ABDÜLHAK HAMİD TARHAN
 
 
 

                          FERYAD

                          Mesken oldu bana şu sahralar
                          Gezerim su-be-su tek ü tehna,
                          Yerde gökte beğendiğim eşya
                          Yarimi her nazarda arzeyler.
                          Gece sath-ı semada suret-yab,
                          Belki de aks-i hüsnüdür mehtab!
 

                           Akıbet gitti mi güzel Tereze
                           Yolda gezmek muhal iken kardan?
                           Geçerek dehşetiyle bulvardan
                           Ne çabuk vasıl oldu Perlaşez'e!
 

                           Ah o bikes verem şehidesinin
                           Açılan vechi pek dokundu bana!
                           Girye-nak olduğun kılar ima
                           Hali çeşman-ı mevt-didesinin!
 

                           Daha na'şında can takarrürde:
                           Hissolunmakta kalbin sıcağı;
                           Gül gibi pembe sade bir yanağı;
                           Ki o da an-be-an tagayyürde!
 

                           Benzi solmuş teneffüsü durmuş;
                           Zühre'nin bir nazirde peykerinde
                           Gökyüzünden lika-yı biferine
                           Sanki bir saye-i beyaz urmuş!
 

                           Dense layık vücuduna şeffaf,
                           Münkeşif haricinden esrarı.
                           İşte kalbinde zahir asarı
                           Daha mahvolmamış ümid-i zifaf!
 

                           Bihter-i aşka benziyor kucağı;
                           Ne kadar nerm ü nazenin o beden!
                           Gözünün rengi belli hariçden,
                           Örtülüyken müebbeden kapağı!
 

                           Tek ü tenha içinde medfeninin
                           Yatıyor hod-be-hod tebah olmuş!
                           Döşeği bak nasıl siyah olmuş,
                           Yasemenden beyaz olan teninin!
 

                            Ahvalimde hiç değildi agah
                            Hatta bana aşina değilken
                            Söylerdi lisan-ı hali her gah
                            Her haline vakıfım senin ben
                            Baktıkça alınır yüzünde bir hal
                            Tavsifini mümkün olmaz ikmal
 

                            Bir hal idi hüsnden güzel o
                            Tasvirde pertev-i zekayı
                            Bir hüsn idi çehreye bedel o
                            Tenvirde zulmet-i bekayı
                            Söyler dururum içip peyapey
                            Herkül gibi bir Venüs ne hoş şey
 

                            Eyvah! Ne yer, ne yar kaldı,
                            Gönlüm dolu ah u zar kaldı

                            Şimdi buradaydı gitti elden,
                            Gitti ebede gidip ezelden.
 
                            Ben gittim o haksar kaldı,
                            Bir kusede tarumar kaldı.

                            Baki o, enis-i dilden, eyvah!
                            Beyrutta bir mezar kaldı.
 

                                          Ben neyleyim büyükse devran?
                            Taksiri nedir küçükse insan?..

                            Kar etmedi verdiğim devalar,
                            Geçti yere ettiğim dualar.

                            Gördük seni ey Hakim-i Mutlak,
                            Ey hastalara veren şifalar...

                             Dendan ne bilir gıda-yı ruhu?..
                             Makber ne bilir safa-yı ruhu?..

                             Ol akldan üstühan ne anlar?..
                             Bilmezse mekin, mekan ne anlar?..

                              Sensiz bulan intiha-yı ruhu,
                              Bir zerre görür feza-yı ruhu.
 
                              Olmazsa vücut ile beraber,
                              Ben neyleyim beka-yi ruhu?..

                               Hasna meleğim ki etti rıhlet,
                               Söylerdi bütün lisan-ı ismet.

                               Kim elsinenin odur bihini,
                               En ruhşinası, dilnişi.

                               Hindi'ye de eylemişti rağbet,
                               Türkiye ise verirdi ziynet,

                               Anlardı ne derse bir Fransez
                               Eylerdi bir Anglezle sohbet,

                               Ya kahve, ya çay içerdik erken,
                               Kalkıp piyano çalardı; derken,

                               Oynardı çocuklarım beraber,
                               Sonra bu da belki raksa benzer!..

                               Birden odama firar edip ben,
                               Hamdeyler idim buna içimden.

                                Artık keseyim yeter figanı,
                                Ervaha dokunmasın ziyanı.

                                Bu ah ki candan eyliyor cuş,
                                Artık anı kendim eyleyin guş.

                                Medfen olayım ana, cihanı,
                                Fevkimde tavaf ede revanı.

                                Artık kalayım sükut içinde,
                                Fikretmek için o yar-ı canı.