'Απλωσε την τέφρα των ονείρων του
στο φουρτουνιασμένο πέλαγο των αισθήσεων,
ανακάτεψε καλά το κράμα
της ήττας και του παλμού
καλύπτοντας τις τρύπες
της πολυταξιδεμένης του πλώρης.
Διάβηκε θάλασσες, χαράκωσε ωκεανούς
με την άκαμπτη καρίνα της ραχοκοκαλιάς του
κατακτώντας όλα τα ερημονήσια που πόθησε.
Κάθε μπουνάτσα που 'ρχόταν
τον έβλεπες με κανοκιάλι πειρατή
να ψάχνει στους πυθμένες
μήπως και κάποιο όνειρο
διέσωσαν γοργόνες.
Κι όταν τα μάτια δάκρυζαν,
οι γλάροι που 'χε δίπλα του
ψάχνανε για το φταίχτη.
Του αγέρα η αλμύρα τ' άκουγε
μα φταίχτης, το σκαρί του.