ό,τι μας ενώνει, ό,τι μας χωρίζει
η θάλασσα
πώς να δραπετεύσεις
το φως είναι κοινή υπόθεση
κι οι Καρυάτιδες που βολτάρουν με τρίκυκλα
στην ιερά οδό.






Είναι καιρός λένε για βουβά ποιήματα
οι ήρωες επέστρεψαν με αυτοκίνητο της γραμμής
ήσυχοι να πεθάνουν
		στα κρεβάτια τους.




Ύστατος κραδασμός

δ
Γιούχα και πάλι γιούχα
			στο Αιγαίο σας ποιητές
αφού χωρίσατε απ' τον όχλο
			εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια
..........................
Κομαντάντε Σύλβια -είσαι ο πιο επεξεργασμένος 
	στίχος.

ε
Εκεί σε βρίσκω
βαθιά-βαθιά που φτάνει το μαχαίρι.


Από τη συλλογή "Εργοστάσια οδύνης", εκδ. Φιλιππότη 1985