Πάρε μαχαίρι κόψε με και ρίξε τα κομμάτια μου,
			          μάτια μου!
	και ρίξ'τα μέσα στο γιαλό.
Απ' τη στιγμή που μ' άφησες τον κόσμο αυτό σιχάθηκα,
				           χάθηκα
	και δεν ελπίζω πια καλό.

Αν βάζεις τώρα τ' άσπρα σου και τα μαλαματένια σου,
		         	    έννοια σου,
	θαρθεί καιρός που θα θρηνείς,
που θα σταθείς στο μνήμα μου να πεις ένα παράπονο,
				      κι άπονο
	θα μ' εύρεις όσο κι αν πονείς.

Πάρε φωτιά και κάψε με κι αντάμα με τη στάχτη μου
				τ' άχτι μου
	μες στα πελάγη να σκορπάς,
να μη σε βρει το κρίμα μου, μαργιόλα μου Ηπειρώτισσα,
				       ρώτησα
	και μού'παν άλλον αγαπάς.