'Ασμα

Σαν την αστέρευτη πηγή,
που βουρβουλά μες στα βουνά,
τα δάκρυά μου στη σιγή
κατρακυλούν παντοτινά.

Κάμνουν τις πέτρες μαλακές,
οργώνουν μάρμαρα γερά,
και στις βαθιές των αυλακιές
βλαστάνουν λούλουδ' ανθηρά.

Μόν' η καρδιά σου δεν μπορεί
να λυγισθή, ν' απαλυνθή~
μόνο σ' εκείνη τη σκληρή
ολίγη αγάπη δεν ανθεί!

(Από το Ατθίδες αύραι)