De kunstenaar Franck Bragigand.
Gisteren, op maandag kregen we op school een gastspreker over de vloer, zoals het past op een kunstschool was deze Franck een kunstenaar. Althans dat liet hij ons graag geloven. Ooit vervaardigde hij zelf kunst maar sinds enkele jaren gebruikt hij de dingen die er al zijn. Hij schildert dus naar eigen zeggen 'garbage'(het zijn tweede hands meubels mais bon , als hij het zelf zegt).Om concreet te zeggen wat hij doet ; stoelen schilderen, tafels schilderen, lampen schilderen en ook nog muren. Vervolgens liet hij twee uur lang dia's zien van muren die hij geschildert had, hij noemde dat dan 'zijn tentoonstelling' wanneer hij toevallig een museum van muurverf had voorzien en wanneer een andere kunstenaar prenten aan z'n muren hing. De Franse kunstenaar die zichzelf 'schilder' noemt, had zelfs reuze stiekem een werk gemaakt dat 'secret painting' heet. Wat had hij dan gedaan? Wel , hij had een naamplaatje (je weet wel zo eentje dat aanduid in welke gemeente je bent)gepikt en hij had het in andere kleuren ingeschildert en terug gezet. Reuze cool toch , die kunstenaars. Toen ik hoorde dat ie ook een fabriekje had opgericht in het Leuvense waar men uw favoriete plastiek plant in uw favoriete kleur spuit, konnen mijn binnenpretjes niet meer op. De man deed zich met name erg serieus voor en was erg trots op z'n opleiding aan de Amsterdamse academie. Het grappige was dat de man compleet op de hoogte was van de saaiheid van z'n werk en vooral dat hij als huisschilder eigenlijk niet de naam 'kunstenaar' tot zich mag nemen, waardoor hij het een pseudo-politiek tintje gaf door te melden dan hij bijdraagt tot de democratie (de mensen mogen de kleuren zelf kiezen). Als laatste kregen we te horen dat de man ook een kringloopwinkel heeft (met zelf geschilderde spulletjes ; lampen, stoelen en tafels dus)Hiep hoi st-Lucas , ze hebben ook weer eens iemand uitgenodigt.(waarom hebben ze de klusjesman niet gewoon uitgenodigt, is goedkoper en hij kan tenminste Nederlands.)

Ook nog dank aan meneer Bogaert(leerkracht vrije beeldende kunsten vorm) die het niet eens was met meneer Franck z'n kijk op democratie (de mensen kunnen de vorm toch niet kiezen van hun stoel? etc.Wat een serieus grappige discussie werd vooral omdat meneertje Franck bijna huilen ging.)