SAYIKLAMA


- Akşam uğra kahve içeriz
- Gelemem…

Sessizlik…Bir ağız dolusu , bir oda dolusu ,bir ev dolusu sessizlik. Sessizliği bozan telefondan gelen sinir bozucu uyarı sinyali. Ve belki kimbilir birgün gelir diye saklanan açılmamış diş fırçası, temiz çarşaf, herzaman havalandırılan oda…
Bitmek bilmeyen iç burkulmaları…Pencere önü sebebsiz,gereksiz bekleyişler… Canı sıkılıyor. Canını sıkıyorlar.
Boğazına sarılmış eller var…
Elleri mi? Bilmiyor…
Kendi kendine mırıldanıyor:
“ Akşam uğra kahve içeriz ,akşam uğra kahve içeriz, akşam uğra kahve içeriz ”
Yanıtı söylemiyor. Yanıtı unutuyor. Yanıtı istemiyor.
Güneş batıyor. Yıldızlar doğuyor.
Onu umursuyor. Umarsızca umursuyor…

***

Yağmur yağacak… Gözyüzü bulanık…Arabalar, kaldırımlar,ağaçlar, yapraklar insanlar ıslanacak…
Yağmur o kadar güzel;
İpil ipil, usul usul , tutkulu, masum…

***

Perdeler açılır . Sokak boyu akar su. Tozu götürür. Evin önü tertemiz.
Çocuklar anneleriyle ” yağmur yağıyor ,seller akıyor ” şarkısını söylerler pencere kenarlarında…
Çocuklar sorar;
Anne toprağa su gerekli, değil mi?
Ekinlere su gerekli ,değil mi

Anne ya aşk ,
aşk gerekli değil mi?..



Akın Başal Kasım 98 / İstanbul