fukantie
Zo,
fukantie dus , zonder de s? (de s? is kapot op het typerbord).

Kika werkt een beetje.
Ze naait.
Ja dat doet ze.
NAAIEN

voornamelijk een poesje

en ze gaat sinne kloas bezoeken
waar ze tegenop kijkt.
ze zal walrandjes meezeulen

en ze zal hopelijk steun krijgen

en ze zal de nonkels die geen nonkels zijn en op kerstdag in haar wang nijpen en zeggen
'ik ben blij dat jij er was'vergeten
ja
kika zal de fakantie snel vergeten
behalve dan het naaien

Terug naar de Japanse Kerselaar
De bloesems zijn verdwenen onder
een hemelswitte vloer
De geur is vervlogen
in mijn neus en in mijn hoofd

De klok zingt een aftel-lied,
een trein komt aangereden
de zon aait met zijn schaduw
over mijn wintermuts.

Het fluitje word gefloten
de trein staat stil
een landschapsfilm word gedraaid

Een deurtje in een treintje
Eventjes geblokkeerd
en als het Islamitische jongentje komt
is het deurtje verdwenen
en de schuld gegroeid

De gedrukte gedachten
in zijn autobiografische krant
werden gelezen,
doorslikt en verbrand.

Kika gaat naar school
Zo.
Kika gaat weer naar school.
Belachelijke dingen moeten doen was blijkbaar geen Sint Lucas privilege. Zo krijgen we voorlopig nog simpele opdrachtjes waar we veel te veel tijd voor krijgen. (gekleurde blaadjes in een boekje steken en de kleur op het blaadje schrijven bijvoorbeeld)

Mocht u trouwens eens op touristische tour door Gent trekken kan ik u de rondleiding in de bib van het bijloke aanraden. Je kan daar teweten komen wat een bibliotheek is, hoe de boeken gerangschikt staan en dat je op internet kan zien welke boeken men verhuurt in een Australische bibliotheek.

Ik zou meteen ook de tram aanraden, deze doet namelijk zijn opmars en tracht concurrent meneertje fiets uit te schakelen door zich enkel voort te bewegen op rails. Deze rails zijn onworpen om vijand fiets ten val te brengen. (De rails zijn op maat gemaakt van een fietswiel en zo kan de tram zijn strijd wel eens winnen, wie weet)

Met andere woorden: ik en mijn wielmachien zijn ten val gebracht door de tram en nu ligt mijn knie open en vertoond mijn handpalm tekens van onderhuidse bloedingen. (Geen paniek het heeft nog iets weg van een of andere mislukte hennatekening)

zo.
gegroet
uw god

Zozo.
Buiten het feit dat ik een gevaar op de weg ben kan ik nu met trots mededelen dat ik deze taak vervuldig te Gent.
Dit met mijn stalen ros dat buiten twee wielen ook nog eens een stel tassen heeft meegekregen.

Vorige week nam ik mijn fiets mee op treinrit.
In Aalter mocht ie dan maar wat staan wachten op een Kika die daar in een diepvries in een vleesverwerkend bedrijf serieus haar best deed geen simpele duif te worden, zoals dat blijkbaar een trend bleek te zijn in de diepvriesafdeling.
Na een week (en bijna vervroegd omdat ik die simpele duiven ?cht wel kotsmisselijkbeu was)mocht stalen ros weer naar Gent.

Daar vond stalen ros terug plezier in het leven, hij mocht een keertje naar de bijloke fietsen voor een introductiedag van de academie.
(veel fietsen is dat niet maar ach)
introductiedag bleek te bestaan uit een speech van meneer departementshoofd, meneer paperassenambtenaar, mevrouw sovoreg en schoolkrantjongen.
Daarna werden alle richtingen agferoepen en onder het bewind van een of andere pipo geplaatst.
Voor mijn richting leek geen enkele pipo te zijn aangesteld en zodus werden we 3 uur later aan de adademie verwacht. Stalen ros deed z'n best en zo kwam ik op tijd in de aademie waar m'n klastitularis z'n gsm nummer liet opschrijven en dat was het dan. (3 uur wachten om dan een gsm-nummer te mogen noteren)

Deze woensdag was er een tweede introductiedag waarbij men het volledige departement (academie)
hypnotiseerde en wegwijs maakte in een of ander vreemd computersysteem dat ons wonderbaarlijk genoeg ?lles zou kunnen vertellen (zelfs meteen na examen je behaalde punten)
Ook kwamen de theorij leerkrachttrommels een korte samenvatting over hun vak brengen.
Vreemd genoeg ging het over paarden.
(Een verwarde vrouwelijke leerkrachte die iets als 'waarnemings filosofie' geeft begon erover en de anderen gingen dan maar dat paard betrekken in hun eigen vak waardoor ik danig in de war was. Lachen zij mevrouw uit of meenden zij dat stuk voorstuk?)
Ach wat. Theorie zal meevallen. Twee clustervakken ; kunstgeschiedenis (1945 tot nu-kunstactua)en filosofie(waarnemings-antropologie-filosofie)
Wetende dat ik kunstgeschiedenisboterham al heb gehad en dat ik er niet vies van ben is dit een mooie meevaller (alsook model en waarnemingstekenen)
ach.
Maandag beginnen de lessen.
Dinsdag en woensdag maken me bang (van 8u30 tot 20 u00 les ??n uurtje pauze)
Maar wetendedat het praktijk is en dat ik niet zoveel tijd voor een opdracht nodig heb denk ik het te kunnen opvatten als pluspunt.
Ach.
Komt wel goed.
Internet ook hoop ik. (we hebben een kabel maar o w??...)
eum
eum.

(o en het is fijn om een poes op kot te hebben)

theorij b automachien
Het was woensdag. Die ochtend had ik mezelf erop gewezen dat ik vervroegd zou opstaan terwille van enkele verkeersregeltjes die m'n brein om de een of andere reden nog afstootte.
Ik bekeek dus menig verkeersmysterie.(ik kan u toevertrouwen dat deze mysteries zorgvuldig waren verzameld door Jefke Moestach maar dat deze heer zichzelf liever Flor liet noemen)

Ergens in de middag belandde ik weldegelijk in iets dat men 'examencentrum' noemt. Deze doos was voorzien van een deur, 3 ramen, een rij mensen, en twee jongeren achter een visbokaal.
Ik besloot ook maar een rij-mens te zijn.
Nadat de rij-mensen voor mij in de examenkamer waren beland, had ik de eer een van de visbokaal jongeren te spreken.
Hij was vooral geinteresseerd in mijn paspoort.
Ik vroeg of ik het moest handtekenen voor hem.
waarop hij antwoordde; 'je handtekening staat er al op'.

Stommerd.

Ik mocht het examenlokaaltje uiteindelijk betreden.
Computer 12 mocht ik gebruiken.
Er hing een koptelefoon aan het machien. Ik was zo stom om dat ding dan nog op mijn getalenteerde schedel te plaatsen.
Ik kreeg vraagjes voorgeschoteld. Een stem in de koptelefoon las alles vooral heel erg TRAAAAAAAG en ststststuntel-el-el-elig voor. Het stoorde mij enorm. Ergens dacht ik dat men dit absoluut niet kon menen; volgens mij was dit een valstrik.
Het was wellicht opzettelijk zo gemaakt om de examenkandidaat helemaal van z'n melk te brengen.
Daarom nam ik mij voor om telkens zo snel mogelijk te antwoorden, zodat ik de stem net te snel af kon zijn. Ik vond het eigenlijk wel geweldig hoe ik het examencentrum met hun snode plannetjes doorhad. O ja, zelfs toen er op het schermpje kwam 'sorry u bent niet geslaagd' verscheen er een glimlach op mijn welgevormde snoetje.

Theorij b automachien.
En vanmiddag test.

minder
Vandaag werkjes naar jeugdhuis gebracht (voor een tentoonstelling).
Wat veel angst teweegbrengt.
Ik kwam binnen in een ruimte vol lege witte panelen.
Ik mocht m'n werkjes ergens hangen.
Eerlijk gezegd wou ik ze verstoppen.
Ik heb helemaal geen zin om wat verf op een stuk hout te laten opvallen.
Wat een moeilijke taak bleek aangezien het een vrij open ruimte was en dus alles in het oog sprong.
Ik begon er een beetje van te zweten.
Verstoppen kon ik het werk niet. Ik wou graag weglopen maar stoer als ik ben deed ik dat niet.
Ik deed een stap naar voren, hief mijn onovertrefbare kinnebak omhoog en riep Jan bij me.
(Jan organiseerd de hele handel)
Ik zei :'Moet je eens luisteren Jan, kan ik mijn werk hier ergens verstoppen?'
Blijkbaar vond hij dat grappig. Zijn repliek was niet veel soeps: 'Kijk maar rustig rond en zoek ergens een geschikt paneel uit'.
Ik besloot dan maar om enkele keren doorheen de verschrikkelijk lelijke doolhof van panelen te lopen.
Toen viel mijn oog op de vestiaire. Deze donkere hoek verlicht door ene zekere meneertje blacklight leek vrij onopvallend.
Ik durfde mezelf ook inviteren deze ruimte te betreden. Toen ik er eenmaal in was, nam ik mijn leren tasje en opende het. Voorzichtig nam ik mijn hoogtechnologische-anti-kopie-screener. Ik zette deze ook aan en bewoog ermee over de muren van de vestiaire. Het ding gaf geen kick. Wat uitermate positief is ; mijn werk zou daar veilig staan.
Met een perfect oog voor compositie en lichtinval plaatste ik mijn meesterwerken die handelen over de arme kinderdrommeltjes in een slechte wereld.
Daarna sloop ik stiekem weg uit deze bijzaal van een gebouw dat bestemd is voor puistkwekers en dronkelappen.
En ik wist zeker ; dit zou een succes worden.

(ga dat zien ; 24-25-26 aug jeugdhuis togenblik beverenboerentown)

pequena
Zoals sommigen misschien wel weten,
is Ukkie vertrokken voor ene jaar naar Bolivia.
Vrijdagochtend had ik de eer om rond drie uur in der duisternis aan d'r deur te staan tringelen.
Om dan samen met d'r nicht Riet en d'r twee tantjes (tweezussen van d'r opa eigenlijk, hele fitte creatieve grappige ouwe dametjes)een ritje te maken richting Zaventem.

Uk kreeg na een tijdje aandringen een koffiekoek.(vermeldingswaardig)

Na een beetje zoeken naar de organisatie en na het opvragen van de "vergeten" reispas was het uitzwaaitijd.

(daarbij werden mensen een beetje emotioneel.
Maar gelukkig vond Uk , ik en Riet er niet echt veel aan.De stoere generatie heet dat)

Een jaar is maar een jaar.
Dat vliegt zo voorbij.
enzovoorts
eum
d'r avonturen kan je volgen op d'r log.
(link te vinden ergens op deze pagina)
zoiets

als u zich afvroeg hoe de kat van Kika eruitziet
zo:

Het warme haard gevoel
En daar was het weer;
de vertrouwde hoofdpijn.
Blij dat ie terug is, begon hem al te missen.