Τελειοποίησε την άμυνά του
απέναντι στους καιρούς
οξύνοντας την παράνοια
των διανοητικών του κυττάρων.
Βούτηξε στις στέρνες
υδροηλεκτρικών εργοστασίων
αναζητώντας εμφιαλωμένα μυστικά
περιζήτητων κουρσάρων.
Ήξερε πως τα είδωλα των πόθων
και με σπασμένους καθρέφτες
παραμένουν ματωμένα, στις θέσεις τους,
αμετανόητοι πραιτωριανοί μιας μέθεξης
στο κυνήγι των μύλων
και των ηδονικών εκλάμψεων.
Γέρος τώρα, μαρσιποφόρος
για την εξυπηρέτηση
ετεροχρονισμένων βιωμάτων
κατευθύνεται προς τον πάτο,
εκεί, όπως ορίζει
το όραμα ενάλιου μύθου.
Και ω, τι πείσμα!
Να 'τος κει κάτω… υποδαυλίζει ταραχές
στην τρύπα του πυθμένα
κι ο γάντζος του σαν άγκυρα
στ' όνειρο χορταριάζει,
μα τ' άλλο χέρι αναζητά
κελεύσματα σειρήνων.
Κι έγινε ο δόλιος μυστικό
των στοιχειωμένων ιόντων.