Z'

       
       ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ήλιε νοητέ  #  και μυρσίνη σύ δοξαστική
               μη παρακαλώ σας μη  #  λησμονάται τη χώρα μου!

     Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά  #  στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
          και τα σπίτια πιο λευκά  #  στου γλαυκού το γειτόνεμα!

  Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια  #  της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά
            στον αιθέρα στέκει νά  #  και στη θάλασσα μόνη της!

Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός  #  και δικού της μήτε αγάπη μια
            μόνο πένθος άχ παντού  #  και το φως ανελέητο!

Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό  #  τα γυρίζω πίσω απ' τον Καιρό
         τους παλιούς φίλους καλώ  #  με φοβέρες και μ' αίματα!

Μά 'χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί  #  κι οι φοβέρες άχ λατομηθεί
       και στον έναν ο άλλος μπαί  #  νουν εναντίον οι άνεμοι!

       Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ  #  και μυρσίνη σύ δοξαστική
               μη παρακαλώ σας μη  #  λησμονάτε τη χώρα μου!