Το παρακάτω κείμενο προσπαθεί να ερμηνεύσει την έννοια του ΕΠΕΑΕΚ 
στα ελληνικά Πανεπιστήμια και να αποκαλύψει τον ρόλο που καλείται 
να παίξει στη Φιλοσοφική.
                     ****************************

Το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εκπαίδευσης και Αρχικής Επαγγελματικής 
Κατάρτισης είναι ένα από τα ‘‘δώρα’’ της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με 
το β΄ πακέτο Ντελόρ. Είναι ένα κοινοτικό πρόγραμμα ύψους πολλών 
δισεκατομμυρίων, από το οποίο χρηματοδοτούνται Σχολές ,Τμήματα 
και Μεταπτυχιακά για να παράσχουν το κατάλληλο ‘‘έργο’’.

Ποιο είναι αυτό το έργο;

Η εντονότερη και μεγαλύτερη από ποτέ διασύνδεση των ΑΕΙ και των ΤΕΙ 
με τις επιχειρήσεις και την αγορά μέσα από την πρακτική άσκηση 
φοιτητών και την αξιολόγηση του παραγόμενου αποτελέσματος 
από ειδικούς ιδιώτες μάνατζερ που τοποθετούνται για να επιτελέσουν 
αυτήν την ‘‘ευγενική’’ δουλειά.

Τι σημαίνουν αυτά για μας εδώ στη Φιλοσοφική;

Ήδη εφαρμόζονται στο Γαλλικό, το Αγγλικό και το Ψυχολογικό 
Πιλοτικά Επιχειρησιακά Προγράμματα Σπουδών (π.χ. ΠΕΠΣΑ στο Αγγλικό), 
δηλ. έχουν αναμορφωθεί τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων, 
όχι με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες των φοιτητών, 
αλλά με τα σχέδια των καθηγητών τους και τις προτιμήσεις 
των επιχειρήσεων. Οι σπουδές προσανατολίζονται τώρα με βάση 
τους νόμους της αγοράς. Περισσότερη Διδακτική, χρήση οπτικοακουστικών 
μέσων, Η/Υ, έρευνες-γκάλοπ και ταυτόχρονα λιγότερη Ιστορία 
και λιγότερο Πολιτισμό.
Στο Φιλολογικό λειτουργεί από φέτος Μεταπτυχιακό στη Διδακτική, 
όπου οι 20 εισακτέοι πληρώνονται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου 
και πραγματοποιούν έρευνα με τις υποδείξεις του Τμήματος, 
δηλ. βγάζουν όλη τη χαμαλοδουλειά των καθηγητών μετ΄ αποδοχών! 
Το ΕΠΕΑΕΚ υπάρχει για να επιβλέπει τις διαδικασίες της ‘‘έρευνας’’ 
και σε περίπτωση που δεν θα βγουν τα κατάλληλα αποτελέσματα, 
θα πάψει φυσικά η Ε.Ε. να δίνει χρήματα.

Θα μπορούσε να ισχυριζόταν κανείς, ότι εφόσον τα ΑΕΙ αντιμετωπίζουν 
οικονομικά προβλήματα είναι καλό να χρηματοδοτούνται τέτοια 
προγράμματα μέσω του ΕΠΕΑΕΚ. Οι συνένοχοι σ΄αυτό το μεγάλο κόλπο 
που λέγεται ΕΠΕΑΕΚ μας λένε τα εξής:

Μύθος 1ος: Τα ΕΠΕΑΕΚ βοηθάνε τα Τμήματα να αντεπεξέλθουν στα 
οικονομικά τους προβλήματα.

-Τα ΑΕΙ δεν έχουν κανένα οικονομικό πρόβλημα. Με την παρουσία 
των επιχειρήσεων μέσα στα ιδρύματα εδώ και 5 χρόνια έχουν συσσωρευτεί 
τεράστια κέρδη όχι μόνο στις τσέπες των μεγαλοκαθηγητάδων. Π.χ. το 
ΕΜΠ Α.Ε. κάνει τζίρο πολλά δισεκατομμύρια δρχ., που θα ζήλευαν 
και οι πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις του χρηματιστηρίου!
Τα προγράμματα αυτά αποκρύπτουν φυσικά ότι πίσω από το καθένα 
κρύβονται ιδιώτες μάνατζερ, οι οποίοι αξιολογούν τα παραγόμενα 
αποτελέσματα και ελέγχουν τη ροή των χρημάτων. Μετατρέπονται δηλαδή 
τα ΑΕΙ και ΤΕΙ σε μικρές ανταγωνιστικές επιχειρήσεις που διέπονται 
από τους νόμους της αγοράς. Και φυσικά ένας από τους νόμους της 
αγοράς είναι πως ό,τι δεν πουλάει (π.χ. θεωρητικά μαθήματα) πετιέται 
έξω. Επιπλέον ανοίγει ο δρόμος της αξιολόγησης των ΑΕΙ από τις 
επιχειρήσεις, γεγονός που έρχεται να στηρίξει και ο άθλιος θεσμός 
των Γραφείων Σταδιοδρομίας.

Μύθος 2ος: Τα ΕΠΕΑΕΚ σε βοηθάνε να βρεις δουλειά ως απόφοιτος.

-Κάθε άλλο! Τα ΕΠΕΑΕΚ τινάζουν στον αέρα τα λιγοστά εργασιακά 
δικαιώματα των αποφοίτων, όχι μόνο γιατί ευνοείται μία ισχνή μειοψηφία
που ‘‘καταφέρνει’’ να μπει σ΄ αυτά, αλλά κυρίως γιατί προσανατολίζουν 
τα προγράμματα σπουδών στην ιδιωτική παραπαιδεία των φροντιστηρίων 
και όχι στο δημόσιο σχολείο. 

Μύθος 3ος: Τα ΕΠΕΑΕΚ κατοχυρώνουν την ελεύθερη διεξαγωγή έρευνας, 
σέβονται τις κοινωνικές ευαισθησίες και προάγουν τα δημοκρατικά 
και ευρωπαϊκά ιδεώδη.

-Κάθε επιχείρηση για να δουλέψει χρειάζεται πειθαρχία, τάξη 
και ασφάλεια. Πετιέται δηλαδή στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι είχε 
σχέση με το Πανεπιστημιακό ’συλο, μπαίνουν στις σχολές σεκιουριτάδες,
θεσπίζεται Πανεπιστημιακή Αστυνομία, ψηφίζονται Εσωτερικοί Κανονισμοί 
Λειτουργίας και παρακάμπτονται τα φοιτητικά δικαιώματα. Δεν είναι 
τυχαία η απόπειρα ψήφισης Ε.Κ.Λ. στο Ε.Μ.Π. (Σεπτέμβρης ΄97) 
και το Α.Π.Θ. (Απρίλης ΄98), γεγονότα βέβαια που συνάντησαν τη 
δυναμική αντίδραση των φοιτητών. Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών έκανε την 
εμφάνισή της στην αρχή της περασμένης χρονιάς η Πανεπιστημιακή 
Αστυνομία με πρόσχημα να προστατέψει τον Υμηττό από τους υλοτόμους, 
στην ουσία όμως να προστατέψει τα πανάκριβα μηχανήματα που έχουν 
εγκατασταθεί στη Φυσικομαθηματική Σχολή. Και αυτή η πρόκληση 
αντιμετωπίστηκε άμεσα με κατάληψη της Φιλοσοφικής και γραπτή 
δέσμευση του Πρύτανη ότι αναστέλλεται η λειτουργία της Π.Α. 
Κάτι ανάλογο συνέβη και τον περασμένο Μάη στο Α.Π.Θ., αλλά οι 
φοιτητές ακύρωσαν στην πράξη κάθε προσπάθεια άρσης του Πανεπιστημιακού
Ασύλου.

Μύθος 4ος: Τα ΕΠΕΑΕΚ βρίσκουν απασχόληση για τους φοιτητές.

-Από τη χρηματοδότηση πληρώνεται πρώτα ο εργοδότης, μετά ο υπάλληλος 
που εποπτεύει τους ασκούμενους, και τέλος ο καθηγητής που στέλνει 
τους φοιτητές. Εάν περισσέψουν χρήματα από το κονδύλι, θα πάρουν 
και οι φοιτητές κάποια ψίχουλα προς αντάλλαγμα της φτηνής μαύρης 
εργασίας που θα προσφέρουν.

                   *ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΤΑ ΕΠΕΑΕΚ

+Να απαιτήσουμε ανοιχτή δωρεάν έρευνα πριν και μετά το πτυχίο

+Να μην αφήσουμε τις επιχειρήσεις να φράξουν το δρόμο για το μέλλον μας

+Να ακυρώσουμε κάθε σχέδιο κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου 
και ψήφισης αντιδραστικών κανονισμών

+Να μην δεχτούμε να μας αξιολογούν οι μάνατζερ ως ‘‘χρήσιμους-
άχρηστους’’, ‘‘παραγωγικούς- μη παραγωγικούς’’.