keizerin van Rusland! Deze zomer is het schip gelokaliseerd, en verschillende objecten zijn al naar boven gehaald. Er schijnen echter nog vele schilderijen van Hollandse meesters in het ruim te liggen. Onbeschadigd? Neem eens een kijkje, op www.vrouwmaria.com
 


"Jij bent uniek... zoals iedereen trouwens" 
 
(Margaret Mead)

"Behalve blind is de liefde ook geestelijk gehandicapt" 
 
(Yvonne Kronenberg)  


 "Keep your face in the sunshine and you cannot see the shadow" 

(Helen Keller) 

 
 
Always know who you're talking to... 
 
 
 
B-FILM met humor  

Probeer voor jezelf eens de tien meest afgezaagde elementen van een avonturenfilm te bedenken: een verboden tempel, een schone, jonge onderzoekster en een avontuurlijke diehard, een woestijn (bij voorkeur mèt dubbeldekker vliegtuigje), vloeken en magie, spoken, en veel fantastische vallen. En de pure evil tegenspelers niet te vergeten. Wel, De MUMMY heeft al deze elementen in zich, en daarom is het een ontzettend leuke film. Vrijwel alle kritieken in de media halen vernietigend uit , maar dat is helemaal niet nodig. Het verhaal lijkt op dat van een sprookje (of een Indiana Jones - film), doch de humor is goed, en de special effects zijn verbluffend mooi. Er is op zich niets verkeerd aan een simpel verhaal - de film pretendeert (unlike Episode I) ook niets meer te zijn dan entertainment. 
 
En dat is er bij THE MUMMY zeker te krijgen. Voor een avondje lachen, spanning en magie is deze film zeker aan te bevelen!
 
AFLEVERING 2: ECHT. 
Dit is aflevering 2. Heb je de eerste gemist? Bekijk hem hier! 

Na vijf minuten lang krampachtig te hebben gebeden voor een menselijke stem of een ander geluid wat hun aanwezigheid kenbaar maakte, dwong hij zichzelf zijn paniek opzij te zetten. Dat dacht hij tenminste. ‘Ik dwing mezelf nu mijn paniek opzij te zetten’ bleef hij herhalen – het hielp geen zier. Hoe lang hield deze zaak het nog? Hij moest hier weg, en snel ook.  
Langzaam verschoof hij een voet – en kwam tot de ontdekking dat die vrij was, evenals de andere. Bewegen was geen probleem, nu was het alleen zaak om niets aan te raken. Hij zag weinig, maar had het gevoel alsof alles slechts op enkele dunne balken steunde. En die zou hij maar liever niet aanraken. De gang voor hem maakte een halve bocht. Hij dankte God nu op zijn blote knieën dat hij klein en tenger was. Iemand van een groter kaliber had hier beslist moeite mee gehad. Hij niet.  
Om de hoek was er ineens een streepje licht. Zonlicht – godzijdank- de zon scheen in elk geval wel. Met zijn gezicht door het grijze stof kroop hij naar buiten. De atmosfeer was drukkend – ongewoon voor een Nederlandse lentedag. Hij was zo verdwaasd, dat hij er nauwelijks aan dacht om zich heen te kijken. Hijgend zakte hij door zijn armen en zijn gezicht dreunde in het gruis, waarin hij lag. Bloed liep van zijn kapotte lip zijn mond in. De klap en de smaak van zijn eigen bloed maakten hem er vreemd genoeg van bewust dat hij het voorlopig overleefd had. Voorzichtig krabbelde hij half overeind. Hij stond wankel overeind en draaide zich uit de zon, om beter om zich heen te kijken. Wat hij zag deed hem op zijn knieën vallen van verbijstering.  
Alles was kapot. Tussen gelige wolken dwarrelend stof  kon hij overal de ruines van huizen, flats en kantoren zien staan, die hem met holle, lege ramen aanstaarden. Het enige hoorbare geluid kwam van en fonteintje, dat was ontstaan nadat een waterpomp op straat was weggeslingerd. Er was geen levende ziel op straat. 
Dode zielen waren er genoeg, overal. Welke kant hij ook op keek, overal om hem heen lagen de levenloze, vaak al stinkende lichamen van zijn buren. Het meisje, wat elke dag haar terrier uitliet voor zijn raam, lag een paar meter van hem vandaan. Haar gezicht was verkrampt tot een grimas van pijn, die veroorzaakt werd door een betonnen balk, die de onderste helft van haar lichaam vrijwel scheidde van haar bovenste. Haar gezicht was, hoewel vertrokken, nog gaaf, en haar blonde haar glansde in de zon. Eén van haar veters zat los.  
Thijs keerde zich af en braakte. Het geluid weerkaatste tegen alle nog overeind staande muren in de omtrek. Hij hoorde het, en braakte opnieuw. Hij veegde zijn mond schoon en besefte dat hij weg moest van deze onheilsplek. Maar hij kon zijn trillende benen er niet toe bewegen te gaan staan. Voor een eeuwigheid (of waren het slechts enkele minuten?) bleef hij in het gruis zitten, met zijn hoofd tussen zijn knieën, zijn ogen gesloten. Weer probeerde hij na te denken, de paniekstemmen die gilden om aandacht in zijn hoofd te negeren.  
Wie waren er dood? Was iedereen dood? Was zijn vriendin Ying Ying dood? En zijn vrienden van gang 8 Zuid? Zijn ouders? Zijn – hij onderdrukte de golf van paniek en begon te denken aan iets prettigs. Eten. God, nu voelde hij pas hoeveel honger hij had. Hij rechtte zijn hoofd, en besliste dat hij eerst op zoek zou gaan naar iets te eten, en dan naar zijn vriendin en vrienden. Waarschijnlijk had hij dagen onder het puin gelegen, versuft door de klap. Het gebrek aan voedsel verklaarde meteen zijn zwakte! Het idee van een shock kwam helemaal niet bij hem op. 
Zijn huis aan de Moesstraat liet hij met één blik links liggen. Er was weinig meer over dan een na-dampende hoop puin. Waar Linde, Dré en Fancy waren, daar wilde hij niet eens aan denken.  Voedsel was er niet te vinden, graven zou hij later wel.  
Na lang aarzelen liep hij naar zijn dode buurvrouw toe. Hij probeerde niet naar haar en de betonnen balk te kijken, maar kon haar gebroken ogen niet vermijden. Rustig staarde ze naar de lucht. De dood kwam ineens heel dichtbij voor hem – iedereen lag zo – verpletterd, gestikt, doodgedrukt in hun eigen kelders, of levend begraven. Iedereen. Hij was alleen. 
Hij snikte kort en graaide haar leren schooltas uit haar opengevallen hand. Naast wat papieren (ze had rechten gestudeerd, zoals hij altijd al gedacht had) vond hij twee appels, een boterham met jam en een pakje halfvolle chocolademelk. Gretig begon hij aan de appels. Meteen voelde hij zich wat sterker, en de drang om te weten of zijn vrienden nog leefden werd te groot. Drie meter van zijn oorspronkelijke standplaats vond hij ziojn fiets. Een beetje gedeukt, maar na twee trappen draaide het voorwiel weer naar behoren. Een appel in de hand en de rest in zijn broekzak, stapte hij op de fiets en begon aan een stille, lugubere tocht richting het centrum.  


Voor de volledige Wandelgangen-site met alle afleveringen van het vorige jaar, klik hier.


Opmerkingen, mails of reacties? Mail de redactie. Ook voor het bestellen van oude 8 Weekly afleveringen (fl. 1,-) of het Wandelgangen Boek (alle afl., 7,50).