Τα ονόματα και των 12 μηνών, τα δανειστήκαμε από τους Λατίνους, μαζί και τον Απρίλιο. Σύμφωνα με μια παμπάλαιη ετυμολογία που προτάθηκε το 1119 (!) από τον Philippe de Taon, το όνομα του μήνα,Aprilis, προέρχεται από το ρήμα aperire (ανοίγω). Επί 8 αιώνες, οι φιλόλογοι έμειναν ικανοποιημένοι από την εξήγηση αυτή, που άλλωστε είναι απολύτως ευλογοφανής, μια και τον Απρίλιο "ανοίγει" ο καιρός, γίνεται ανοιξιάτικος και φιλικός.

Ηρθε όμως ο Emile Benveniste, ένας σπουδαίος γλωσσολόγος του καιρού μας, να αποδείξει ότι η ευφυής εξήγηση του μεσαιωνικού λογίου ήταν λαθεμένη: ο Απρίλιος, είπε, προέρχεται από την θεά Αφροδίτη, και ειδικότερα από τον συγκεκομμένο τύπο του ονόματός της, το υποκοριστικό Αφρώ. Αλλά δεν πήγε κατευθείαν από τα ελληνικά στα λατινικά -μεσολάβησαν οι ετρούσκοι, και ο ετρουσκικός τύπος, apru, είναι αυτός που πήραν οι ρωμαίοι. Η εξήγηση του Μπενβενίστ γίνεται απόλυτα πειστική αν σκεφτούμε ότι ο γειτονικός μήνας του Απρίλη, ο Μάρτιος, δεν είναι άλλος από τον μήνα του θεού Αρη (Mars στα λατινικά), και απ' αυτόν έχει πάρει τ' όνομά του. Και, όπως ξέρουμε, η Αφροδίτη και ο Αρης είχαν στη μυθολογία κάτι παραπάνω από στενούς δεσμούς. Λογικό ήταν να έχουν και τους μήνες τους πλάι-πλάι. Αλλωστε, οι ίδιοι οι Ρωμαίοι το αναγνώριζαν αυτό - "ο Απρίλιος είναι της Αφροδίτης", είχε πει ο Βάρρων.

© 1998 Νίκος Σαραντάκος
sarant@village.uunet.lu
This page has been visited times.