Μια βοσκοπούλα αγάπησα, μια ζηλεμένη κόρη,
  και την αγάπησα πολύ, -
  ήμουν αλάλητο πουλί,
  δέκα χρονών αγόρι.-

Μια μέρα που καθόμαστε στα χόρτα τ' ανθισμένα,
- Μάρω, ένα λόγο θα σου πω,
  Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,
  τρελλαίνομαι για σένα.-

Από τη μέση με άρπαξε, με φίλησε στο στόμα
  και μούπε: -για αναστεναγμούς, 
  για της αγάπης τους καϋμούς
  είσαι μικρός ακόμα.-

Μεγάλωσα και την ζητώ... μ' άλλον ζητά η καρδιά της
  και με ξεχνάει τ' ορφανό...
  εγώ όμως δε λησμονώ
  ποτέ το φίλημά της.