Op stap door het Leen vonden we al spoedig enkele jonge vliegezwammen (Amanita muscaria). De jonge hoeden waren nog vuurrood en bedekt met witte vlokken van het velum dat de paddestoel in jonge toestand omhult.

Op pijpenstrootje, een veel voorkomende grassoort in het Leen, troffen we hier en daar al de sclerotia aan van pijpenstrootjemoederkoren (Claviceps microcephala).

Rond één van de vijvers ontstond de eerste discussie van de dag. Tegen de oever van de vijver aan groeiden enkele boleten. Zowat iedereen vermoedde dat het de rosse populierboleet (Leccinum rufum) was. De standplaats (onder wilg en populier) en het uiterlijk deden dit vermoeden. Na doorsnijden van een steel en hoed bleken die toch licht te verkleuren. Toch waren er twijfels bij Etienne. Na microscopische controle bleek het om de eikenboleet (Leccinum quercinum) te gaan. Er stond inderdaad een eik op zowat 10 meter afstand. Microscopisch onderscheidt de eikenboleet zich van de rosse populierboleet door 'koppige' cystiden (de cystiden hebben nl. verdikkingen op de top).

De berkenboleet (Leccinum scabrum) groeide rond dezelfde vijver.

Op de verticale oever en de bodem van de opgedroogde beek stond nogal wat klein grut. Zo vonden we een soort zompzwam (Alnicola) die niet echt op naam kon worden gebracht. Deze zwammetjes groeien bij els, wilg of berk maar ter plekke vonden we al deze boomsoorten. Mooi was in elk geval de gekroesde fopzwam (Laccaria tortilis), een eerder kleine soort, opvallend gekroesd en op natte bodem voorkomend. 

Ook het dwergwieltje (Marasmius bulliardii) werd gevonden. Het bezit ook een colarium, maar is kleiner dan wieltje (Marasmius rotula) en heeft een witte steeltop. Wat verder groeide de paardenhaartaailing (Marasmius androsaceus). Die heeft geen colarium, de plaatjes eindigen voor de steel maar niet op een ring. Meestal heeft dit zwammetje gele rhizoiden aan de steelbasis.

Bij berk groeide een gele russula. Na controle bleek het toch om de geelwitte russula (Russula ochroleuca) en niet om de gele berkenrussula (Russula claroflava) te gaan. Het vlees bleef namelijk wit en werd na kneuzing niet grijs. Bovendien was de steel zeer breekbaar. Gele berkenrussula heeft een niet makkelijk breekbare steel.

Ook de smakelijke russula (Russula vesca) werd waargenomen. Deze verkleurt bij behandeling met ijzersulfaat. Op 't einde van de wandeling vonden we bij eik een zwartrode russula (Russula atrorubens). Deze lijkt op broze russula (Russula fragilis) maar heeft een donkerder hoedcentrum en heeft geen gezaagde lamellensnede, kokosgeur en scherpe smaak.

[ Start ] [ Omhoog ]

U kunt een e-mailbericht met vragen of opmerkingen over deze website verzenden aan schoonackersmarc@freegates.be.
Copyright © 2002 Paddestoelenwerkgroep NatuurPunt Meetjesland
Laatst bijgewerkt: 05 March 2005