ΔΥΟ ΚΑΡΔΙΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΕΝΕΣ Σ’ ΕΝΑ ΤΡΑΙΝΟ
Το πρωί μέσα στο τραίνο, όπως τη θέση μου
– την ίδια πάντα – παίρνω απέναντί σας,
τ’ ωραίο λιτό κεφάλι μού προσφέρετε
σα φρούτο σε κρυστάλλινη φρουτιέρα…
Μπροστά σας ένα απλό παιδάκι γίνομαι
που, ορθό σε μια προθήκη φωτισμένη,
νοιώθει η καρδιά του απόκρυφα να δένεται
μ’ ένα λαμπρό γαλάζιο παιχνιδάκι…
Χρόνια με το ίδιο τραίνο ταξιδεύουμε,
λικνίζοντας τ’ απίθανα όνειρά μας
Καίσαρ Εμμανουήλ, (περιοδικό;) «Καλλιτέχνης», 1912