Z'
ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ήλιε νοητέ # και μυρσίνη σύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη # λησμονάται τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά # στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά # στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια # της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά
στον αιθέρα στέκει νά # και στη θάλασσα μόνη της!
Και δεν είναι μήτε ξένου λογισμός # και δικού της μήτε αγάπη μια
μόνο πένθος άχ παντού # και το φως ανελέητο!
Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό # τα γυρίζω πίσω απ' τον Καιρό
τους παλιούς φίλους καλώ # με φοβέρες και μ' αίματα!
Μά 'χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί # κι οι φοβέρες άχ λατομηθεί
και στον έναν ο άλλος μπαί # νουν εναντίον οι άνεμοι!
Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ # και μυρσίνη σύ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη # λησμονάτε τη χώρα μου!