TUTSAK ÇİÇEKLER
Bir demet çiçekti aşk,
Rengarenkti,
Uzattı adam kadına
Al tüm çiçeklerimi dedi.
Sardı odayı kokusu aşkın
Buram buram çiçek koktu
bedenler
Kadın bir çiçek verdi adama
Adam mutlu mesut kucakladı
Sevdi, öptü, kokladı.
Kadın hep kendi çiçeğini
sevdi
Adamın verdiklerini unuttu.
Ve çiçekleri kuruttu
Sonra böceklendi çiçekler
Kadın kaldırdı ortalıktan
Ve çiçekler esir edildiler.
Adam umutsuzca aradı onları
Sönmüş, solgun ve tutsak
Baktı ki kendi tutsak.
Silkindi mahkumiyeti redderek
Koştu tükeninceye dek nefesi.
Sonra bir bahçe buldu.
Adı özgürlük bahçesi
Ve hep kır çiçekli.
Adam sevdi kırları
Umarsız kucakladı onları.
Açıyordu bahçesinde bin
çiçek
Sevgiyle gülümseyerek
Nergisler, Güller, Çiğdemler
Merhaba diyorlardı severek.
Doldu dünyası özgürlük kokusuyla
Yarı sarhoş yudum yudum
içti sevdayı
O günden beri adamın
Çiçekler ruhunda açar
Vermez hiç kimseye
Bir demet papatya bile
Esir olmasınlar diye.
Dalında seyreder aşkı
Kırlarda gezinerek.
GİT
Kolaysa çekip gitmek
Silip her şeyi
Durma git.
Çöz bağlarını umursuzca
Ve bırak tüm sorunları
Çekenlerin sırtına yükle
Sorumsuzluklarını.
Kolaysa sırt dönmek düne
Unutmak kabilse
Yaşananları
Bir çizik at ve git.
Git,
Gidebildiğince
Umarsızca git.
Bekleme,
Gitme diyeceğimi sakın,
Bekleme bir damla yaş.
Git,
Sadece kendini al ve git
Savrulsun omuzunda
Sorumsuzluk tülleri
Uçuşsunlar sonsuza dek
Git..
Bende kalan ne varsa
Bana bırak
Öyle git...
Çiğdem Altınöz
'Ben yağmurum' adlı şiir
kitabından...