WOENSDAG 11 februari 1953.

IN `s- GRAVENDEEL WERKT IEDERE BURGER ALS POLDERJONGENHOE MOET ANNELIESJE SLAPEN ZONDER POP ??

HET GROTE VERDRIET DER KLEINE DINGEN.

Welkom hier , steek `n sigaar op. Die sigaren zijn een ge-schenk van mijn goede vriend , burgemeester Boot van Hilver-sum. Morgen komt hij zelf een kijkje nèmen , want zijn ge-meente heeft 's-Gravendeel geadopteerd. `n Rommel hier , wat?Moet U maar niet naar kijken , komt vanzelf weer in orde. Wat wilt U weten? We zijn er erg aan toe , dat zult U zelfwel gezien hebben , maar het medeleven uit binnen- en buiten-land is zo groot , dat we er klein onder worden. We hebbenhet voorrecht gehad H. M. de Koningin te mogen ontvangen , vandaag heeft Prins Bernhard ons dorp met een bezoek vereerd , de Commissaris van de Koningin kwam kijken , een hulpcolonnevan het Oostenrijkse , Zwitserse en Franse Rode Kruis is hiergeweest om hulp te bieden - die wij gelukkig niet meer nodighadden - de pers van tal van nationaliteiten is poolshoogtekomen nemen , radio Berlijn heeft een reportage gemaakt , alleen de Negus van Abessinie is nog niet geweest. Met deze opgewekte peroratie worden wij begroet doorburgemeester C. van Heesen van 1s-Gravendeel , als wij dewoning van dr. v. d. Bijl binnenstappen , die als raadhuisis ingericht , daar het eigenlijke gemeentehuis onder waterstaat. Terwijl wij met hem praten gaat elk ogenblik detelefoon of komt er een boer met een dringende boodschap , en elke keer staat hij met dezelfde opgewektheid en energiete woord , ofschoon hij nauwelijks meer weet wat een bed is. Maar achter zijn ogen brandt de vermoeidheid , en zijn opge-wektheid is als een hijskraan , waaraan hij zichzelf en deenergie van zijn burgers weet staande te houden.

 Wij hebben zijn gemeente gezien , negen dagen na de groteramp , en hebben woordeloos gestaan bij de verwoestingen , die de vloed heeft aangericht. Daar is een buurt , die deMolendijk heet , daar zij beheerst wordt door een grotemolen. De Molendijk zou het wel houden , dacht men , en deBonaventurasedijk zou wel bezwijken. Het pakte anders uit:de Molendijk begaf het niet op een , maar op tientallenplaatsen , en rissen huizen , die aan de Molendijkstaan , werden meegesleurd door het kolkende water. Nu staan de be-woners , die er het leven afbrachten , bij de gaten in de dijk , en kijken stom naar de ruines , waaronder de lijken vantientallen buurtbewoners nog begraven liggen , onbereikbaarzolang het water niet gezakt is. Maar de Bonaventurasedijkhield het , en dat zal als God Zijn winden niet weer laatwaaien , de gevolgen van de vloed aanzienlijk beperken. Want de 3000 ha grote Bonaventurapolder is slechts over-spoeld , zodat direkt met leegzuigen begonnen kan worden. De machtige zandzuiger Ahoy ligt nu aan de rivierkant tezuigen , en samen met een gemaal hoopt hij de polder binneneen maand droog te hebben , en het dorp zelf binnen 14 dagen. De kleine polder De Nest , slechts 11 ha groot , is door 40brandspuiten , die uit het gehele land waren toegesneld , reedsdrooggezogen , en dat is een groot geluk , want in de Nest isjuist een uitbreidingsplan in uitvoering en grotendeels vol-tooid. I)e geevacueerden keren nu elke dag naar hun huizen in DeNest terug , en trekken met emmer , dweil en bezem van leerom zo gauw mogelijk weer iets bewoonbaars voor elkaar tekrijgen. Ach , een verdronken huis met bezemen keren is eenontmoedigend karwei: vloeren zijn weggeslagen , het huisraadis wrakhout , en het trouwportret is onherkenbaar , en delievelingspop van Anneliesje is ook al niet meer dan eendood vod , en kijk nou es , die borduurlap , daar heeft Miennog zo' haar best op gedaan. Je staat erbij , en je voelt hoe het juist de kleine , ver-trouwde dingen zijn , de dingen met een ziel , die het meestgemist worden. Huisraad kan vervangen worden , al zal hetlang duren eer alles weer op glee is , maar de pop van Anne-liesje , zonder welke ze `s nachts niet kon slapen , die misthet arme schaap , en wat moet ik haar nou meegeven als ze5 avonds in haar bedje kruipt?Maar in al die kou , die donkerheid , dat gemis , zijn er dieweten dat het goed overnachten is in de schaduw van deAlmachtige.

 Zei er een , zijn gezicht wit weggetrokken van vele door-waakte nachten: Wat zouden we klagen , meneer? God heeftons hele gezin gespaard , we kunnen alleen maar dankbaarzijn. Dat kapotte huis , dat zal Hij ook wel in orde brengen.

Woensdag 11 februari 1953.

POLDERJONGENS , ALLEMAAL.

`s-Gravendeel telde 5500 inwoners , 4500 zijn er geevacu-eerd , en de 1000 , die gebleven zijn , zijn allemaal polder-jongens geworden , die met grote rubberlaarzen door de modderbaggeren , zandzakken stapelen op de bedreigde plaatsen in dedijken - de weg naar Strijen , zwaar gehavend en op ver-scheidene plaatsen doorgebroken , is weer berijdbaar gemaakt -verdronken vee wegslepen uit de ondergelopen bongerds enstallen , tractors besturen om het weinige gespaarde hooi enstro in veiligheid te brengen , en poesjes redden van eenzolder of een boom. `t Moreel van m'n mensen is best , zegtburgemeester van Heesen , er is ook op die vreselijke zondaggeen paniek geweest , en nu werken ze rustig aan het herstelen over werken gesproken: de Utrechtse studenten hebben alsde besten geholpen , en laat niemand ooit meer een kwaadwoord over onze soldaten zeggen , want de Pontonniers , deCommandotroepen en de Nationale Reserve , om de lui van deofficiersopleiding niet te vergeten , zijn onvermoeibaar ge-weest in hun hulp. In Cafe' Vos heeft adjudant Gijsbertsen van de Rijkspolitieuit het district Utrecht met 20 man een gastvrij onderdakgevonden. Vanaf die donkere zondagnacht is hij met zijnmensen in `s-Gravendeel geweest en nu begint hij danig naarmoeder de vrouw terug te verlangen. Maar we hebben het goedgetroffen hier , want de waardin zorgt voor ons als een moeder , en ze brengt er geen cent voor in rekening. Liefderijk , da'shet enige woord dat op haar past. Het zwaarste werk is voorons nu voorbij , al lopen we nog regelmatig patrouille. Want het kwaje in de mens komt onder omstandigheden als dezegauw boven , en er zijn er altijd , die de kans waar willennemen om verlaten bezit van eigenaar te doen verwisselen. We doen het nu zo , dat de mensen een politieman moeten mee-nemen als ze hun huis willen bezoeken. Alles wat buiten ligtmoeten ze onaangeroerd laten. Het wordt verzameld en ergensin het dorp ondergebracht , dat kan later uitgezocht wordenwat aan wie behoort. 's-Gravendeel zal het wel redden; komt tijd , komt raad!
 
 

 

GA VERDER....
GA TERUG NAAR WATERSNOOD-INDEX
GA NAAR HOOFD-INDEX

 

 WvV-G BEZOEK OOK EENS ONZE SPONSOR: PUNTER.NET