Rene's Homepage - Getuigenis van Theo Gosselink jr.


Terug naar getuigenissen

*Het getuigenis van Theo Gosselink jr.* Al weer diverse jaren werk ik in de automatisering als projectleider. Een prima baan, daar mag ik heel blij mee zijn. Mijn leven bestond vooral uit werken en uit het beoefenen van diverse hobby’s, ook binnen verenigingen. Toch begon ik me te beseffen dat ik iets miste in mijn leven. Maar wat… Vanaf mijn doop kort na mijn geboorte gingen mijn ouders niet meer naar de kerk vanwege een stukje onbegrip dat was ontstaan. Ik ging wel naar een christelijke middelbare school, maar mijn geloof was eigenlijk nauwelijks meer dan een besef dat er een God moest zijn en dat die heel aardig was. Jaren later wilde ik toch wel eens weten wat nu eigenlijk ‘catechisatie’ is en of dat echt zo vreselijk is als je dat destijds op school werd verteld en daarom ben ik er eens gaan kijken. Het bleek heel anders dan ik me had voorgesteld en ik ben er diverse avonden heen gegaan. In 1997 heb ik belijdenis gedaan. Ik ging nu toch al naar de kerk en wilde behouden worden. Het doen van belijdenis leek de oplossing. Achteraf heb ik moeten inzien dat dit niet goed was. Ik had nog geen belijdenis moeten doen. Waarom? Ik had Jezus nog niet aanvaard in mijn leven. Ik geloofde wel in God, zijn Zoon, de wederopstanding, zoiets als de Heilige Geest (maar wat was dat eigenlijk), maar Jezus was niet in mijn hart aanwezig. Mijn geloof was alleen maar verstandelijk. De Heilige Geest was niet in mij bezig. Zingen over de liefde van Jezus voor ons, de gemeenschap met Hem etc., snapte ik simpelweg niet. Ik vond ’t allemaal vreemd en ik kon me er niets bij voorstellen. Het riep alleen maar ongezonde gedachten bij mij op. Ik was geen echte christen. Wel lezend in de bijbel, maar de boodschap begreep ik niet. Ik vond het een mooi geschiedenisboek. Jaren van mijn leven heb ik zo vergooid door als een schijnheilige naar de kerk te gaan en ik voelde me er nog thuis ook. Ik wist gewoon niet beter. In september 2003 ging ik voor het eerst naar een kerk in Zwolle genaamd ‘Vrije Evangelisatie Zwolle’. Wat een geweldige ervaring! Het zingen was heel mooi, modern, maar deed me toen nog niet zo heel veel. De preek was daarentegen wel bijzonder. Jaap Kooy was de spreker. Dit is een bevlogen zendingswerker die vooral in Azië veelvuldig het Evangelie heeft gebracht. Tijdens die dienst gebeurde er iets wat ik hopelijk nog eens mee mag maken. De Heilige Geest ging door die kerk als een wind. Ik kon Hem gewoon voelen. Zeker een week heb ik in ‘lichterlaaie gestaan’, ’t was als een vuur in mijn hoofd. Nooit eerder heb ik zo’n euforie gevoeld als op die dag. Die morgen was er een uitnodiging voor mensen die hun leven echt aan Jezus wilden geven om naar voren te komen en daar de zegen te ontvangen. Ik wilde wel, maar durfde niet. Dit was niet mijn kerk, daar hoorde ik niet te staan, niet ik. Wat een hoogmoed… Twee weken later heb ik tijdens mijn vakantie een grote zonde beleden aan God nadat ik er weer eens aan toegegeven had. In diepe tranen, omdat ik er maar niet los van kon raken. Hij heeft mij ervan vrij gemaakt, niet alleen kon ik er mee stoppen, maar de hele behoefte was totaal verdwenen en nooit meer terug gekomen. Wat is de genade van God toch groot… Vier weken later, op 12 oktober 2003, was ik weer bij de Vrije Evangelisatie Zwolle. Nu was er een Engelse gospelgroep, VineSong. Zij hebben veel mooie nummers voor ons gezongen, het was heel feestelijk. Meezingen ging veel minder goed vanwege veel onbekende en Engelstalige nummers. Ik had het idee dat deze dienst voor mij niet zoveel toe zou voegen. Little did I know.. De lead-singer van VineSong hield een preek in het Engels die vervolgens werd vertaald door een zangleider van de gemeente. Die preek maakte zo’n enorme indruk op mij dat ik dikke tranen in mijn ogen kreeg. De liefde van Jezus gaat door alles heen, die is groter dan we ons ooit kunnen voorstellen. Hoe bijzonder: wederom een uitnodiging. Tijdens het gebed werd gevraagd aan iedereen die zijn of haar leven aan Jezus wilde geven, de rechterhand omhoog te steken. Dat deed ik, zonder twijfel. Na het gebed vroeg de voorganger aan degenen die hun hand hadden opgestoken om voren te komen. Ik zat helemaal achteraan op de tribune. Ik kreeg niet de mogelijkheid om na te denken maar werd naar voren “gesleurd”. Door wie? Ik weet het niet, geen mens in ieder geval. Daar heb ik de zegen ontvangen onder handoplegging. Ik voelde er helemaal niets bij op dat moment, ik was helemaal leeg. Geen enkel gevoel. Nog niet… Die avond heb ik intens tot Jezus gebeden, iets wat ik daarvoor nooit gedaan had. Bidden vond ik eigenlijk wat overbodig. Ik heb Hem gevraagd in mijn hart te komen wonen. Zeker een halfuur heb ik zo gebeden met de tranen in mijn ogen. Welnu, dat gebed is verhoord. En hoe. Vanaf die dag veranderde de wereld om mij heen. Of was ik dat zelf? Ik kreeg een intense honger naar Gods woord. Sinds die dag ging ik de bijbel veel intenser lezen, maar ging die nu ook eindelijk echt begrijpen. De bijbel zag er voor mij anders uit en had nu een andere inhoud, leek het wel. Nu snapte ik ineens wel waar het over ging. God begon zich langzaam maar zeker bekend te maken in en door de bijbel. Psalmen bleken niet langer saai maar vertelden over Gods glorie. Over zijn macht, genade en behoud. Oude profeten bleken te spreken over Jezus als de Christus. David bleek net als veel anderen ook al de Heilige Geest te hebben ontvangen. De bijbel, het Woord, is een levend Woord! Ik begon dingen weg te gooien waarvan ik ging beseffen dat ik Jezus er verdriet mee deed. Veel DVD’s en CD’s zijn dan ook verdwenen. De behoefte om iedere keer weer nieuwe snufjes te kopen, verdween ook. Een nieuwe TV, nieuwe DVD-speler, etc., de glans ging er gewoon vanaf, ik hoefde niet meer. Ik heb immers alles al. Vuurwerk heb ik niet gekocht dit jaar. Het geld dat ik daar normaal gesproken voor zou uitgeven, heb ik aan een christelijke organisatie geschonken. Ik werd veel emotioneler en begon anderen anders te zien. Ik begon mensen gewoon aardiger te vinden, de liefde van Jezus begon door mij heen te stromen. Dat had ik nog nooit ervaren. Ik kreeg veel interesse in het lezen van christelijke boeken en bladen, iets wat mij daarvoor nooit heeft bezig gehouden. Veel boeken ik dan ook al gekocht en gelezen… Ik ging stille tijd houden, elke dag, ongeacht hoe laat het zou worden of hoe druk. Ook het gebed begon ik te ontdekken, en vooral de kracht van het gebed. Sindsdien zijn er al meerdere verhoord… Halleluja, prijs de Heer. Ik ben gaan beseffen dat het hele traject waar ik het afgelopen jaar doorheen ben gegaan door God is geregisseerd. Zonder Zijn hulp zou ik niet zijn gekomen tot wat ik nu ben. Ik had daar al wel vaak over nagedacht de afgelopen jaren en wellicht een klein gebedje gebeden, maar de Heer is mij te hulp gekomen! Bijzonder is wel dat in 2003 slechts twee maal een echte uitnodiging is geweest waarbij mensen naar voren werden geroepen. Beide keren was ik 'toevallig' net in die diensten aanwezig en de tweede keer ging ik. Second chance, tweede kans?, dat geloof ik. Ik heb binnen de Vrije Evangelisatie Zwolle met oprechte, met de Geest vervulde christenen gesproken. Warme getuigen van Christus. Hun getuigenis is oprecht en hun liefde voor Jezus is zo groot, daar kan ik alleen maar stil van worden. Zij zijn als lichtende bakens in die kerk. Ja, ik geef toe, ik ben er jaloers op. Dat wil ik ook graag. Maar ik weet heel zeker dat Jezus dat ook voor mij in petto heeft. De tijd is er waarschijnlijk nog niet klaar voor of ik ben er misschien nog niet helemaal klaar voor. Mijn liefde voor Jezus wordt met de dag groter. Naarmate ik meer begin te beseffen hoe het echt zit, besef ik ook Zijn ongelimiteerde liefde voor ons mensen. Henny Huisman kreeg bij de laatste aflevering van ‘Henny zoekt God’ de vraag: “Kun je zonder Jezus?” Lang bleef het stil en uiteindelijk zei Henny: “Wat een rotvraag, typisch zo’n vraag van jou. Dag stem…” Kan Theo zonder Jezus? Nee, geen seconde. Zonder Hem ben ik niets en kan ik niets. Zonder Hem ben ik verloren. Ik mag mij dan ook gelukkig prijzen met de tekst uit Romeinen 8:38-39: "Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here." Vaak bid ik voor anderen, maar natuurlijk ook wel eens voor mijzelf. Vooral om te groeien in geloof. Wonderlijk is dan dat deze gebeden veelvuldig worden verhoord, in het klein door een preek in de kerk die “toevallig” net gaat over wat je zo bezig houdt, of in een lied dat we zingen dat op zo’n moment een antwoord is op een vraag of probleem waar je mee zit. Voor problemen waar je mee zit en waar je geen antwoord op weet, mag je bidden. God verhoort! Amen. Theo Gosselink jr. "Het Goede Nieuws" Evangelie Website van Theo