De strenge politie-chef zei tegen de overheids-functionaris: Deze mensen, die Christenen zijn, brengen onze stad in verwarring en verkondigen gebruiken die wij niet mogen aannemen of doen, daar wij Arabische Moslims zijn. En de overheids-man werd zeer kwaad, en allen die rondom hem stonden jouwden Henk en mij uit, en waren uitzinnig omdat wij in hun land mensen wilden bekeren tot het Christendom. Toen gaf hij de politie opdracht, om in het openbaar, ons beiden 40 stokslagen te geven. En zij brachten ons geboeid naar de markt en gaven Henk en mij veel slagen in de aanwezigheid van een grote menigte. Wij konden beiden niet geloven dat wij in deze situatie gekomen waren.

Daarna brachten zij ons naar de gevangenis in de stad en bevalen de besnorde gevangenbewaarder, ons zorgvuldig in bewaring te houden. Dat bleek voor hem een belangrijk bevel te zijn, want hij sloot ons beiden op in een van de kleinste, donkere cellen die er was. Bovendien boeide hij ons met onze voeten aan elkaar vast, ook aan de muur. Het leek wel of wij hele belangrijke gevangen waren in de ogen van deze Arabieren.

Omstreeks middernacht echter baden Henk en ik, en zongen lofliederen voor God; en de andere gevangenen luisterden naar ons. En plotseling ontstond er een grote aardbeving zodat het fundament van de gevangenis schudde; en onmiddellijk gingen alle celdeuren open en van alle gevangenen [inclusief die van ons] gingen de boeien los. Toen nu de gevangenbewaarder wakker was geworden en de deuren van de cellen open zag staan, trok hij zijn pistool en wilde zich door het hoofd schieten, omdat hij dacht dat de gevangenen waren gevlucht. Maar ik zag hem nog net op tijd, en ik schreeuwde naar hem: Nee, doe dat niet, doe uzelf geen kwaad, want wij zijn allemaal nog hier! Hij vroeg om licht, sprong onze cel in en viel bevend voor Henk en mij neer.

Hij bracht ons naar buiten en zei: Heren wat moet ik doen om behouden te worden? En Henk zei: Geloof in de Here Jezus en u zult behouden worden, u en uw gehele gezin. En wij vertelden hem het Evangelie; dat is het woord van de Heer, ook met allen die in zijn huis waren. En hij nam ons bij zich, midden in die nacht, en hij verzorgde de wonden die wij hadden opgelopen door de stokslagen. Daarna hebben wij hem en zijn gehele gezin gedoopt. Toen bracht hij ons naar zijn huis en wij mochten daar met hen mee-eten, en zij waren allen erg blij, dat zij tot het geloof in God waren gekomen.

Toen het nu de volgende dag was geworden, zei de gevangenbewaarder: Voordat het voor u beiden te gevaarlijk gaat worden; gaat dan nu naar buiten en vertrekt met Salaam [dat betekent vrede], de Here Jezus zal mij en mijn gezin bewaren. Henk en ik gingen toen de gevangenis uit, en wij vertrokken naar zuid Arabië, waar wij wisten dat er broeders en zusters woonden; en na hen bemoedigd te hebben vertrokken wij weer naar Europa. En Henk en ik verbaasden ons over het feit hoe God ons de gelegenheid gegeven had.

Van de Schrijver: "Dit verhaal dat u gelezen hebt zou vandaag de dag gebeurd kunnen zijn. Het heeft zich echter niet zo voorgedaan. Hoe het werkelijk gebeurd is, kunt u lezen in de Bijbel in het boek 'Handelingen' hoofdstuk 16. Ongeveer 1950 jaar geleden. Door hetzelfde verhaal in moderne setting te plaatsen, heb ik willen aantonen, dat God nooit veranderd is. Maar ik wil u ook duidelijk maken, dat er vele zendelingen zijn, die over de gehele aarde het 'goede nieuws' van de Here Jezus Christus bekend maken, die ook in de moeilijks te bereiken gebieden verblijven. Zoals hier in dit verhaal in strenge moslim landen. Bidt daarom voor hen, en ondersteun hun zendingsgenoot-schappen financieeël als u kunt. Mag ik u daarvoor hartelijk bedanken - RvD.