DOKUMENTI: 
KAKO JE AMFILOHIJE ZAHTIJEVAO DA SE BRISE DOKUMENT O AUTOKEFALNOSTI CPC

Krivotvorite, Vasa svetosti

   Kad poslanici SNP-a u crnogorskom parlamentu tvrde da su Crnogorsku autokefalnu crkvu anatemisale sve pravoslavne crkve u svijetu, predsjedavajuci obicno vjestim manevrom izbjegne da pruzi mogucnost nekome od drugomislecih narodnih predstavnika da im postavi najjednostavnije pitanje: Koja? Koje su to, zaista, pravoslavne crkve anatemisale Crnogorsku? Sta je to anatema i da li se njome moze prosto mahati, kao odlukom mjesne zajednice? 
    Anatema, navodno stavljena na Crnogorsku pravoslavnu crkvu, cista je i beznadezna izmisljotina srpskog crkvenog vodjstva. To sto poslanici jedne parlamentarne partije dozvoljavaju sebi toliki stepen blamaze i neobavijestenosti i nije neko cudo, s obzirom na cinjenicu da se i najuticajniji dio vlasti, najmanje jednom
mjesecno, pred pismenim svijetom bruka onom, po besmislu cuvenom izjavom: "Mi priznajemo samo kanonsku pravoslavnu crkvu." 
    U okviru i vlasti i opozicije, u pravcu "iscasenja" svake logike najdalje je otisao potpredsjednik SNP-a i poslanik u Skupstini Crne Gore Zoran Zizic, izjavom: "Ja cu priznati da postoji Crnogorska pravoslavna crkva ako je prizna Vaseljenski sabor!"
    Nista manje?! Nevjerovatno je da Zizic, kao neosporno obrazovan covjek (magistar je pravnih nauka), kao, uostalom, i dio vlasti, dozvoljava sebi toliki stepen javne neobavijestenosti, ali i jeftino nasjeda na Amfilohijeve, ili upute ministra vjera Slobodana Tomovica.
    Posljednji Vaseljenski sabor odrzan je 787. godine, dakle prije tacno 1121 godinu, a svih sedam Vaseljenskih sabora, koliko ih priznaje Pravoslavna crkva, odrzani su izmedju 325. i te 787. godine. Naravno, sve se to dogodilo prije sizme, odnosno podjele na istocno i zapadno hriscanstvo. Dakle, prije 1054. godine. Vaseljenski sabor danas, ukoliko bi teorijski bio izvodljiv, podrazumijevao bi skup najvecih velikodostojnika citavog hriscanstva, dakle i katolika i pravoslavnih, a sila koja bi mogla producirati slican skup za sada nije poznata.
    Otkuda zaista ovoliko besmislica koje se javno i bez imalo stida izgovaraju na crnogorskoj politickoj sceni? Nije rijec samo o pedesetak godina proklamovanog ateizma, kao oficijelnog i obaveznog pogleda na svijet. Ne toliko ni o naucnoj insuficijenciji nasih univerzitetskih titula i titulara, pa ni o skolskom sistemu i nastavnim programima decenijama primjenjivanim nad generacijama, u kojima, opet, nije bilo nekih civilizacijski bitnih i nezaobilaznih sadrzaja.
    Radi se o sasvim drugoj stvari. Tragedija nosilaca i vlasnika pomenutih "misli" sastoji se u tome da oni slijepo slijede SPC, dakle da je uzimaju toliko ozbiljno da ne dovode u sumnju ni- jednu od njenih tvrdnji. Jos im, nazalost, nije jasno da je SPC uvijek bila vise politicka, odnosno politikantsko-imperijalna, nego vjerska organizacija, pa da je kao takva, kazu poznavaoci  crkvenih prilika, davno izgubila i stalno sve vise gubi ugled medju pravoslavnim crkvama u svijetu. 
    Strucnjaci za ovu oblast ce vam uvijek reci - jedino kod SPC sve moze. Ona moze blagosiljati i podsticati zlocine, navodno u ime srpskog naroda, moze uprtiti civote svetaca i nositi ih nekaznjeno i antikanonski cestama i trgovima, moze cutati ili aplaudirati kad se ruse katolicke crkve ili islamske bogomolje, ali ce diranje u srpske pravoslavne crkve i manastire tumaciti kao krah civilizacije i nepravdu nad nepravdama. Slagati, ili elegantnije receno - zaobici istinu, za SPC nije nikakav problem, pa i traziti od drugih da lazu i falsifikuju za njen racun. 
    Samo u svjetlosti ovih podataka moze se tumaciti vrhunsko svetogrdje mitropolita SPC u Crnoj Gori Amfilohija koji, zvanicnim pismom od 10. juna 1992. godine, sa memorandumom i pecatom Cetinjske primorske mitropolije, ciji ugled navodno cuva, i slicnim potpisom, zahtijeva nista manje nego od moskovskog i patrijarha cijele Rusije, Njegove svetosti Alekseja II, da falsifikuje jedan od kljucnih crkvenih dokumenata, i to jos iz sredine proslog vijeka! 
    Evo citata iz pomenutog pisma: "Nasa smjernost (mitropolit Amfilohije ovdje misli na sebe - R.C.) poslije nedavnog susreta sa Njegovom svetoscu, obraca se neodloznom molbom, i sa blagoslovom nase svetosti patrijarha Pavla, da donesete rjesenje o nekanonskom i pogresnom unosenju Crnogorske mitropolije kao autokefalne crkve u Diptih Ruske pravoslavne crkve 1850. godine i da tu odluku u Diptihu opovrgnete, jer su u nasoj svetoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi takve prilike da postoji tendencija raskola u Crnoj Gori."  
    Nevjerovatno! Jedan od najvecih velikodostojnika SPC ne samo sto bezocno trazi od ruskog patrijarha da laze i falsifikuje, nego svojoj namjeri pridodaje i blagoslov srpskog patrijarha Pavla, sigurno ne bez njegove dozvole. Dakle, SPC zaista sve moze. Jedan mitropolit se obraca patrijarhu - po broju vjernika sigurno najmocnije pravoslavne crkve u svijetu - kao ulicnoj protuvi ili sitnom prevarantu. Izbrisi to, ukloni i falsifikuj, dakle, krivotvori - kaze mitropolit Amfilohije i to kome, ni manje ni vise nego moskovskom patrijarhu cijele Rusije! 
    Za poznavaoce domacih, i uopste crkvenih prilika, ne radi se ni o kakvom iznenadjenju. Srpska je crkva davno izgubila svaki osjecaj za realnost. Naravno, moskovski i patrijarh cijele Rusije,   Njegova svetost Aleksej II, nije odgovorio na ovaj "delikatno" formulisani zahtjev. Suvisno je reci da drzi do sebe i nema namjeru da tako kompromituje ne samo titulu koju nosi, nego ni Rusku pravoslavnu crkvu na cijem je celu. Kako da Njegova svetost Aleksej II falsifikuje nesto sto se bjelodano zna u citavom pravoslavlju najmanje 145 godina unazad (Sintagma Carigradske patrijarsije od 1855) i sto je, u krajnjem slucaju, nemoguce krivotvoriti?
    Eto, pod geslom - sve se moze, sve je ispravno i kanonsko, ako u odredjenom trenutku odgovara SPC. Mitropolit Amfilohije, srpski crkveni vrh i njihovi svetovni pomagaci i saradnici vuku za nos i poslanika Zizica i prvake DPS-a ("Priznajemo samo kanonsku Srpsku pravoslavnu crkvu") servirajuci im besmislice od kojih se mora zastidjeti svako ko imalo drzi do sebe i vlastite pismenosti. 
    I jos traze od ruskog patrijarha da se za njihov interes ponizava i kompromituje. Svetoj Srpskoj pravoslavnoj crkvi zaista nista nije sveto.
    No, vratimo se pojmu anateme, pomenutom na pocetku teksta. Anatema, kao najveca kazna za jednu crkvu ili njenog velikodostojnika, bila je primjenjivana u crkvi, a teorijski je  moguca i danas. Na nesrecu protivnika crnogorske crkvene samostalnosti, nikakva anatema se ne odnosi na Crnogorsku pravoslavnu crkvu, za razliku od Srpske nad kojom su izrecene cak dvije. Prva je ona ohridskog arhiepiskopa Hometijana stavljena na Savu Nemanjica, prvog srpskog arhiepiskopa koji je nezakonito (simonijom) kupio autokefaliju, odnosno bio hirotonisan za arhiepiskopa bez znanja i dozvole majke crkve, dakle Ohridske arhiepiskopije u cijem sastavu su bile Raska i Prizrenska eparhija. Druga anatema na SPC bacena je od carigradskog patrijarha u vrijeme cara Dusana, povodom nezakonitog podizanja Srpske arhiepiskopije na stepen patrijarsije 1346. godine. 
    Srpska pravoslavna crkva tvrdi da su obje anateme davno ukinute, ali su dokumenti o tome toboze negdje zatureni. Sve dok ne postoji pismeni dokaz o ukidanju najvece kazne anatema se i dalje proteze na kaznjenog. No, eto, pismeni su dokaz vjerovatno "slucajno" zagubili. Mozda su se nestasna "deca" srpskih patrijarha i mitropolita igrala pomenutim gramatama. Uostalom, u SPC ionako sve moze.

Rajko CEROVIC