«Τμήμα Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας Α.Π.Θ.: το Τμήμα που σκοπό 
έχει να διαδώσει τον πολιτισμό και τη γλώσσα των Γερμανών, 
που συγκεντρώνει τους ‘‘μύστες’’ της γερμανικής κουλτούρας, 
με μεγάλες προοπτικές επαγγελματικής καριέρας χάρις την οικονομική 
παντοδυναμία της Γερμανίας στην Ευρώπη» 

...αυτό το παραμύθι φτάνει γρήγορα στο τέλος του. Γιατί, πέρα από 
τα σχήματα που πλάθουν οι καθηγητές για να κολακεύουν τον εαυτό τους 
και εμάς, είναι φανερό ότι το Γερμανικό πόρρω απέχει του παραδείσου. 
Από τα ομοιόμορφα μαθήματα, τις τυπολογίες, τις άχρωμες παραδόσεις, 
τους ξέφρενους εξεταστικούς ρυθμούς, τον καθηγητικό μονόλογο, τον 
επιστημονισμό, τις ατέλειωτες βιογραφίες, την παπαγαλία, εμείς, 
οι Δον Κιχώτες της Γερμανικής Φιλολογίας περνάμε στο μέλλον της 
εργασιακής αβεβαιότητας. Γιατί η ανεργία, η υποαπασχόληση, 
η εργασιακή περιπλάνηση και η εκμετάλλευση των φροντιστηριάρχων μας 
περιμένουν μόλις πάρουμε το Πτυχίο.

Παρ΄ όλο που οι ανάγκες της εκπαίδευσης σε καθηγητές είναι τεράστιες, 
το Υπουργείο συνεχίζει την πολιτική των ελάχιστων διορισμών 
και την πρόσληψη αναπληρωτών και ωρομίσθιων. Μετά την παταγώδη 
αποτυχία του διαγωνισμού της ‘‘ντροπής’’ κατέρρευσαν ο μύθος 
της αξιοσύνης (βλ.θέματα-μαϊμού), ο μύθος των ευθυνών 
της επετηρίδας ως υπεύθυνη για την αδιοριστία και ο μύθος 
των ανάξιων εκπαιδευτικών.

          ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;
    
                       τα μεταπτυχιακά! 

Εδώ και 4 χρόνια λειτουργεί Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών 
Σπουδών* (Γαλλικό, Γερμανικό και Ιταλικό). Ωστόσο η λειτουργία του 
(2 έτη σπουδών, ειδικεύσεις στην Κοινωνιογλωσσολογία και τη Διδακτική,
300.000 δρχ δίδακτρα το χρόνο, 10 εισακτέοι) δεν ικανοποιούσε 
τους υπευθύνους και έτσι είχε αρχίσει μία συζήτηση για την 
αναμόρφωση του προγράμματος, συζήτηση που καμία σχέση δεν είχε φυσικά 
με τις ανάγκες και τα προβλήματά μας. Φέτος λοιπόν το Δ.Π.Μ.Σ. 
ξεκινά δυναμικά τη λειτουργία του αναμορφωμένο. Συμμετέχει εκτός 
των 3 ξενογλώσσων, το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Η/Υ, αυξάνεται 
ελάχιστα ο αριθμός των εισακτέων, αυξάνονται οι ειδικεύσεις και 
αλλάζει ο τρόπος εισαγωγής (οι υποψήφιοι καλούνται μεταξύ των άλλων 
να υποστηρίξουν προφορικά εντός 24 ωρών προσχέδιο εκπόνησης εργασίας 
πάνω σε κάποιο τυχαίο θέμα, πράγμα που δεν έχει διδαχτεί σε κανένα 
από τα μετέχοντα τμήματα σε προπτυχιακό επίπεδο.)

Αυτές είναι οι αποφάσεις τους. Επειδή, όμως, όπου ακούμε πολλά κεράσια, 
καλύτερα να κρατάμε μικρό καλάθι, είναι καλό να δούμε 
αν πραγματικά η θέσπιση μεταπτυχιακών είναι προς το συμφέρον μας.

              ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, 
                       ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΤΑ ΕΠΙΤΕΙΝΟΥΝ!

›ΔΕΝ ΛΥΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Αντίθετα, δημιουργούν διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικά 
συμφέροντα στους αποφοίτους. Γιατί όσοι -ελάχιστοι, καθ΄ ότι έχουν 
κλειστό αριθμό, και συνήθως οι ‘‘γνωστοί’’ των καθηγητών, καθ΄ ότι 
επιλέγονται με ‘‘διαφανείς διαδικασίες’’ (βλ. προσωπική συνέντευξη 
και βαθμούς σε επιμέρους μαθήματα)- αποκτήσουν μεταπτυχιακό τίτλο, 
υποτίθεται ότι έχουν και περισσότερα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό δεν 
σημαίνει ότι αυτοί θα δουλεύουν με καλύτερους όρους, αλλά ότι όλοι 
οι υπόλοιποι θα δουλεύουν με ακόμη χειρότερους. ’λλωστε με ή χωρίς 
Διδακτική των ‘‘ζωντανών γλωσσών’’(!), με ή χωρίς μεταπτυχιακό, η 
πολιτική των κυβερνήσεων, οι θέσεις εργασίας και οι πιθανότητες 
αξιοπρεπούς απασχόλησης, παραμένουν ίδιες.

›ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΛΙΜΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Τη στιγμή που τα συμφέροντα όλων μας είναι κοινά και μόνο συλλογικά 
μπορούμε να τα διασφαλίσουμε, ρυθμίσεις όπως τα μεταπτυχιακά -αλλά 
και άλλα ‘‘φρούτα’’ όπως κλειστά σεμινάρια, πιστωτικές μο-
*********************************************************************
*Ο Σ. Φ. Γερμανικού με αλλεπάλληλες Γ.Σ. και διαμαρτυρίες τοποθετήθηκε
κριτικά στη λειτουργία του Δ.Π.Μ.Σ. και πρότεινε τουλάχιστον κατάργηση
των διδάκτρων, γεγονός που αγνοήθηκε πλήρως από τη Διοικούσα Επιτροπή.
*********************************************************************
νάδες, συμμετοχή σε συνέδρια...- δημιουργούν την πλαστή εικόνα ότι 
ο καθένας είναι ανταγωνιστής του άλλου, ότι μόνο όποιος πατήσει επί 
πτωμάτων θα τα καταφέρει και μας οδηγούν στο να χωθούμε στα βιβλία μας, 
να κυνηγάμε ‘‘προσόντα’’ και ‘‘παραπροσόντα’’, να γλύφουμε τους 
υψηλότερα ιστάμενους και οτιδήποτε άλλο βάζει ο νους μας εκτός από τη 
συλλογικότητα και τον κοινό αγώνα. 
Προσπαθούν μ΄ αυτόν τον τρόπο να μας κατακερματίσουν, έτσι ώστε, 
στρεφόμενοι ο ένας εναντίον του άλλου, να ξεχάσουμε τα δικαιώματά μας, 
να ξεχάσουμε ποιος πραγματικά ευθύνεται για το μαύρο μας μέλλον 
και να μην αντιδρούμε όταν ετοιμάζουν τα καινούργια τους σχέδια.

 ›ΑΦΑΙΡΟΥΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ 

Σε πολλά από τα Τμήματα που έχουν θεσπίσει μεταπτυχιακά, εργασιακά 
δικαιώματα που άλλοτε αντιστοιχούσαν στο πτυχίο ‘‘μεταφέρθηκαν’’ στο 
μεταπτυχιακό τίτλο καθιστώντας τα πτυχία των προπτυχιακών εντελώς 
άχρηστα. Αυτό συμβαίνει π.χ. στο Ψυχολογικό Τμήμα, όπου ένας 
πτυχιούχος δεν μπορεί καν να θεωρηθεί ψυχολόγος εάν δεν πάρει μία 
από τις ειδικότητες που προσφέρονται μόνο στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα 
και είναι ‘‘ανοιχτές’’ μόνο για το 20% των πτυχιούχων. Αντίστοιχα, 
στα καθ΄ ημάς οι κάτοχοι μεταπτυχιακού τίτλου δεν θα προορίζονται 
μόνο για ακαδημαϊκή καριέρα, αλλά θα καλούνται να καλύψουν τις 
ελάχιστες θέσεις μονίμων καθηγητών Γερμανικών που το ΥΠΕΠΘ καθορίζει!  

›ΥΠΟΤΑΣΣΟΥΝ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΥΣΕΙΣ 
ΤΩΝ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ

Με τις αλλαγές που επιχειρούνται στα Προγράμματα Σπουδών των Τμημάτων 
προστίθενται μαθήματα, άχρηστα για τους προπτυχιακούς-πολύ χρήσιμα ως 
και προαπαιτούμενα για την ειδίκευση στο μεταπτυχιακό. Επίσης με τις 
πρόσφατες αλλαγές ονομάτων των ξενόγλωσσων Τμημάτων στην Αθήνα 
(π.χ. Τμήμα Γερμανικών Σπουδών), το πτυχίο χάνει κάθε σημασία κατοχής 
γνώσεων της γλώσσας και δυνατότητα διδασκαλίας της και περιορίζεται 
στην πιστοποίηση παρακολούθησης των μαθημάτων. Η διάρθρωση Τμημάτων 
σε τομείς γίνεται αποκλειστικά με βάση τις κατευθύνσεις των κλειστών 
-πάντα- μεταπτυχιακών.

›ΥΠΟΒΑΘΜΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΠΡΟΠΤΥΧΙΑΚΟ ΚΥΚΛΟ ΣΠΟΥΔΩΝ

Τα τέσσερα πρώτα έτη αντιμετωπίζονται ως προθάλαμος για τα 
μεταπτυχιακά. Έτσι δίνεται το βάρος σε ό,τι προσαρμόζεται στις 
ανάγκες των μεταπτυχιακών σπουδών, αλλά και ολόκληρα γνωστικά 
αντικείμενα που θα μπορούσαν να διδάσκονται στον προπτυχιακό κύκλο 
μεταφέρονται στο μεταπτυχιακό (π.χ. Η/Υ). Επιπλέον, όλοι οι φραγμοί 
που θεσπίζονται (πτυχιακές εργασίες, υποχρεωτικές δημοσιεύσεις, 
προαπαιτούμενα, παρουσίες, αλυσίδες μαθημάτων) αποσκοπούν στη 
σκλήρυνση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την αποθάρρυνση 
πτυχιούχων να προσπαθήσουν να μπουν στο μεταπτυχιακό.

›ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟ ΝΟΜΟ ΣΟΥΦΛΙΑ (2083/92) 

Παρά το μεγαλειώδες πανεκπαιδευτικό κίνημα της τριετίας ΄90-΄92 
(που ανάγκασε τον Υπουργό Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλο να παραιτηθεί),
οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν κάποιες από τις διατάξεις του Ν.2083/92, 
οι οποίες δεν είχαν μπει για τα καλά στο στόχαστρο των φοιτητών και 
κανείς δεν πίστευε τότε ότι θα διαμορφωνόταν η σημερινή κατάσταση. 
’λλωστε πολλοί Υπουργοί διαβεβαίωναν το ‘‘δωρεάν’’ χαρακτήρα των 
μεταπτυχιακών και την ‘‘ελεύθερη’’ πρόσβαση σ΄ αυτά. Αυτό το 
ιδεολόγημα-απάτη της ελεύθερης πρόσβασης δυστυχώς παραπλανεί πολλούς 
ακόμη και σήμερα. Ακόμη κι αν έμπαινε στα μεταπτυχιακά ο οποιοσδήποτε,
ελάχιστοι θα μπορούσαν να αντέξουν το κόστος των δύο -τουλάχιστον- 
επιπλέον ετών. 

                  ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να υπονομεύσουμε τον άθλιο χαρακτήρα 
των μεταπτυχιακών και να περιφρουρήσουμε όσα δικαιώματα απορρέουν 
ακόμη από το πτυχίο μας. 

**Να μην δεχτούμε καμία αλλαγή του Προγράμματος Σπουδών 
που θα εξυπηρετεί μεταπτυχιακά σχέδια. 

**Να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή φραγμών στη συνέχιση των σπουδών μας 
(βλ. αποβολή από τις εξετάσεις ΄96, αλυσίδες στη γερμ. γλώσσα ΄97). 

**Δεν χρειαζόμαστε κλειστές περιοχές μονομερών γνώσεων για λίγους 
και εκλεκτούς, αλλά 
            ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ.