Passer d'abord.
Onder mijn gemoedstoestand zou men ter ondersteuning best een bierviltje schuiven, zo dacht ik bij het neerleggen van de hoorn. Voor ik zelf het telefoontje wist te plegen was de gemoedstoestand alleszins optimistischer en zelfs ergens nog wel vrolijk. Maar zoals ik al vermoede klonk de stem door de hoorn zoals ik ze kende, ik herhaal ; kende als in 'gekend hebben'. Een voorspelbare smoes die gerust een feit zou kunnen zijn maar alleszins als reden niet volstaat.
Zoals je al kan vermoeden , zullen andere vrienden je wel bezoeken, het is reeds duidelijk dat er een onderscheid is tussen hen die gij gelooft en zij die u geloven. De reden hiertoe is mij onduidelijk en zo is ze eigenlijk altijd geweest zonder dat ik er mij vragen bij hebt gesteld. Vragen stellen in bepaalde situaties hoeft helemaal niet , zolang je maar die ene jij blijft. Die jij die ik ken. Die ik altijd zal kennen, hoe zeer je je dan ook aangevallen voelt. Misschien was het dat. Ik met mijn schrikwekkende zelfverheerlijking, met mijn mensenkennis, mijn inzicht in de psyche. Je zat gevangen op een plaats waar jouw cel ook de mijne was. Liefste ik kan je dit allemaal vergeven. De kleine leugens die ik nooit wist te maken, je zei ze voor me. Je moest wel. Ik vergeef je, ik vergeef je vriend dat ik zoveel van je hou. Ik vergeef je de rug die je me steeds weer wist toe te keren. Ik vergeef je dat je telkens weer door de treinen werd opgezogen. Op een mooie zomerdag, ik hoop dat wij elkaar dan treffen. Ik weet niet of ik nog naar je toe kan komen wanneer ik jou dat belooft heb. Je zal je post wel krijgen. Ik ben niets voor jou en betwijfel of ik dat ooit ben geweest , hoe zoet soultravelers werden uitgesmeerd over die vrolijke grote taart, dat maakt zo bitter weinig uit. Jij wil mij niet kennen dat is duidelijk.En nu wanneer ik kijk hoe een uil zijn vleugels slaat op het ritme van een ongekend benauwend gevoel kan ik nog steeds niet anders dan goed over je denken. Ik verlaat jou een beetje lieve schat en ik weet dat je dat niet eens merken zal tot de dag dat je ontwaakt op de dorens van de blauwe roos.