Στο μπαρ του Μαξίμ
σερβίρουν παγωμένη μπύρα,
προσφέρουν καπνό,
καλλιεργούν παραισθήσεις.
Εκεί συνάντησα τη Κάλια
απ' το Κέιπ Τάουν
Φορούσε το σάλι της,
κρύωνε, κρύωνε.
Τα σωθικά της συμβίωναν
με μια παγωμένη ρανίδα θλίψης,
λάφυρο κυριαρχίας της στο χώρο.
Η απαίτηση των εκπαιδευτών της ιερή:
Κερνιέσαι, δεν κερνάς.
'Ηταν νέγρα, ωραία,
η πόρνη με την κουκίδα της άρνησης
στο ηττημένο μέτωπό της.
Απόψε θα κεράσω – είπε –
και ήπιε, ήπιε, ήπιε,
για όσους την κέρασαν,
για όσους την πλήρωσαν.
'Εφυγε αθόρυβα, κάποια στιγμή
για πάντα,
κυνηγώντας στο Κέιπ Τάουν
το πρώτο της χαμόγελο.