Oorlogskind
Het applaus vond zijn uitweg, het licht ging aan.
Het kleine vrouwtje stond door maar
haar ogen waren rood.
Ergens nog een verloren traan,
haar kleine gestalte,
o oma
Die muziek speelde veel te vaak
uit opa's mond

Hat applaus vond zijn uitweg, het licht ging aan.
Daar stond ze dan.
En stiekem hoopte je dan dat ze het al was vergeten,
dat ze tegen nu al gedementeerd zou zijn
maar het kleine wonder
zo schrompelig en breekbaar
tussen die massa
als een klein kind
verlaten in de oorlog.