Voor ons verblijf in Bangkok hadden we het hotelaanbod op internet uitgepluisd.  We zochten geen luxehotel, maar een propere kamer met douche voor een paar nachten. Toch hadden we enige reserves om een hotel via internet te reserveren. Op een foto kan alles zo mooi worden voorgesteld, maar wat het in werkelijkheid is, kan je eigenlijk nooit weten. Daarbij hadden we ook geen idee van enige prijzen voor overnachtingen. Zijn internetrates werkelijk interessant? Is ter plaatse reserveren niet goedkoper?
We hebben de gok gewaagd en via Asiatravel een hotelletje uitgezocht. 

Aangekomen bij het bewuste Holiday Mansion Hotel werd ons vermoeden eerst wel bevestigd: de aanblik van het hotel was inderdaad niet zo overweldigend, modern en luxueus als het fotootje op internet liet geloven. Maar de vriendelijke portier en bellboy deed dat onmiddellijk vergeten.
Iedereen was zo behulpzaam en voorkomend, de reservatie was in orde en we merkten dat ons internettarief inderdaad een stuk lager lag dan de geldende prijzen (1300 THB - 2400 THB). De kamer was groot, luxueus en met alles erop en eraan, maar wel wat ouder en donkerder dan in de hotelbrochure. Het enige minpunt was het uitzicht en de airco: we keken uit op de zijkant van gebouwen en de airco maakte veel lawaai. Maar al bij al waren we tevreden.

Het ontbijt en de maaltijden werden geserveerd in het aanpalende Palm Leaf restaurant. Ook daar was de bediening voortreffelijk. Het restaurant is eenvoudig van inrichting en kijkt uit op het zwembad dat zich tussen de twee gebouwen in bevindt.
Het ontbijt is uitgebreid: allerlei soorten omelet, rijstgerechten, warme groenten, pistolets, cornflakes en natuurlijk: fruit. De maaltijden van het menu zijn lekker en gezond.

Toen we om 15 u onze kamer betraden voelden we ons, na die vrijwel slapeloze nacht in het vliegtuig en al die nieuwe indrukken, uitgeput. We hebben dan ook een uurtje geslapen, ondanks de adviezen van de jetlagspecialisten.
Groot was onze verwondering toen we wakker werden. De blauwe en zonnige lucht was veranderd in een donkere massa en het regende zowaar pijpenstelen.
Met de frisse temperatuur op onze kamer deed het ons denken aan het weer in België, maar toen op het balkon kwamen beseften we al vlug dat dit iets heel anders was. Het was alsof men in de hemel de warme douche even had opengedraaid. De bui was redelijk snel overgewaaid en alles droogde ook heel vlug terug op.

We besloten om de omgeving van het hotel eens te gaan verkennen. In de zwoele avondlucht kwamen zoet-stinkende geuren ons tegemoet.  Zoet vanwege de talloze eetkraampjes, de wierook, het fruit en de bloemen; stinkend van de uitlaatgassen van het alom tegenwoordige verkeer.  Wandelende toeristen zijn er blijkbaar wel een uitzondering want bijna elke taxi of tuktuk die ons naderde, mindere even zijn snelheid en vroeg ons uitnodigend om plaats te nemen.
De buurt waar we eerst in terecht kwamen was blijkbaar niet zo'n toeristische attractie. Kleding, prularia, drank- of eetgelegenheden (of wat daarvoor moet doorgaan), fruit en groentekraampjes staan in de open benedenverdiepingen langs de kleine zijstraten opgesteld. Honden lopen er kriskras doorheen.  Toch wordt het afval netjes in een hoekje geveegd en wordt de straat minutieus proper gehouden. In elke 'garage' staat trouwens ook een televisietoestel en een versierd en verlicht tempelschrijn.  Prijzen van goederen worden volgens het uitzicht van de koper bepaald.  Daarna is het een kwestie van afbieden.  Zo kochten we 2 'Camel' hemden voor 400 THB.
Ondertussen werd het donker (18u30), maar het was nog zalig warm.

Even verder veranderde het uitzicht van de gebouwen, we kwamen in een iets modernere buurt met grotere hotels en winkelketens en hogere buildings.
In een ultramodern winkelcomplex (Siam Center) zijn we uiteindelijk iets gaan eten; Japans op de koop toe, en dat voor onze eerste avond in Thailand!  We waren echter te moe om uitgebreid te gaan eten.
Om 22u lagen we uitgeteld in ons bedje....

Sunday 13th of may

After breakfast we decided to explore the City of Angels.
A skytrain-station (Phloen Chit) was located just 100 meter from our hotel.  The Bangkok Transit System (BTS) is one of the most advanced type of urban railways and is an elevated heavy rail system running above the business district of Bangkok. 

We reden in de koele skytrain tot aan de Chao Praya rivier.  Daar namen we een riviertaxi.   Deze Chao Praya Expres boten hebben een 20-tal aanlegsteigers en zijn een aanzienlijk sneller vervoermiddel dan de taxi's in de drukke binnenstad. Bij zo'n aanlegsteiger moet je wel snel en behendig zijn om de boot op tijd op en af te springen.
Je kan ook een boot huren. Deze taxiservice wordt uitgevoerd door zogenaamde "longtail" boten. Dit zijn fel gekleurde ranke, ca. 8 meter lange boten die uitgerust zijn met een enorme motor (soms vrachtwagenmotors uit Japan ingevoerd) waarvan de schroef op een lange as zit, zodat men in ondiep water de schroef omhoog kan halen.

We stapten af bij de Tha Tien pier, dicht bij Wat Pho.  
Onmiddellijk werden we geconfronteerd met de toerisme-industrie.  Nog voor je de straat op kan moet je door een wirwar van eetkraampjes en souvenirstalletjes.  De geur van de gerechten die in grote pannen worden klaargemaakt maken je wel hongerig, maar de hitte en de drukte onder de zeilen van de kraampjes laten je smachten naar wat 'frisse' lucht. 
Daar val je echter ten prooi aan een 50-tal tuk-tukchauffeurs die als vliegen op je af komen.  Voor 25 THB willen ze je graag een stadsrondrit aanbieden met bezoeken aan de mooiste bezienswaardigheden.  Nu ja, als toerist in een onbekende stad lijkt dat inderdaad een buitenkans.  Een ritje met een tuk-tuk stond sowieso al op ons programma en als die je dan voor een prikje naar de mooiste tempels van de stad wil brengen...  

Wat Suthat 

Our driver took us first to the Wat Sukhat.  Temples in Bangkok are beautiful edifices.  
Wat Suthat is one of Thailand's six most important temples. The temple is featured as Bangkok's tallest Wiharn and houses 14th century Buddha statue from the Sukhothai period, Phra Sri Sakyamuni.
The temple is essentially of two big chapels, one almost square, while the other long and narrow situated to the south of the first chapel. 
Erected on a high terrace, the Wiharn is located in the center of a courtyard enclosed in a covered gallery of 156 Buddha images in meditation.  The principle image is a bronze image of the Buddha in subduing the Mara attitude.  It is considered one of the largest Sukhothai period Buddha images in existence with a knee span of 6.25 meters wide and a height of 8 meters. The remaining from the cremation of King Rama VIII were interred in the pedestal of this Buddha image.
The great chapel lying on the South side is a long building of 72 meters, the longest in Thailand. Phra Phuttha Trilokachet, the principle Buddha image, was casted in alloy in the reign of King Rama III. This subduing the mara image has a knee span of 5.16 meters and a 8.36 meters height making it one of the largest casted Buddha images of the Bangkok period. In front is an assembly of eighty great disciples.
In front of the temple is the Giant Swing or Sao Ching Cha where a Brahmanic ceremony had taken place until the early 20th century. In an annual ceremony to celebrate the rice harvest, men used to ride on the Giant Swing and try to grab a bag of silver coins attached to a pole. Nowadays, only the teak arch remains.


                                            

In de tempels heerst altijd een ingetogen sfeer en altijd zijn er wel Thai die bloemen of wierook komen offeren en er komen bidden.  Bij het betreden van een tempel wordt je geacht je schoenen uit te doen en even op de grond te gaan zitten.  

under construction ............    

Wat Pho or Wat Phrachetuphon

Wat Pho or wat Phra Chetuphon, the oldest and largest wat in Bangkok, was built in the 16th century during the Ayutthaya period, almost completely rebuilt in 1781 by King Rama I and had again a major restoration in 1839 under King Rama III.
Wat Pho came regarded as 'the first university in Thailand' when King Rama III ordered texts to be inscribed on stone slabs around the temple which people can learn and read from.
The main attraction of Wat Pho is the famous 'Reclining Buddha'.  This tremendous Buddha image is 46 meters long and 15 meters high. The statue was to representing the Lord Buddha trying to overwhelm one of the powerful demons and to convince him that his power is not the supreme. The figure is modeled out of plaster around a brick core and finished in gold leaf. Mother-of-pearl inlay ornaments the eyes and feet displaying 108 different auspicious characteristics of a Buddha. The building was built later to cover the Buddha image.
The other important building in the compound is the main chapel or Ubosot.  Inside the Ubosot houses an ayutthaya-style bronze Buddha image in the attitude of meditation, Phra Puttha Devapatimok. The pedestal of this image contains the crematory ashes of King Rama I.
One of the images on display in the four Wihans surrounding the main Ubosot in the eastern part of the compound is Phra Puttha Loknat Sasadajan, a tall bronze standing Buddha image. 
The galleries extending between the four Wihans feature no less than 394 gilded Buddha images. This images were selected from among 1,200 that were brought down to Bangkok from either destroyed or deserted temples in the country during the destructive war.

Wat Radja

We ontmoetten een agent die na zijn werk op weg naar huis was.  We zochten een bepaalde straat en hij is met ons een eindje om gelopen om ons de weg te tonen.  Onderweg heeft hij ons nog een tempel (Wat Radja) laten bezoeken waar toeristen normaal gezien niet zo maar binnen mochten.  Die tempel, vertelde hij ons, was een paar maanden voordien ook bezocht door Prins Filip en prinses Mathilde bij hun bezoek aan Thailand. 

Buddhism

Monday 14th of may

Royal residence

Zoo

The Dusit Zoo (Khao Din) is a popular place for families with children.  The zoo and the park are located on the Rama V Road en tegenover het oude parlement.

Parliament  

Dit marmeren gebouw in Italiaanse stijl is gebouwd in 1907 als de troonzaal van koning  Chulalongkorn 

Canal

Wat Arun

The Temple of Dawn or Wat Arun is named after the Indian god of dawn, Aruna. It is located on the west bank of the Chao Phraya River. King Taksin chose this 17th century Wat for his royal temple and palace. 
King Rama II and King Rama III reconstructed and enlarged the main prang of the temple to its present height of 74 meters. 
Today, Wat Arun has a long prang and four minor towers symbolizing Mount Meru, the terrestrial representation of the thirty-three heavens. The Prangs are covered with pieces of porcelain, which Chinese boats coming to Bangkok used as ballast.
The main Prang has steep steps leading to the two terraces that form the base of the Prang. The different layers, or heavens, are supported by half-humans, and frightening demons. Pavilions on the first platform contain statues of the Buddha at the most important stages of his life, while the Hindi god Indra, his thirty-three headed elephant, stands guard.
The beauty of the architecture and the fine craftsmanship declare its status as a temple of the first grade and one of the most outstanding temples of Thailand.

Tuesday 15 th of may

At 8:40 our plane took of to Bali, so we had to get up early.