KARIMA MEKTUP 11-11-1933 Bursa Hapisanesi Bir tanem! Son mektubunda: "Basim sizliyor yüregim sersem!" diyorsun. "Seni asarlarsa seni kaybedersem;" diyorsun; "yasiyamam!" Yasarsin karicigim, kara bir duman gibi dagilir hatiram rüzgarda; yasarsin kalbimin kizil saçli bacisi en fazla bir yil sürer yirminci asirlilarda ölüm acisi. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. Bu ölüme bir türlü razi olmuyor gönlüm. Fakat emin ol ki sevgilim; zavalli bir çingenenin killi, siyah bir örümcege benzeyen eli gecirecekse eger ipi bogazima, mavi gözlerimde korkuyu görmek için bosuna bakacaklar Nazima! Ben, alaca karanliginda son sabahimin dostlarimi ve seni görecegim, ve yalniz yari kalmis bir sarkinin acisini topraga götürecegim... Karim benim! Iyi yürekli altin renkli, gözleri baldan tatli arim benim: ne diye yazdim sana istendigini idamimin, daha dava ilk adiminda ve bir salgam gibi koparmiyorlar kellesini adamin. Haydi bunlara bos ver. Bunlar uzak bir ihtimal. Paran varsa eger bana fanila bir don al, tuttu bacagimin siyatik agrisi, Ve unutma ki daima iyi seyler düsünmeli bir mahbusun karisi.
Nazım HİKMET