ÇAĞIMIZIN PARADOKSU

Bizler; daha büyük binalara fakat daha kısa kulelere, daha geniş karayollarına fakat daha dar bakışaçılarına sahibiz, çok harcıyor fakat az şeye sahip oluyoruz, çok alıyoruz fakat daha az beğeniyoruz.

Bizler; daha büyük evlere fakat daha küçük ailelere, daha çok fırsata fakat daha az zamana, daha çok dereceye fakat daha az sağduyuya, daha çok bilgiye fakat daha az görüşe, daha çok deneyime fakat daha çok probleme, daha çok ilaca fakat daha kötü sağlığa sahibiz.

Biz; çok kayıtsız harcıyor, çok az gülüyor, çok hızlı araba kullanıyor, çok kısa sürede çok sinirleniyor, çok geçe kadar kalıp çok yorgun kalkıyor, nadiren okuyup çok televizyon seyrediyor ve pek seyrek dua ediyoruz.

Biz; mülkiyetlerimizin sayısını katladık fakat değerlerimizi kaybettik. Biz çok fazla konuştuk, kırk yılda bir sevdik ve çok sık yalan söyledik. Biz, hayatı değil, nasıl yaşanacağını öğrendik, Bizler yaşama yıllar ekledik fakat yıllara hayat veremedik.

Biz; aya kadar gittik, geldik fakat yeni komşuyla tanışmak için caddeyi geçmekte güçlük çektik.

Biz; iç dünyayı değil ama dış uzayı fethettik, biz çok şey yaptık fakat daha iyi değil, havayı temizledik ama ruhlarımızı kirlettik, atomu parçaladık fakat önyargılarımızı yokedemedik, biz daha çok yazıp daha az öğrendik, daha çok planlayıp daha az başarıya ulaştık.

Biz; beklemeyi değil ama acele etmeyi öğrendik, biz daha çok gelire fakat daha düşük ahlaka, daha çok yiyeceğe fakat daha az doyuma, daha çok tanıdığa ama daha az dosta sahibiz, daha çok eforla daha az başarımız var.

Biz; daha çok bilgi depolamak, şimdiye kadarkilerden daha çok kopya üretmek için daha çok bilgisayar yaptık fakat daha az iletişimimiz var; biz sayı olarak çok fakat kalite olarak azız.

Bugünler; fast food ve yavaş sindirim, uzun erkek ve kısa karakter, haddinden fazla kar ve yüzeysel ilişkilerin günleri.

Bugünler; dünya barışı ve yerel mücadeleler, daha çok dinlence fakat daha az eğlence, daha çeşitli yiyecek fakat daha az besin değeri olan günler.

Bugünler; çift maaş ama çok boşanma, daha süslü fakat bölünmüş evlerin olduğu günler.

Bugünler; hızlı gezintilerin, kullanıldıktan sonra atılan çocuk bezlerinin, fırlatılıp atılan ahlakın, bir gecelik aşkların, aşırı kilolu vücutların ve gülmekten sessiz kalmaya ve öldürmeye kadar her şeye yarayan hapların günleri.

Bu; vitrinde çok, depoda hiçbir şeyin olduğu zaman.

Yazarı BİLİNMİYOR Çev: Günay ÇAMLAR