De inspirator van Bill McCartney was dominee James Ryle, die dit idee wel genegen was en aanvaardde plaats te nemen in de raad van bestuur van de louter mannelijke 'promise keepers'. Mannen van alle kerken zouden worden benaderd om zo één grote christelijke broederschap te vormen die zich hield aan wat Ryle en McCartney noemen de 'zeven grondgeloften van christelijke mannen'.

Zo werden ze de 'Beloftehouders' : met 72 leden in 1990, met meer dan anderhalf miljoen leden in Amerika in 1997 en nog een klein miljoen in de rest van de wereld ! Via het weekblad 'New Man Magazine' en andere publicaties die werden verspreid door dominee Ryle, groeide de aanhang.

De beloftehouders houden er zéér eigenaardige geloofsstandpunten op na :

- Elke christelijke kerk is okee, zolang ze maar de Beloftehouders erkent als de ware door Gods Heilige Geest geïnspireerde kracht om eenheid en vrede in de wereld (ook via politieke weg !) te herstellen.

- Vrouwen waren geen apostelen, en kunnen dus nooit Beloftehouders worden : zij werden slechts uit de rib van de man genomen om de man te dienen en kinderen te werpen. Intussen moet de Beloftehouder wél op huiselijk gebied de beslissingen nemen na raadpleging van zijn vrouw, maar enig recht om te beslissen (of om uit huis te werken, of er 'niet-christelijke' vriendinnen op na te houden) heeft ze niét.

- Muziek is de oermanier om God te dienen, er worden dus grote geregelde zangmanifestaties gehouden om de Heer te prijzen. In dit verband benadrukte dominee Ryle in een recente toespraak dat The Beatles door God gezonden zijn om de jeugd in de jaren '60 te sensibiliseren, zodat ze vandaag bewuste Beloftehouders kunnen worden... The Beatles, Fleetwood Mac, en nog wat andere rockgroepen zijn door God gezonden.

- Mannen die Beloftehouder worden kunnen lid blijven van hun eigen kerk, maar slechts in zoverre die geen tijd in beslag neemt die anders naar de Beloftehouders zou gaan. De 'rijpere' Beloftehouder komt er dus vroeg of laat wel achter dat enkel de bijeenkomsten van de Beloftetehouders zélf zaligmakend zijn, en niét die van zijn kerk.

- Beloftehouders zijn verplicht een zeer nauwe en persoonlijke band op te bouwen met minstens vijf àndere Beloftehouders. Hoewel het gezin de belangrijkste hoeksteen is van het christelijke leven, is de tijd die Beloftehouders als mannen met elkààr opbouwen nog belangrijker. Soms leidt dit tot echtscheidingen, wat dan jammer is, maar het is dan de wil van God...

- De band die Beloftehouders met elkaar opbouwen moet 'op termijn' ertoe leiden dat Beloftehouders doordringen tot de toplagen van de industriële en politieke maatschappij : de Beloftehouders winden er geen doekjes om dat het hùn taak is om via politieke en bedrijfskundige weg de touwtjes wereldwijd in handen te nemen.

Ergens kunnen we stellen dat de Beloftheouders, die thans nog maar een honderdtal leden kennen in Vlaanderen, een elitaire organisatie is van ambitieuze mannen die hun impact op de maatschappij groter achten dan wélk goed dan ook, en dat door de kennis en interpretatie van slechts een zestiental Bijbelverzen waaruit ze concluderen Gods zegen te hebben.

Ledenwerving gebeurt voornamelijk binnen de vrije protestantse kerken waar individuen elkaar trachten te overtuigen van het nieuwe gelijk. Bij die ledenwerving worden specifiek de managers, bedrijfsleiders en politiek geëngageerde kerkleden als eerste benaderd aangezien wereldmacht via politieke en economische krachten een (ongeschreven) hoofddoel is.

Adres in België = officieel niet beschikbaar, de v.z.w. 'Vrienden van de Beloftehouders' is in oprichting. Een 'niet officieel' adres van één der ledenwervers in België verschijnt eerstdaags op deze pagina.