Ayrılığın bir ağrıdır vurur şakalarımda
                                            Ve büyür gözlerimde bir okyanus kadar
                                            Derinden ses verir içimde bir tel
                                            Sonra, birdenbire kırılır, kopar

                                            Yeryüzü çekilir altından ayaklarımın
                                            Geçer başıma çöken bir tavan gibi gökyüzü
                                            Durmadan çalınır kulaklarımda
                                            Şarkıların en hüzünlüsü

                                            Seni alıp uzaklara giden otobüs
                                            Benim üzerimden geçer hışımla
                                            Devrilir, bakakalırım ardından
                                            Bir sel gibi akan gözyaşımda...

                                            Artık ne yapsam boş, teselliler faydasız
                                            Karanlık gitgide en derinlere çeker beni
                                            Çaresiz, bütün sokaklarında bu şehrin
                                            Böyle perişan beklerim dönmeni

                                            Dolaşır birbirine yorgun ayaklarım
                                            Ellerimi koyacak bir yer bulamam
                                            Nereye gitsem, en koyusu acıların
                                            Ne yana baksam, çıldırtan bir akşam

                                            İstesem ben bu ömrü, bu talihi istemem
                                            Böyle durup durup senden ayrılmak varsa
                                            Orada bir mezar kazılır benim için
                                            Ayrılığın nerede başlarsa.

                                                                            ÜMİT YAŞAR