Chrisostomos
Opgeschminkt en ingekleed,
gaan ze
naar wat ik niet weet.

Ze bouwen feest
met zware stenen
op mijn gekrenkte geest

Ik weet van niets
en toch hoor ik,
ik hoor iets

Ze lachen en drinken
en proberen hun herinneringen
aan elkaar te linken
over vroegere
jaren op de school.

Iedereen is er
nog 100 dagen
dan is het gedaan
maar dat iedereen
of niemand
vergat te vragen
of ik kwam
en of ik wist

Maar ik wist niet
dat het feest was

-zij zingen hun dronkemanslied-

Maar ik wist niet
dat het feest was

-hoe ze op muziek treintjes reden-

En dat iedereen er was
en zij zich amuseerden
ze stropten zichzelf de das
want iedereen was niet wat
iedereen was

en mij zijn ze vergeten.

Achja.
Beste dame , Beste heer, Ook Kika overleefde de foute kerstboomverlichting en het knallende vuurwerk. Ook al was die 31 ste nogal een moeilijk uitgaans-geval (culture club uitverkocht , vooruit te duur , eum derest te ver met pijnlijke voeten etc.) De treinen en vertraging. WIE HEEFT DAT DE COLLECTIEVE GEEST WIJSGEMAAKT? Of beter ; waarom heb ik er nooit last van? Treinen in de kerstperiode zijn zelfs leuker! (Ze rijden zomaar eventjes rechtstreeks! Weg met die Sint-Niklase overstap!) Achja was saai Maar weet u , wat ik vanganser harte apprecieer? Het nieuwjaarsgeschenk van mijn bomma. De bomma. Een superdik exemplaar van de kookboek van den boerinnenbond.Als dat geen verassing is! Er staan leuke weetjes in zoals (zie pagina 894) 'Hoe werkt een microgolfoven?' Ja hoor! Wat was ik blij! (Het achterliggende idee is ; misschien mag ik wel op kot want thuis hebben we kookboeken met hopen) Later op die dag kreeg ik een wafel-anex croque-monsieurijzer. bONK-bonjk-bonjk-bonjk Hersenspinsels op volle toeren, hart in sneltempo: Kot kot-kot-kedei! Morgen bak ik er (hopelijk) een ei! Ik quoteer bij deze een euforische cowboy; 'jiha' He Ik ben de pittige anecdote vergeten! Het is namelijk niet zomaar een wafel-anex croquemonsieurijzer, nee het is er eentje van jip en janneke! Dus als je die twee kleppen dichtduwt op je wafeltje en daarna klepje een naar bovenhaalt dan krijg je een klein ingeroosterd kinderkopje te zien (eum van een van die twee ; ik moet opzoeken hoe het meisje heet en hoe de jongen) Ik zie de bedenkelijke frons op uwer voorhoofd; 'Wat melig'of 'Jee , nu is Kika diep gevallen ,'dat denken jullie.Maar dan vergeten jullie het bijna een jaar bestaande Antwerpse schuldwoord 'takki' mede door mezelf tot stand is gekomen. (en bij nader onderzoek bleek dus het hondje van die jip en jan ook zo te heten) WAT EEN TAKKI'S! Haha en het mopje van de dag is ; den indiaan had nen takki opgegeten ! Hahahaha Ja! Wat een mop! (familiefeesten zijn saai)

Brief aan Sinteklaas Lectrr
Beste Sinteklaas,
Ik ben braaf geweest dit jaar. (Niet iedereen zal hiermee akkoord gaan , maar dan moet je maar denken dat die 'iedereen' wellicht niet braver was dan Kika)
Iniedergeval hervat ik dus mijn inleiding naar mijn 'graag-gekregen'-lijstje;
Ik was braaf dit jaar en deed goede dingetjes voor Antwerpse daklozen en Oegandese kindsoldaten (ik vermoorde er enkele zodat er meer plaats en eten was voor de anderen )
Daarom zou ik graag in ontvangst nemen :
-een nieuwe , snotvrije neus.
-een nieuwe turnjufrouw (een lievere of een dode turnjuffrouw is ook goed)

Ik zal dan ook zondagavond mijn Bowlingschoenen aan het haardvuur zetten .
(stilleven met wortel , suikerklontjes voor paard en koffie voor de Piet, uw brief is eerder electronisch maar als u wil dan druk ik hem nog wel even af)

Je kapoen Kika

FIJV JAAR RITA DE PITA

(noot ; aanvullend geeft ze momenteel een prachtperformence in 'den arenberg' (neen geen plaatselijke bruine kroeg)waar Kika wegens huiswerkvergissing niet zijn kan; mpf ; verkeerde werk gedaan tegen morgen ; nu dus vollembakkes werkpeird zijn , hoofdpijnen en bloedneuzen)

wachten op Gill.
Heel in het begin zat ik maar,
de duiven speelden
in het herfstbladerenbad.
Toen gebeurde iets;
iets wat ik niet hoorde,
iets wat ik niet zag,
ze schrokken op
en vlogen ver weg van mij.

Wederom verschenen ze,
hun opstelling was speels
en ze zochten naar wat
ze ver weg van mij
niet vinden konden,
de duiven aten kip
en ik mocht kijken.

Er was ook een zwarte duif
maar niemand vond dat erg.
De kleine pasjes die ze
maakten, bleven rondjes
van de tijd.
Want de tijd ging en
verveelde mij.

Hun dans zou verder gaan,
een pikte met z'n snavel,
perforeerde kip op vrijdag
maar de anderen wouden ook,
spelend in de herfst.

Ondergoed

Afkeer ??n
Ik bibber van mijn fiets
En naast het fietsen
Bibber ik verder.
M 'n muts schuift over mijn ogen
Voorbij de muts
Zie ik niets.

Mijn handen voelen niets meer
En ik vraag hen waarom ze blauw zijn.
Maar ze zwijgen
Deze ochtend
In een korte pijn.

De fiets wacht
Wanneer ik hem achterlaat
Tot de sneeuw
Wit en zacht
Gevallen is.

Ik wacht
Wanneer ik hem achterlaat
Tot de winter
Twee seizoenen overslaat.


(Zoals u wel merkt lokt een lege zaterdagavond z?lfs mij tot het dichten over 'een afkeer'; in dit geval koude. Het had evengoed kunnen zijn ; familie op een familiefeest waar iedereen is uitgenodigd behalve ik.Daar maal ik niet om , vandaar ook een gedicht over koude en niet over familie. Wellicht zal ik weldra nog een paar lulligheidjes schrijven want ik verveel me, ik verveel me en ik ga me verder vervelen.)

Groeven
Diepe groeven in mijn hand.Een ader loopt gedachteloos verder naar mijn andere kant. Ik voel hoe mijn bloed stroomt , af en toe eens struikelt en dan weer verdergaat.Ik lig hier maar te wachten , maar geen verpleging komt. De zon daalt en streelt voor het slapengaan ; mijn bed , mijn kussen en m'n hand. Ik hoor de klank van voeten ergens ver,naar dicht toekomen. Ze stoppen ergens niet zo ver alsof ze de adem even inhouden en wandelen dan weer verder. Er verschijnt net na het geklik een streepje licht onder mijn kamerdeur ; het licht is aangestoken.

Ik wil niet.
Maar wat ik denk dat hoort de echo van z'n voetstappen niet. Zwaar vallen de voeten in de lege gang alsof het atlas is die de wereld draagt . Atlas die m'n deur zal opentrekken om moeder aarde op mij neder te leggen , zodat hij even rusten kan.
Maar de aarde zal mij verpletteren op deze nacht wanneer ik dreunend van verlangen zijn voetstappen hoor naderen.

Ik hoor ze naderen , maar ik ben niet bang meer.
Mijn geest heeft het begeven en wat ik ook vreesde ; iets anders kwam me halen.

Ik hoor niets meer en de klok ging snel.
De witte kamer rondom mij werd heel even rood toen de vroege klokken luidden, daarna werd het wit met tranen, de nieuwe verpleegster keek naar mij. Ik wou haar vragen wat er was maar ik kreeg mijn mond niet open;hij was zwaar en houterig. De verpleegster deed een belletje rinkelen ergens achter me , aan de muur.Vier mannen draafden stoeterig mijn kamer in. Ze draaiden me om , lieten me op een legerbedje vallen en namen me mee, de gangen door, de lift in, het gebouw uit, een auto in. Ik zag veel plafonds maar ook de hemel ; grijzig vandaag , het zou vast en zeker nog regenen gaan.

Collishop
Ach ja , het moest er nog eens van komen; Kika schrijft iets. Maar wat vraagt u zich af. Mooie vraag die ik zal beantwoorden ; later in dit schrijfsel.

We situeren ons op een dinsdag waarbij de ochtend begon met een plasje.
En nog een plasje , en nog een
en steeds meer en meer
tot ik angstig was om een uur op de bus te zitten zonder een plasje te kunnen plegen.
Moeder gans stuurde me naar de dokter. De dokter zei : 'blaasontsteking'.
En ik bleef thuis op dinsdag om plasjes te doen.
Af en toe las ik een blad ('le mur' van Sartre), soms daalde het penseel neder over een of andere taak.

We situeren ons op maandag (de dag ervoor).
Op school sliep ik en toen het vier uur was nam ik de tram naar villanella. Ze hebben hun stageplaatsen uitverkocht; waar moet mijn lieverd dan heen?

De thuiskomst was fenomenaal ; de China geweesters waren teruggekeerd met cadeautjes en vieze Chinese snoep.

Daarna kreeg ik hoofdpijn
en daar ergens tussen was er Robinson.

We situeren ons in Beveren en dat is bijhoorlijk fout. We zouden ons beter situeren in Gent of op z'n minst toch in een van de ontwikkelde contrijen.
Maar ach, ik moet pipi doen.

Sneuvering
Vrijdag.
Mijn gedachtes roeien een baantje , een zucht komt op. Even sluit ik de ogen. Mooi begon de week om zes uur ergens in een pseudo-Frankrijk-dorpje genaamd Aalter. Ergens temidden van de week werd mijn snotneus doorheen een hele rompslomp van schoolfutuliteiten en niet op papierzetbare ideeen gesleurd. Ik knutselde een beetje en wist hartig te lachen met het resultaat (vreemd genoeg vond de leerkracht het geweldig). Ik liep rondjes in het stadspark (Ik liep netjes; uitwijken voor aanhangers van het Joodse geloof, niet schoppen tegen de oude man die op een bank-vermoedelijk pedofiele-berichtjes verstuurde met zijn gloednieuwe gsm).Ik liep dus en logischerwijs leverde dat hoofdpijn op (en een boel narigheden met de school ; maar die mensen moeten gewoon iets hebben om zicht druk over te maken veronderstel ik)Hoofdpijn dus en angst. Op een avond had ik zulks hoofdpijn dat ik rondom mij een soort van rooklaag zag. Eerst dacht ik door een soort gas omgeven te zijn, maar toen ik het raam opende en naar buiten keek zag ik diezelfde 'rook' onder begeleiding van mijn hoofdpijn. Even later zag ik niets meer. (angstaanjagend)Halve dag niet naar school geweest. Donderdagavond trein op , schaken met iemand waar ik geen woord meer voor vind .(wegens te 'waaw-begrijpbaar-gevoelsmatig-waaw-paardigheid')
Schaken in de vooruit. (Ik weet niet precies wie er draaide ; maar het was ontzettend aanmoedigend tot lichaamsbewegelijke uitbarstingen)Mooi.
Vandaag vrijdag; ochtendtrein was boemeltrein (nooit geweten dat die er was tussen gent en Berchem),voor een keer eens op tijd. De twee eerste dodelijke uren van vrijdagochtend (inhoud;vak Godsdienst)werden voor deze ene keer geen genade slag voor de rompslompweek. Er werd 'requiem for a dream'in de videorecorder gestopt en voor de derde maal aanschouwde ik deze prent (met de nodige slaappauzes)
Deze middag mijn plicht als laatste jaar volbracht; het bijwonen van een hoorzitting omtrent chrisostomos. (mogelijke thema's: 'jezus en zijn vriendjes', 'schotland','Vlaamse marginalen' (dat laatste houdt in; Jhonny's, Marina's , gabbers , snobs...)
Ik ga voor Jezus en de vriendjes. (eventueel kunnen die vriendjes Schots-Vlaamse marginalen zijn)
Ach ja.
Ik ging naar het appartement en schopte de rotkat, voor het laatst.
Voor het laatst schopte ik de rotkat en zocht mijn uitweg naar mijn Nigeriaans geboortedorp , mijn trots en bij nader inzien geboortegemeente; wild west Beveren.