RESİM
Nedense bütün resimlerde
ben,
Böyle mahzun ve perişan
çıkarım..
Hep böyle hayata kapalı
durur
Gülmesini unutmuş dudaklarım.
Artık canından bezmiş kimselerin
Hazin bakışı parlar gözlerimde
İçinden adamlar arabalar
geçer
Çizgiler alnımda bir büyük
cadde..
Aynada saçlarımı düzeltirim,
Bir perde iner yüzüme alçıdan.
O, bin mumluk ampullerin
altında
Korkarım korkarım fotoğrafçıdan..
Bakışlarım gümüş camlara
sorar
Elbisemin eskiliği belli
mi?
Sonra karşıda, küçük
bir noktaya
Dikerim kahverengi gözlerimi
Kabahat objektifte camda
değil,
Onlara yaşlı gözlerle bakarım..
Nedense bütün resimlerimde
ben
Böyle mahzun ve perişan
çıkarım...
Ü.Y.Oğuzcan
