Διαίρεσα το χρόνο
σε χτύπους καρδιάς,
απ' τα σκοτάδια ξέθαψα
των άσημων τα φωσφορίζοντα κόκαλα,
για να διεκδικήσω,
την αναίμακτη κυριαρχία μου
στο μουσείο με τα κέρινα όνειρα
και τις απολιθωμένες κραυγές,
μόνο και μόνο
για την ημερομηνία λήξης
στη δράση μου
και κείνο το άνοιγμα της πόρτας
στον ξεπεσμένο έρωτα,
έτσι, για να θυμάμαι
τις ανούσιες ώρες μου
τους αρχαιοκάπηλους πόθους μου
και τα καταναγκαστικά έργα
που περιχαρακώνουν τα όριά μου.
Παντού στις κολώνες
των ηλεκτρικών ρευμάτων
στηλιτεύουν το παρελθόν μου
με ένα σκίτσο ομίχλης
και τρεις λέξεις:
Δραπέτης νεκρός καταζητείται.
Αντιπαραθέτω, πεταρίζοντας ηδονικά,
ένα σκίτσο, λιωμένες χειροπέδες
κι έξι λέξεις:
Παρακαλώ, συμπληρώστε την αμοιβή.
Ο αδιόρθωτος.