ΔΙΙΠΕΤΕΣ, τεύχος 34

Διαβάστε στο 34ο τεύχος (Μάρτιος "2000")

Ο αρχάνθρωπος των Πετραλώνων, Ο θάνατος του Μάρκου Αυρηλίου και το τέλος του Αρχαίου κόσμου, Περί συμποσίων, Μπερσέκοι: οι πολεμιστές των Θεών, Δημοσιογράφοι οι νέοι στρατιώτες του Γιαχβέ, Θρησκεία και κοινωνικές δομές, Προμηθέας, Περί του ότι η λέξις απατΕών περιέχει το γράμμα Εψιλον, Η Σπείρα, Δουλικότητα και χριστιανισμός, Roger Lemoine .

Αν η πνευματική ένδεια, και το διανοητικό τίποτα, τα δύο συστατικά που αποτελούν το πνευματικό σκοτάδι που λέγεται Χριστιανισμός, επαρκούσαν (μέσω της βίας τις περισσότερες φορές) για την (αναγκαστική, λόγω βίας) ψυχική ΠΛΗΡΩΣΗ του «σώματος του Χριστού», που φασιστικά καθυβρίζει όλη η ανθρωπότητα, σήμερα στην εποχή μας, μόνο αποστροφή μπορούν να προκαλέσουν τα συστατικά αυτά σε όσους έχουν την ελάχιστη ιστορική επίγνωση για την επιβολή του Χριστιανισμού, και συνάμα προσανατολίζονται προς τα βιο-ηθικά προτάγματα που χαρακτηρίζουν τον Ελληνικό Πολυθεϊσμό, την Εθνική μας Θρησκεία. Η απλή, απλούστατη, εξέταση των εορτασμών του Χριστιανισμού, συμπεριλαμβανομένης και της λεγόμενης «Ορθοδοξίας» παρά τις σοφιστίες των οπαδών της να θολώσουν τα ύδατα προβάλλοντας εαυτούς ως.. διαφορετικούς των υπολοίπων, είναι ικανή να πείσει και τον πλέον δύσπιστο, πλην καλοπροαίρετο, ότι ο ΣΥΜΠΑΣ ο Χριστιανισμός στερείται οποιασδήποτε πνευματικότητος. Τι είδους πνευματική ανέλιξη υπόσχεται άραγε ο εορτασμός για το κομμένο ακροβύστιο του εβραίου ηγέτη τους (“ακρωτηριασμό” αποκαλούσαν πολύ σωστά οι Ρωμαίοι νομοθέτες το τερατούργημα της περιτομής); Τι εορτάζουν όλοι αυτοί, Ιουδαίοι, Χριστιανοί και Μωαμεθανοί, με τον ακρωτηριασμό του σώματος, αν όχι την προσβολή της φυσικής διατάξεως και, ίσως, του ερωτισμού; Είμαστε σίγουροι ότι αν το ακρωτηριασμένο τμήμα επαρκούσε ποσοτικά, θα ξεραινόταν από το παπαδαριό, θα τριβόταν και θα επωλείτο ως θεραπευτικό «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Όπως συνέβη με τα ξύσματα των θαυματουργών εικόνων, όπως συνέβη με τα πριονίδια του «Τίμιου Σταυρού» που αν αθροισθούν σχηματίζουν όχι δύο δοκάρια, αλλά ολόκληρο σύμπλεγμα από ξύλινα κάστρα ή το Σινικό Τείχος σε ξύλινη μορφή. Γιατί θα πρέπει επίσης να υπομένουμε τα ξενόφερτα υποπροϊόντα της μισανθρωπικής αυτής ΜΙΑΣ ΚΑΤ’ΟΥΣΙΑΝ Θρησκείας, της οποίας το χριστιανικό τμήμα υπόσχεται, συν τοις μυρίοις άλλοις, να αντικαταστήσει τον Έλληνα Θεό Έρωτα με την κακόγουστη φάρσα της αντιφυσικής «Αγάπης»; Όχι. Εμείς οι Έλληνες, δεν προσκυνάμε ούτε τον λεγόμενο «Βαλεντίνο», ούτε το θλιβερό ζευγάρι των αποδήμων Ιουδαίων που πρότεινε πονηρά ο Χριστόδουλος σαν τάχα να ήταν οι.. δικοί μας (!!) «άγιοι». Το επικίνδυνο ωστόσο, δεν περιορίζεται τόσο στην κατάποση τέτοιου είδους σκευασμάτων, το επικίνδυνο είναι ότι γίνεται λυσσαλέα προσπάθεια (η οποία ειδικά στις ημέρες μας γίνεται περισσότερο εμφανής διότι βρίσκεται σε έξαρση), ώστε ν΄αντικατασταθεί ο Ορθός Λόγος που εκπηγάζει από την ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ που αποτελεί εν τέλει και το μεγαλύτερο επίτευγμα των προγόνων μας αληθινών Ελλήνων, από τον Παραληρηματικό Λόγο των, υποτίθεται, θεόπνευστων Ευαγγελίων. Με γνώμονα την επιδίωξη αυτή της αντικαταστάσεως, και με τη βοήθεια των υπόδουλων στην Βυζαντινή Εκκλησία Μ.Μ.Ε., έχουν τεθεί στο ίδιο επίπεδο οι παπάδες με τους κάθε είδους εκφραστές της επιστημονικής σκέψεως, με αποτέλεσμα όχι μόνο να γίνεται προσπάθεια εξισώσεως του παραληρήματος με την λογική, αλλά να προωθείται και η διαστροφική άποψη ότι οι αρρώστειες, οι σεισμοί, η ξηρασία, οι πλημμύρες κ.ο.κ. στέλνονται ως τιμωρία από τον Ιαχωβά, διότι δεν ακολουθούμε τις παρανοϊκές προσταγές του. Αισθανόμενοι ούτως ή άλλως αναγούλα με το να βλέπουμε τους πυρηνικούς (υποτίθεται) επιστήμονες της χώρας μας να σταυροκοπιούνται σαν αγράμματες τσεμπεροφορούσες χωριάτισσες και να φιλάνε το χέρι του τοποτηρητή του βυζαντινού σκότους, εμείς οι Έλληνες Εθνικοί, οι πραγματικοί Έλληνες του ΤΩΡΑ, γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά τι επεφύλαξε στην ανθρωπότητα το πολιτικό μοντέλο της Θεοκρατίας, την οποία ευαγγελίζεται Ο ΚΑΘΕ Χριστιανισμός, αλλά και τι επεφύλαξε στον Ελληνισμό η απαίσια κίτρινη σημαία με τον μαύρο δικέφαλο. Με πρόσχημα ακόμα και την μη προσέλευση στην κυριακάτικη λειτουργία για το γνωστό «αλληλούια», ή την εκφορά κάποιας φράσεως η οποία δεν ήταν.. συμβατή με τα «Ιερά Βιβλία» της χριστιανοσύνης, δικάσθησαν, βασανίσθησαν, και θανατώθησαν δισεκατομμύρια αθώοι άνθρωποι μέσα στους αιώνες. Σχεδόν σε όλη την ιστορική πορεία κατά την οποία ο Χριστιανισμός κυριαρχούσε, ο φόβος ήταν πάντα παρών για να τον συντροφεύει στην διατήρηση της κυριαρχίας του και στην πλήρη άρνηση των βασικών ανθρώπινων χαρακτηριστικών, ώστε η πορεία της ανθρωπότητος, από το ζωώδες προς το ανθρώπινο να αντιστραφεί, και ο άνθρωπος να οδεύει, στον σίγουρο για τον Χριστιανισμό, δρόμο της πιθηκοποιήσεως και αποβλακώσεως. Ο θεόδουλος “επιστήμων” Πασκάλ δεν είχε άλλωστε ενδοιασμό να μάς δηλώσει ότι πρέπει ΝΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΘΟΥΜΕ για μάς κάνει την χάρη το Άγιο Πνεύμα να επιλάμψει στα κεφάλια μας !! Έχουμε κάθε λόγο, ως Έλληνες Εθνικοί, δηλαδή Άνθρωποι προσανατολισμένοι προς το Φως, να αρνούμαστε αυτού του είδους την «πνευματική παρακαταθήκη» που υπόσχεται ο κατασκότεινος Χριστιανισμός: Μας προκαλεί αμέτρητη αηδία η δημιουργία του φοβικού όντος. Επίσης, έχουμε χρέος προς όλους αυτούς που υπήρξαν θύματα αυτής της τρομερής μηχανής πόνου, θανάτου και τρόμου, να καταδεικνύουμε διαρκώς την εγκληματική του φύση. Η μεγάλη έλξη που ασκεί ο μαζοχισμός και η βλακεία στους χαμερπείς ανθρώπους (το “αποβλακωθείτε” δίνει άλλωστε, όπως προείπαμε, ως βιοτική συνταγή ο χριστιανός “επιστήμων”) και η χοντρική πώληση του τρόμου, που επί αιώνες διατηρούσαν την κρατούσα Θρησκεία όχι μόνο μέσα στο «αδιαπέραστο», από τη κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό, μεταφυσικό της περίβλημα, αλλά και ως αντιπνευματικό καταλύτη, εκχυδαϊστή, και καπηλευτή των εθνικών μας καταπιστευμάτων, έχουν αρχίσει πλέον να είναι λίαν αναποτελεσματικές σαν εργαλεία εξουσιασμού. Η έμπρακτη, και εκ θεμελίων, ΑΚΥΡΩΣΗ του Εβραιοχριστιανισμού σε όλα τα επίπεδα και μέτωπα, αποτελεί το πρώτο βήμα προς τον φωτεινό Κόσμο των Ελλήνων, αλλά και των Αθανάτων Θεών που τους προστετεύουν ως έθνος. Η κατανίκηση του φόβου του θανάτου, της πηγής δηλαδή όλων των επιμέρους φοβικών συναισθημάτων, είναι που ακυρώνει ΟΛΕΣ τις δουλικές Θρησκείες, και συνάμα σηματοδοτεί τον πρώτο Ηράκλειο “άθλο” που πρέπει να κάνει η ανθρώπινη ύπαρξη για να καθαρθεί εσωτερικά, και, αν είναι διατεθειμένη, να πορευθεί στις ατραπούς του Σύμπαντος, να γνωρίσει τους Νόμους και τις αρχέγονες Δυνάμεις του, για να μπορέσει να ΔΡΑ πλέον ως αναπόσπαστο τμήμα της ζωντανής Φύσεως. Η ψυχική ένωση με τη Γενεσιουργό Αιτία και η πνευματική εξύψωση η οποία συνίσταται, κατ’αρχάς, στην διεύρυνση της αντιληπτικής ικανότητος, θα οδηγήσει τον μύστη στην επαφή με τους Ανώτερους Κόσμους. Εκεί θα μπορέσει να συναντήσει τα αφηρωισμένα προγονικά πνεύματα, σε μια υπαρξιακή κατάσταση διαχεόμενης διαφάνειας και συγκροτημένης συνειδήΑν η πνευματική ένδεια, και το διανοητικό τίποτα, τα δύο συστατικά που αποτελούν το πνευματικό σκοτάδι που λέγεται Χριστιανισμός, επαρκούσαν (μέσω της βίας τις περισσότερες φορές) για την (αναγκαστική, λόγω βίας) ψυχική ΠΛΗΡΩΣΗ του «σώματος του Χριστού», που φασιστικά καθυβρίζει όλη η ανθρωπότητα, σήμερα στην εποχή μας, μόνο αποστροφή μπορούν να προκαλέσουν τα συστατικά αυτά σε όσους έχουν την ελάχιστη ιστορική επίγνωση για την επιβολή του Χριστιανισμού, και συνάμα προσανατολίζονται προς τα βιο-ηθικά προτάγματα που χαρακτηρίζουν τον Ελληνικό Πολυθεϊσμό, την Εθνική μας Θρησκεία. Η απλή, απλούστατη, εξέταση των εορτασμών του Χριστιανισμού, συμπεριλαμβανομένης και της λεγόμενης «Ορθοδοξίας» παρά τις σοφιστίες των οπαδών της να θολώσουν τα ύδατα προβάλλοντας εαυτούς ως.. διαφορετικούς των υπολοίπων, είναι ικανή να πείσει και τον πλέον δύσπιστο, πλην καλοπροαίρετο, ότι ο ΣΥΜΠΑΣ ο Χριστιανισμός στερείται οποιασδήποτε πνευματικότητος. Τι είδους πνευματική ανέλιξη υπόσχεται άραγε ο εορτασμός για το κομμένο ακροβύστιο του εβραίου ηγέτη τους (“ακρωτηριασμό” αποκαλούσαν πολύ σωστά οι Ρωμαίοι νομοθέτες το τερατούργημα της περιτομής); Τι εορτάζουν όλοι αυτοί, Ιουδαίοι, Χριστιανοί και Μωαμεθανοί, με τον ακρωτηριασμό του σώματος, αν όχι την προσβολή της φυσικής διατάξεως και, ίσως, του ερωτισμού; Είμαστε σίγουροι ότι αν το ακρωτηριασμένο τμήμα επαρκούσε ποσοτικά, θα ξεραινόταν από το παπαδαριό, θα τριβόταν και θα επωλείτο ως θεραπευτικό «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Όπως συνέβη με τα ξύσματα των θαυματουργών εικόνων, όπως συνέβη με τα πριονίδια του «Τίμιου Σταυρού» που αν αθροισθούν σχηματίζουν όχι δύο δοκάρια, αλλά ολόκληρο σύμπλεγμα από ξύλινα κάστρα ή το Σινικό Τείχος σε ξύλινη μορφή. Γιατί θα πρέπει επίσης να υπομένουμε τα ξενόφερτα υποπροϊόντα της μισανθρωπικής αυτής ΜΙΑΣ ΚΑΤ’ΟΥΣΙΑΝ Θρησκείας, της οποίας το χριστιανικό τμήμα υπόσχεται, συν τοις μυρίοις άλλοις, να αντικαταστήσει τον Έλληνα Θεό Έρωτα με την κακόγουστη φάρσα της αντιφυσικής «Αγάπης»; Όχι. Εμείς οι Έλληνες, δεν προσκυνάμε ούτε τον λεγόμενο «Βαλεντίνο», ούτε το θλιβερό ζευγάρι των αποδήμων Ιουδαίων που πρότεινε πονηρά ο Χριστόδουλος σαν τάχα να ήταν οι.. δικοί μας (!!) «άγιοι». Το επικίνδυνο ωστόσο, δεν περιορίζεται τόσο στην κατάποση τέτοιου είδους σκευασμάτων, το επικίνδυνο είναι ότι γίνεται λυσσαλέα προσπάθεια (η οποία ειδικά στις ημέρες μας γίνεται περισσότερο εμφανής διότι βρίσκεται σε έξαρση), ώστε ν΄αντικατασταθεί ο Ορθός Λόγος που εκπηγάζει από την ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ που αποτελεί εν τέλει και το μεγαλύτερο επίτευγμα των προγόνων μας αληθινών Ελλήνων, από τον Παραληρηματικό Λόγο των, υποτίθεται, θεόπνευστων Ευαγγελίων. Με γνώμονα την επιδίωξη αυτή της αντικαταστάσεως, και με τη βοήθεια των υπόδουλων στην Βυζαντινή Εκκλησία Μ.Μ.Ε., έχουν τεθεί στο ίδιο επίπεδο οι παπάδες με τους κάθε είδους εκφραστές της επιστημονικής σκέψεως, με αποτέλεσμα όχι μόνο να γίνεται προσπάθεια εξισώσεως του παραληρήματος με την λογική, αλλά να προωθείται και η διαστροφική άποψη ότι οι αρρώστειες, οι σεισμοί, η ξηρασία, οι πλημμύρες κ.ο.κ. στέλνονται ως τιμωρία από τον Ιαχωβά, διότι δεν ακολουθούμε τις παρανοϊκές προσταγές του. Αισθανόμενοι ούτως ή άλλως αναγούλα με το να βλέπουμε τους πυρηνικούς (υποτίθεται) επιστήμονες της χώρας μας να σταυροκοπιούνται σαν αγράμματες τσεμπεροφορούσες χωριάτισσες και να φιλάνε το χέρι του τοποτηρητή του βυζαντινού σκότους, εμείς οι Έλληνες Εθνικοί, οι πραγματικοί Έλληνες του ΤΩΡΑ, γνωρίζουμε επίσης πολύ καλά τι επεφύλαξε στην ανθρωπότητα το πολιτικό μοντέλο της Θεοκρατίας, την οποία ευαγγελίζεται Ο ΚΑΘΕ Χριστιανισμός, αλλά και τι επεφύλαξε στον Ελληνισμό η απαίσια κίτρινη σημαία με τον μαύρο δικέφαλο. Με πρόσχημα ακόμα και την μη προσέλευση στην κυριακάτικη λειτουργία για το γνωστό «αλληλούια», ή την εκφορά κάποιας φράσεως η οποία δεν ήταν.. συμβατή με τα «Ιερά Βιβλία» της χριστιανοσύνης, δικάσθησαν, βασανίσθησαν, και θανατώθησαν δισεκατομμύρια αθώοι άνθρωποι μέσα στους αιώνες. Σχεδόν σε όλη την ιστορική πορεία κατά την οποία ο Χριστιανισμός κυριαρχούσε, ο φόβος ήταν πάντα παρών για να τον συντροφεύει στην διατήρηση της κυριαρχίας του και στην πλήρη άρνηση των βασικών ανθρώπινων χαρακτηριστικών, ώστε η πορεία της ανθρωπότητος, από το ζωώδες προς το ανθρώπινο να αντιστραφεί, και ο άνθρωπος να οδεύει, στον σίγουρο για τον Χριστιανισμό, δρόμο της πιθηκοποιήσεως και αποβλακώσεως. Ο θεόδουλος “επιστήμων” Πασκάλ δεν είχε άλλωστε ενδοιασμό να μάς δηλώσει ότι πρέπει ΝΑ ΑΠΟΒΛΑΚΩΘΟΥΜΕ για μάς κάνει την χάρη το Άγιο Πνεύμα να επιλάμψει στα κεφάλια μας !! Έχουμε κάθε λόγο, ως Έλληνες Εθνικοί, δηλαδή Άνθρωποι προσανατολισμένοι προς το Φως, να αρνούμαστε αυτού του είδους την «πνευματική παρακαταθήκη» που υπόσχεται ο κατασκότεινος Χριστιανισμός: Μας προκαλεί αμέτρητη αηδία η δημιουργία του φοβικού όντος. Επίσης, έχουμε χρέος προς όλους αυτούς που υπήρξαν θύματα αυτής της τρομερής μηχανής πόνου, θανάτου και τρόμου, να καταδεικνύουμε διαρκώς την εγκληματική του φύση. Η μεγάλη έλξη που ασκεί ο μαζοχισμός και η βλακεία στους χαμερπείς ανθρώπους (το “αποβλακωθείτε” δίνει άλλωστε, όπως προείπαμε, ως βιοτική συνταγή ο χριστιανός “επιστήμων”) και η χοντρική πώληση του τρόμου, που επί αιώνες διατηρούσαν την κρατούσα Θρησκεία όχι μόνο μέσα στο «αδιαπέραστο», από τη κριτική σκέψη και τον ορθολογισμό, μεταφυσικό της περίβλημα, αλλά και ως αντιπνευματικό καταλύτη, εκχυδαϊστή, και καπηλευτή των εθνικών μας καταπιστευμάτων, έχουν αρχίσει πλέον να είναι λίαν αναποτελεσματικές σαν εργαλεία εξουσιασμού. Η έμπρακτη, και εκ θεμελίων, ΑΚΥΡΩΣΗ του Εβραιοχριστιανισμού σε όλα τα επίπεδα και μέτωπα, αποτελεί το πρώτο βήμα προς τον φωτεινό Κόσμο των Ελλήνων, αλλά και των Αθανάτων Θεών που τους προστετεύουν ως έθνος. Η κατανίκηση του φόβου του θανάτου, της πηγής δηλαδή όλων των επιμέρους φοβικών συναισθημάτων, είναι που ακυρώνει ΟΛΕΣ τις δουλικές Θρησκείες, και συνάμα σηματοδοτεί τον πρώτο Ηράκλειο “άθλο” που πρέπει να κάνει η ανθρώπινη ύπαρξη για να καθαρθεί εσωτερικά, και, αν είναι διατεθειμένη, να πορευθεί στις ατραπούς του Σύμπαντος, να γνωρίσει τους Νόμους και τις αρχέγονες Δυνάμεις του, για να μπορέσει να ΔΡΑ πλέον ως αναπόσπαστο τμήμα της ζωντανής Φύσεως. Η ψυχική ένωση με τη Γενεσιουργό Αιτία και η πνευματική εξύψωση η οποία συνίσταται, κατ’αρχάς, στην διεύρυνση της αντιληπτικής ικανότητος, θα οδηγήσει τον μύστη στην επαφή με τους Ανώτερους Κόσμους. Εκεί θα μπορέσει να συναντήσει τα αφηρωισμένα προγονικά πνεύματα, σε μια υπαρξιακή κατάσταση διαχεόμενης διαφάνειας και συγκροτημένης συνειδήσεως. Ο εντέχνως καλλιεργημένος διαχωρισμός ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή, άλλο ένα «επίτευγμα» της δυϊστικής σκέψεως του Εβραιοχριστιανισμού, που φορτώνει στο σώμα όλες τις ενοχές και σημαδεύει με το πυρωμένο σίδερο της ταπεινώσεως την ψυχή, κράτησε αιχμάλωτα τα ανθρώπινα πνεύματα σ΄ ένα σαθρό δίλημμα: με την ταπεινωμένη ψυχή ή με το αμαρτωλό σώμα; Αυτό το ψευδές δίλημμα, ψεύτικο όπως και η κοσμοθεωρία που το γέννησε, οι Έλληνες το είχαν ξεπεράσει προτάσσοντας: το υγιές σώμα και την προσανατολισμένη στο Φως ψυχή, ως αδιάσπαστη ενότητα η οποία ΔΡΑ κατά τη διάρκεια του βίου, όχι για να κερδίσει την εύνοια κάποιου φανταστικού «ουράνιου αφέντη» αλλά για να γνωρίσει το πώς θα καταστήσει την συνείδηση ΕΝΕΡΓΗ και μετά την έλευση του βιολογικού θανάτου. Όπως έπρατταν οι πρόγονοί τους που ποτέ δεν άφησαν αυτή τη Γη, όπως το είπε πολύ όμορφα και ο Σηάτλ, αρχηγός του έθνους των Ινδιάνων Ντουάμις, δύο περίπου αιώνες πριν: «Όταν ο ερυθρόδερμος χαθεί και η ανάμνηση της φυλής μου θα έχει γίνει ένας μύθος για τον λευκό, αυτές οι ακτές θα πάλλονται ακόμη από τους αόρατους νεκρούς της φυλής μου. Και όταν τα παιδιά των παιδιών σας νομίζουν πως είναι μόνα στα χωράφια, στα μαγαζιά, στα καταστήματα, στον αυτοκινητόδρομο, δεν θα είναι μόνα. Σ΄ ολόκληρη τη Γη, δεν υπάρχει ούτε ένα μέρος που ν΄ανήκει πραγματικά στην μοναξιά. Ακόμα και τα βράχια στην σιωπηλή ακτή, που μοιάζουν νεκρά και βουβά κάτω από τον καυτερό ήλιο, δονούνται από την ανάμνηση συγκλονιστικών γεγονότων συνδεδεμένων με την ζωή του λαού μου κι ακόμα κι αυτή η σκόνη που πάνω της πατάτε, ανταποκρίνεται με περισσότερη αγάπη στα δικά μας βήματα, παρά στα δικά σας γιατί έχει εμπλουτισθεί με την σκόνη των προγόνων μας, και τα γυμνά μας πόδια νιώθουν αυτό το θερμό άγγιγμα. Οι γενναίοι μας που χάθηκαν, οι αγαπημένες μητέρες, οι χαρούμενες, ανέμελες παρθένες κι ακόμα και τα παιδιά που έζησαν και χάρηκαν για λίγο εδώ, αγαπάνε πάντα αυτές τις μελαγχολικές ερημιές και το σούρουπο τις γεμίζουν με τις σκιές των πνευμάτων που επιστρέφουν. Τις νύχτες, όταν οι δρόμοι των πόλεων και των χωριών σας βουβαίνονται, και τους νομίζετε έρημους, σ΄αυτούς θα συνωστίζονται τα πλήθη εκείνων που επιστρέφουν και που κάποτε τους γέμιζαν, και που εξακολουθούν να αγαπάνε αυτή την όμορφη Γη. Ποτέ δεν θα είναι μόνος ο λευκός. Γιατί οι νεκροί δεν είναι ανίσχυροι. Νεκροί είπα; Δεν υπάρχει θάνατος, παρά μόνο μια αλλαγή Κόσμων."
Καλωσήλθατε στο 34ο τεύχος του ΔΙΙΠΕΤΟΥΣ, και καλή ανάγνωση. Θα ξαναλάμψει ο πραγματικός Ήλιος, αδέλφια.