Τα σπίτια μου, τα ζα μου, τα παιδιά μου,
νά'ναι καλά κι ο πόλεμος ας βράζει,-
αφού σου καίω καντήλι μ' έξοδά μου,
πως πίνω ξένο αίμα τι πειράζει;

Πληρώνω στην πατρίδα μου για νά'χει
κανόνια και στρατό, καλά και δίκια
και για όσους σακατεύονται στη μάχη,
πληρώνω κι αγοράζουν δεκανίκια.

Θεέ μου, εσύ που παίρνεις δίχως κόπο
της χήρας της φτωχής τον οβολό
δόσε να ζήσω ανέγνοι, κάποιο τρόπο.

Και πάστρεψε τον άγιο μας τον τόπο
από καθένα ανήσυχο μυαλό.

Για το φτωχό, καθένας μας το ξαίρει,
η σκέψη είναι επικίντυνο μαχαίρι.

This page has been visited times.