Gedachten betreffende de Tsunami-ramp in Azië

Ik zou wat gedachten op willen schrijven, en uit een aantal gesprekjes die ik zo had, betreffende de Azie-ramp. Het is toch het Woord van God, dat ook hierop antwoord kan geven. Voor ons is het soms moeilijk om op het 'waarom' een bevredigend antwoord te geven. Een vriend van mij zei: "Waarom, kan snel gebruikt worden als een aanklacht tegenover God". Daar heeft hij wel een beetje gelijk in. Een pastor uit Sri Lanka zag ik op tv en die zei: "Het is momenteel moeilijk om uit te leggen aan de mensen, dat God van hen houdt, en begaan is met hun situatie".

Lukas 21 vers 25 en 26 zegt ons:
“En er zullen tekenen zijn aan zon en maan en sterren, en op de aarde radeloze angst onder de volken vanwege het bulderen van zee en branding, terwijl de mensen bezwijmen van vrees en angst voor de dingen, die over de wereld komen. Want de machten der hemelen zullen wankelen.”

We zitten middenin het begin der weeën!

Jezus zegt dan verder in vers 28:
"Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing genaakt
[is nabij]."

Deze nacht ben ik de hele tijd met deze ramp bezig geweest; ik zag mezelf staan te midden van alleen maar verwoesting, zonder een mens te bekennen , alleen maar één grote ravage [zoals in Atjeh]. En mijn hart werd verdrietig. Iemand die ik ken, was er ook helemaal kapot van. En dan merk ik helaas soms bij mezelf op, dat het mij niet eens lukt om erom te huilen. Dan denk ik bij mezelf; ben ik nu zo hard geworden of hoe zit dat? Terwijl zoals het ergste eigenlijk is, dat er zovelen omgekomen zijn zonder Christus te kennen, en zo de eeuwigheid zijn ingegaan. Ik meen wel dat de 'slecht nieuws televisie' ons in de loop van de tijd verhard heeft. Dan roep ik tot God: "Heer maak mijn hart zacht, en geef mij bewogenheid voor vriend en vijand, voor die dichtbij en ver weg zijn, dat zij U mogen leren kennen die eeuwig leven geeft".

De optie: Gods oordeel, is een moeilijk concept. Zeker bij niet-gelovigen moet je daar voorzichtig mee zijn, om dit naar voren te brengen. Toch zijn er een aantal zaken wat je aan het denken kan zetten bij deze natuur-ramp:
- 95% van Indonesie is Moslim, en zij zeggen dat God geen zoon heeft.
- Moslim-terrorisme viert hoogtij in deze gebieden.
- De Thaise seks-industrie, seks-toerisme en pedofielen netwerken.
- Het aanbidden van de miljoenen afgoden, en aanbidders van demonen en het 'heilige water' in Sri Lanka en India. etc.

Misschien weet u nog wel van de modderstromen en aardverschuivingen in Midden-Amerika in de jaren '80, waar ook meer dan honderduizenden mensen het leven lieten. Ik heb ooit iemand uit die streek op tv het volgende horen zeggen: "Er is hier een opwekking uitgebroken. Als wij dit niet hadden meegemaakt, dan hadden wij ons niet gekeerd naar de Levende God, en dan hadden wij hoostwaarschijnlijk Jezus niet aangenomen". Nood zet vaak mensen aan tot denken, in de richting van de ware God. Maar de kinderen dan? Ja de kinderen. Als God tot Mozes spreekt over het oordeel van zonde, dan zegt God ergens: "breng degenen die [countable] aansprakelijk, of die in staat zijn om een keuze te maken, naar voren. Daarom geloof ik wel dat een groot aantal kinderen die omgekomen zijn bij deze ramp, nu in het paradijs bij Jezus zijn.

Laten we bidden voor de nabestaanden van de slachtoffers, en dat Gods Woord van redding ook in deze misère 'zeer snel zal gaan' en dat er vertroosting zal komen door de Heilige Geest.