ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΝΕΣΕΩΝ ΣΙΛΙΚΟΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΦΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ

Θ. Κ. Κόνωνας

Τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής, «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ» Γεν. Νοσοκομείο Αθηνών

Η ένεση σιλικόνης ή παραφίνης στην αισθητική χειρουργική με σκοπό την αύξηση του όγκου των ιστών, θεωρείται κατακριτέα ιατρική πράξη με καταστρεπτικές συνέπειες στον οργανισμό που είναι δυνατό να οδηγήσει ακόμα και στον θάνατο.

Το 2005 αντιμετωπίσαμε δύο ασθενείς που είχαν υποβληθεί σε ενέσεις παραφίνης και σιλικόνης με σκοπό την αύξηση του μεγέθους του πέους και των μαστών αντίστοιχα. Ο πρώτος ασθενής ηλικίας 22 ετών, παρουσίαζε σημαντικό έλλειμμα δέρματος του πέους μετά χειρουργικό καθαρισμό πυορρούντων παραφινομάτων. Το έλλειμμα καλύφθηκε με δερματικό αυτομόσχευμα. Η δεύτερη περίπτωση αφορούσε γυναίκα ηλικίας 44 ετών με λίαν διογκωμένους και επώδυνους μαζικούς αδένες μετά από ενέσεις υγρής σιλικόνης προ 8ετίας, ενώ στο επιγάστριο, υποχόνδρια και ωμοπλάτες υπήρχαν πολλαπλά οζίδια. Έγινε υποδόρια μαστεκτομή και μετεγχειρητικά παρουσίασε νέκρωση του δέρματος και των θηλών. Η αποκατάσταση των μαστών της ήταν ανέφικτη, λόγω της εκτεταμένης διήθησης των πέριξ ιστών από την ενεθείσα σιλικόνη.

Οι ενέσεις παραφίνης και σιλικόνης έχουν εγκαταλειφθεί από την δεκαετία του 1960 λόγω των σοβαρών επιπλοκών τους, που δύσκολα μπορεί να προβλεφθούν και ακόμα δυσκολότερο να αντιμετωπισθούν όπως είναι: αντίδραση προς ξένο σώμα, πνευμονίτιδα, πνευμονική εμβολή και θάνατος, καρκινογένεση, αυτοάνοσα νοσήματα, χρόνια φλεγμονή και κοκκιώματα, λεμφαδενίτιδα, σημαντικές δυσμορφίες. Ο λανθάνων χρόνος από την ένεση της ξένης ουσίας μέχρι την εμφάνιση κάποιας επιπλοκής μπορεί να υπερβεί τα 30 χρόνια, γεγονός που επιβάλλει την μακροχρόνια παρακολούθηση αυτών των ασθενών. Η θεραπεία συνίσταται στην χειρουργική απομάκρυνση των κοκκιωμάτων για την αποφυγή υποτροπών και καρκινογένεσης.