21-01-1924

 

Lambayi yakma, birak,

sari bir insan basi

dusmesin pencereden kara.

Kar yagiyor

karanliklara.

Kar yagiyor

ve ben hatirliyorum.

***

Kar...

Uflenen bir mum gibi sondu

koskocaman isiklar...

Ve sehir

kor bir insan gibi kaldi

altinda yagan karin.

***

Lambayi yakma birak!

***

Kalbe bir bicak gibi giren hatiralarin

dilsiz olduklarini anliyorum.

Kar yagiyor

ve ben hatirliyorum.

 

Nazım HİKMET

 

 

 

[şiir sayfasına geri dön]

[ana sayfaya geri dön]